---

Vrijdagmiddag 17 februari 2006 - 12.00 uur
De Middag van het Hanenpaviljoen


Zo. De eerste 24 haantjes zitten in de melkerij. Voor dag en dauw stonden we al buiten. Gisteravond laat alle varkens nog afgesloten van de rest van het erf, zodat die geen roet in het eten kunnen gooien. Het ging tot nu toe voorspoedig. Eerst allerlei voorzieningen gemaakt van schotten, die als een mobiele kraal opgesteld kunnen worden. In die kraal handenvol graan gestrooid en de mannetjes voorzichtig met een paar lossen schotten een richting uit sturen. Uiterst kalm en uiterst voorzichtig.

Heel anders dus dan RTL 4 suggereerde in hun uitzending van gisteravond. Daar vlogen een paar meiden van een kinderboerderij met een bezem achter een gans aan.
Met mijn stem eronder gemonteerd! Daar ben je dan klaar mee. Want zo leek het dus dat ik als een idioot Arie Bombarie liep op te jagen om hem vervolgens in zijn lurven te grijpen.

En ja hoor, dat commentaar kreeg ik natuurlijk ook terug van bekenden van de Familie Bofkont.
Christine Bijl van de NBvH - de Nederlandse Vereniging van Hobbydierhouders had er ook zo pest over in. Zij zag niets terug van het standpunt van de NBvH om hobby- en scharreldieren te moeten mogen inenten.
Wat was er nou gebeurd. Drie interviewtjes - Christine, mij en die kinderboerderij - zijn helemaal door elkaar heen gesneden.
Beelden van de een met de stem van de ander eronder. Ja dat kan, maar objectieve verslaggeving?

Er werd mij wel gevraagd om zo een haantje te vangen, maar dat weigerde ik omdat de paniek dan uitbreekt en alle dieren onmiddellijk in de stress schieten. "Zo ga ik niet met dieren om." Stille wraak?

Nu de rest nog, Voorlopig zijn we nu druk om voor dit clubje een Hanenpaviljoen te bouwen van aan elkaar gekoppelde partytenten. Als dat klaar is dan kunnen ze er zo vanuit de melkerij inlopen. En dan de volgende vangsessie.
D. is nu onderweg naar een palletfabriek in Haarlem om een hele zwik pallets te halen voor de onderkant van het paviljoen.
De haantjes kraaien ondertussen de oren van m'n kop. Ze snappen er niks van.

---

Vrijdagochtend 17 februari 2006 - 6.00 uur
De Dag van Hotel Arie Bombarie...


Vandaag wordt een rare dag. Dat was het gister ook al. Allerlei voorbereidingen getroffen voor het opsluiten van de dieren. Gaas gekocht, extra partytenten, een kinderzwembadje voor Arie Bombarie, allemaal dat soort dingen.
We gaan straks aan de slag. Zoveel mogelijk groepjes hanen in tact houden en voor iedere 'gang' een eigen onderkomen maken.
Ik lijk wel gek. Wie of wat garandeert mij dat ze ooit nog vrij los mogen lopen? Niemand. In China is het houden van hobbykippen inmiddels helemaal verboden. Dat mag daar dus gewoon niet meer!

RTL 4 kwam nog langs om een opname te maken voor Editie NL. Zij vertelden dat er hobbyisten zijn met watervogels, die ze op voorhand wilen afmaken (vreselijk woord). Het schijnt een regelrechte ramp te zijn om die binnen te moeten houden.
Wat of ik daar van vind. Daar vind ik niks van, omdat ik hun omstandigheden niet ken. Als ze in een hokje van 1 bij 1 moeten, ja dat lijkt me ook ondoenlijk. Maar je kunt toch nog desnoods een zwembadje in je woonkamer zetten?

Doodmaken, het zou niet in me opkomen. Maar ja misschien weet ik wel helemaal niet waar ik over praat. Ik heb geen eenden.
Ik heb op camera gezegd dat er ingeënt moet gaan worden. Te dol voor woorden dat dat niet mag, terwijl de dierentuinen het ook al gedaan hebben. Het is ook de enige manier om er voor te zorgen dat de dieren ooit nog naar buiten kunnen. Tenminste als je er van uitgaat dat de trekvogels inderdaad een gevaar vormen.

Ook daar geloof ik niks van. Als dat al zo is, dan is het altijd zo geweest en zal het altijd zo blijven.
Laten we eens beginnen te kijken naar de bio-industrie. Waarom moet daar altijd alles voor wijken?
Stop het virus - Eet geen kip, zegt Wim T. Schippers in de Wakker Dier Campagne. Daar wil ik wel Stop het virus - Ent een kip van gaan maken... Trouwens, Frankrijk gaat volgende week inenten. Waarom zij wel? Wie weet wat ons allemaal nog boven het hoofd hangt?
Ik ben er niks gerust op.

---

Donderdag 16 februari 2006
De Dag van Pleegzuster Bloedwijn


Ik mag weer Pleegzustertje Bloedwijn spelen. Sneeuwitje net met Erik in de houdgreep genomen voor pil en ogenzalf en daarna in de weer met de slaoliekwast.
Een van de haantjes - Elvis - is sinds zondag opgenomen in het Hanenhospitaaltje. Diagnose: kalkpoten. Het lijken wel de grotten van Han.

Twee maal daags die horrelvoetjes inkwasten met slaolie. En omdat het zo besmettelijk is, moeten Willempie en Scheefbekje er ook preventief aan geloven.
O wat hebben ze daar een hekel aan. Willempie moet na de behandeling altijd helemaal bijkomen voor de kachtel, zoveel energie kost 't hem.

En verdomd, het helpt. Elvis loopt al weer een stuk beter en begint nu zelf aan de losse stukjes te peuteren. Goed teken (Kalkpoten worden veroorzaakt door een mijt, die onder het strakke velletje van de pootjes kruipt en daar een complete ravage aanricht. Door het insmeren met de slaolie kunnen de mijten geen adem meer halen en stikken ze). Zou dit eigenlijk wel mogen van veganisten?

Mijn werk voor de varkens en de andere bewoners van Het Beloofde Varkensland begint voet aan de grond te krijgen, dat merk ik.
De Marsmensen van gister waren een goed voorbeeld. De meesten stonden hier aanvankelijk met een - heeeeeel ver van mijn bed show - blik in hun ogen. Had je ze na afloop eens moeten zien. Ze waren helemaal stil. Bleven ook maar zitten, terwijl ze al lang weg hadden kunnen gaan.

Die paar uurtjes hier hebben indruk op ze gemaakt. En hoe. Zelfs een van de meest sceptische vrouwen was om. Dat kwam omdat Brutale Griet na het borstelen haar enorme hoofd op de schouder van die vrouw neerlegde. Die kalme blik in haar mooie koeien-ogen... Als je ooit een koe met een liefdevolle blik wilt zien, kom dan maar eens kennismaken met Brutale Griet. Ik wist wel dat dieren met een liefdevolle - lees toegewijde - blik naar hun jongen kunnen kijken. Maar hier gebeurt dat dus ook naar mensen. Dat zegt dus toch wel iets over de mens-dier relatie.

En als klap op de vuurpijl ontving ik ook nog twee bijzondere mails:

mail 1
hallo dafne, het was inderdaad genieten gisteren. En nagenieten. Op velerlei vlak. Allereerst de dieren, en vooral hoe dicht we bij ze konden en mochten komen. De rust die de dieren uitstraalden, mijn petje af voor hun en voor jou. Zelf ben ik jarenlang aktief geweest als vrijwilligster in asiels, met honden en katten, met tropische dieren bij Stichting AAP, en ook jarenlang een hondencreche als bedrijf gedraaid. Met veel plezier. Toch bleef er altijd iets in mij draaien, dat het hier de knuffelbare dieren betrof, de dieren die de mensen snel raken. De varkens, de koeien, kippen, kortom, de miljoenen vergeten dieren, ik wilde er iets voor kunnen doen, maar ik wist bij god niet wat. Te groot, te erg, kortom, buiten een eigen vegetarisch leven en doelen steunen, kwam ik niet. Kon mij dikwijls ook niet toestaan er aan te denken. Het raakte een zwart, machteloos punt in me. Dat doet het nog steeds, maar gisteren, ik werd ook zo blij van jouw werk, wat je samen met de dieren hebt opgezet. De manier waarop je mensen laat kennismaken met al je dieren, maar ze ook te wijzen op hun eigen verantwoordelijkheid, zonder belerend te worden, wat moet ik zeggen, ik voel me wat minder machteloos, en dat betekent een hoop voor mij.

mail 2 Hallo Dafne,
Ik vind het geweldig wat je als beestenvrouw tot stand hebt gebracht en brengt. De laatste pakweg 5 jaar ben ik steeds meer bezig met beesten en hun leven in onze vrij onvriendelijke mensensamenleving.
Ik ben cameravrouw (freelance) en sinds een paar jaar zoekende om mijn tijd en energie te stoppen in het verbeteren van de leefomstandigheden van dieren.
Ik ben lid van een aantal dierenclubs, geef geld en doe aan acties en demonstraties mee van verschillende organisaties.
Dit blijft toch onbevredigend, ik wil meer doen.
Ik weet al sinds enige tijd van jouw bestaan, maar heb nu pas je website uitgebreid bekeken.
Ik zou graag een keer met je afspreken om te kijken of ik iets kan betekenen voor jouw beloofde varkensland.
Wij hadden vroeger een varken aan huis voor de slacht voor eigen gebruik. Mijn moeder (vader overleden) had een enorme band met het varken opgebouwd. Op het moment dat de wagen kwam om hem op te halen voor het slachthuis, voelde het varken dat het mis was, begon te krijsen en de mannen kregen hem niet uit de stal. Ze begonnen hem te slaan met stokken. Dat kon mijn moeder niet aanzien. Ze zei: "Laat mij maar". Ze riep het varken en het volgde haar de loopplank op de wagen in.ÊHij vertrouwde haar.
Mijn moeder is niet over dat verraad heen gekomen.
Als ik het nu vertel doet het nog pijn.
Misschien is daar mijn liefde voor dieren begonnen.
Ik vind het fantastisch wat je hebt opgebouwd. Ik weet niet precies waar te beginnen, daarom begin ik bij jou.

Nou, na zulke mails kan ik weer 1000 jaar door. De Familie Bofkont brengt iets teweeg bij mensen. Ze worden geraakt, denken er op door, willen zelf ook iets gaan ondernemen.
Dat verhaal over dat varken, dat naar de slacht moest. Hartverscheurend. Ook voor die mensen. Verraad. Dat woord gebruik ik er zelf ook altijd voor.
Maar het schrijnende is: Die mensen hebben het goed gedaan! Dat varken groeide gelukkig op in dat gezin, ze hebben het liefdevol verzorgd.
En dan komt er toch die onvermijdelijk verschrikkelijke dag... Je wilt er niet aan denken, maar dit raakt nu de hele discussie van wel/niet vlees willen eten tot in de kern.

Die bio-industrieboeren zijn misschien zo gek nog niet met hun op eenheidsworst gefokte varkens, die er allemaal hetzelfde uitzien. Dat zijn dupliceerbare eenheden geworden.
Door hun uniforme uiterlijk en hoeveelheden krijg je daar geen band mee.Dan hoef je je ook niet schuldig te voelen als ze opgehaald worden voor transport.
Kun je ze dat kwalijk nemen? Niemand houdt er van om op z'n geweten aangesproken te worden.

En toch mag je niet zo cynisch worden, dat is niet goed. Ik ben er nog lang niet uit. zoveel is zeker. Wordt Vervolgd.

---

Woensdag 15 februari 2006
De Avond van Het Grote Ophokken - 20.15 uur


Mooie workshop met de mensen van Mars uit Veghel. Nu net thuis van nieuwe dierenarts op aanraden van Stichting Help de Zwerfkat.
Sneeuwitje heeft zich voorbeeldig gedragen. Ze lag zelfs te spinnen op de behandeltafel. Teveel oorsmeer of niet weten hoe zich te wassen. Als zwerfkitten waarschijnlijk nooit poetsles van moeder gehad. En een loopoog zonder ogenschijnlijke oogontsteking. Dus alles valt mee.
Wel zalf en pillen meegenomen.

Maar...
Alle hanen moeten opgehokt. In tegenstelling tot de eerdere berichten blijken nu ook alle 'hobbydieren' (rotwoord - een dier is geen inwisselbare hobby, maar een permanente aanwezigheid) opgehokt te worden. Alle hens aan dek dus. Dennis zegt morgen z'n middagafspraken als Computerduizendpoot af en komt eind van de ochtend. Erik is er morgen al vroeg.

En dan eerst maar eens een plan de campagne maken. Hoe krijgen we die dieren in godsnaam gevangen? We gaan een lokkooi maken van een met gaas overspannen partytent. Graan strooien en hopen dat ze er in lopen. Maar dan moeten de varkens eerst opgesloten, anders komt daar niks van terecht.
Mocht dat gaan lukken en de eerste groep is gevangen, dan trapt daar verder geen enkele andere kip of haan meer in. Ze zijn zo slim.
En het moederkipje met haar 4 kuikentjes? Hoe krijg ik die te pakken?

Maar voordat het uberhaupt zover is, moet eerst alles dichtgemaakt worden met gaas. Daar gaan we weer. Naar de winkel, kilometers gaas en zeil halen, bepalen wat er dichtgemaakt moet, zagen, timmeren, spijkeren, etc. etc.

Arie Bombarie wordt een verhaal apart. Die kan absoluut niet bij de anderen. De melkerij is een oplossing misschien en dan 's avonds bij mij binnen. Dat wordt nog wat. Af en toe een avondje op bezoek is toch heel wat anders dan permanent en wie weet voor hoelang?

En ineens bedenk ik me nu dat de NCRV hier maandag een televisie reportage komt maken van een schoolklas op bezoek bij de Familie Bofkont.
En maandag moeten allemaal al opgehokt zijn. Help!
Nou Westerhof, genoeg gejammerd. Aan de slag!

---

Woensdag 15 februari 2006
De Dag van De Meest Sexy Veggie


Straks komt er een groepje mensen. Zij willen een mooie middag bij de dieren. Dat zal wel gaan lukken, maar als ik naar buiten kijken is het enorm treurig weer. Koud en regen, dat is alles wat ik zie. Zelfs de haantjes hebbben zich allemaal verscholen.
Geeft niet, ik steek de kaarsen aan, binnen is het lekker warm en de varkens zijn ook wel zo slim om zich helemaal in het stro in te graven.
Dan gaan we daar allemaal lekker bij liggen.

Dat is het bijzondere hier. Het weer doet er eigenlijk helemaal niet toe. Afgelopen zondag stonden we zelfs in een gierende sneeuwstorm, maar er is hier zoveel te zien en te beleven dat niemand daar dan erg in heeft. Varkens betoveren. Ik heb het al duizend keer gezegd, en het is ook zo.
Iedereen die hier komt wordt geraakt door hun natuurlijke gedrag.

En dan die ogen! Hoe vaak ik niet gehoord heb dat het net mensenogen zijn. En dat is ook waar. Varkens kijken je echt aan.
Hun blik is bezield. Dat is bij een schaap toch anders. Die kijken ook wel naar je, maar er zit iets wezenloos in die blik. Er is hier nog nooit iemand geweest die zei dat Gevaarlijke Eddy of Caesar net mensenogen hebben. Misschien is dat het verschil. Schapen kijken naar je en varkens kijken je aan.

Ik ben genomineerd voor de meest sexy veggie. Wakker Dier heeft in navolging van PETA - ik meen People for the Ethical Treatment of Animals - een stel vegetarische Nederlanders op hun site gezet en daar kan iedereen nu op stemmen.

In 1998 voorspelde ik al op mijn mobiele expositie over vlees op het Spui - De Stal van Opa Westerhof - met kleine Aagje in de hoofdrol en Johannes van Dam als eerste bezoeker - dat een vega, scharrel lifestyle sexy zou gaan worden. Et voila!
De informatie borden van die tentoonstelling staan hier nog steeds en laatst heb ik toevallig met de NME directeur al mijn toekomstige trends nog eens nagelezen.

Ik weet nog goed dat iedereen toen moest lachen bij het woord sexy als kwalificatie, zo van, nou die Westerhof die heeft weer wat. Eerlijk gezegd vind ik het wel gaaf dat het ook al allemaal uitgekomen is. Nog even over die nominatie. Ik had een tekstje geschreven over mijn 'vleesachtergrond', omdat ik dacht dat dat de bedoeling was. Aanvankelijk wel, later bleek toch van niet, omdat bijna niemand iets instuurde.
Jammer, want dat zou er ongetwijfeld een hilarische inhoud aan gegeven hebben (de meeste genomineerden zijn namelijk niet vegetarisch geboren).

In dat stukje schrijf ik dat ik - sinds het uitkomen van het Wakker Dier rapport over de dodingsmethoden van vissen - ook helemaal gestopt ben met vis. Pas nu durf ik me ook echt vegetarier te noemen. Daarvoor zei ik dat ik geen vlees at. Dat was een wat omslachtige manier van vertellen dat ik weliswaar 12 jaar geleden stopte met het eten van vlees, maar wel af en toe zondigde met vis.
Want dat vind ik 't ook. Zondigen.
Kan iemand mij uitleggen wat het verschil is tussen vlees en vis eten, sinds we weten dat vissen ook ontzettend lijden bij hun vangst en hun dood?

PS
En dan nu een Welgemeend Stemadvies:
Ik sta op de foto met BabyBig - www.sexyvegetarier.nl
Kijk naar haar bezielde blik...
Stem niet op mij...
Maar stem op haar...

---

Dinsdag 14 februari 2006
De Dag van Valentijn & Dierenliefde

---

Maandag 13 februari 2006
De Dag van De Gedroomde Biggen


Ik droomde dat ik een heel groot varken had, minstens zo groot als Brutus, maar dan een gelt ( = een vrouwtjesvarken dat nog niet geworpen heeft). Een prachtig beest. Ze was een nieuwkomer op Het Beloofde Varkensland, dus ik nam de tijd voor een uitgebreide kennismaking. Opeens stond ze op en trok haar rug krom zoals koeien dat doen als ze piesen. Het volgende moment viel er een grote roze klont uit haar buik op de grond. Allemaal biggetjes, die aan elkaar vastzaten zoals een sliert saucijzen bij de slager.

Komt natuurlijk omdat ik van de week een foto tegenkwam van een zeug (= een vrouwtjesvarken, dat gezoogd heeft) met biggetjes in de wei. Schitterend tafereel. En net zoals mijn droom niet klopte (in het echt baart een varken liggend en de biggen komen er gewoon aan de achterkant uit) klopt er daar ook iets niet.

Het gras is namelijk zo maagdelijk ongeschonden, moeder en kinders idem dito, dat het lijkt alsof het een eenmalige situatie betreft, namelijk poseren voor de fotograaf. En daarna weer hup de stal in. Wat ook kan is dat ze voor het eerst met haar biggen buiten is en dat ze er nog een grote bende van gaan maken. Dat laatste hoop ik van harte...

Wat een workshop gister! Weer eentje met een gouden randje. Volle bak, maar wat een concentratie en wat een aandacht voor de Familie Bofkont.
Er was ook een stel mensen bij dat met z'n vieren een boerderij gekocht heeft.
Verrassing. Achteraf bleek dat er ook een paar dieren bij de koop inbegrepen waren, waaronder 2 varkens. Uit hun beschrijving denk ik dat het saddlebacks zijn. Ze kwamen zich dus orienteren op Het Beloofde Varkensland. Hartstikke goed.

Hier kwamen ze al gauw tot de conclusie dat die varkens daar tot nu toe maar een saai leven hadden. Hoe zouden ze dat moeten oplossen?
Goede vraag. Ik ga binnenkort naar ze toe om eens te kijken wat er allemaal kan. Heb er veel zin in, want ik weet zeker dat er oplossingen zijn. Het hele perceel is 7500 vierkante meter. Nou met een deel daarvan is er best een varkensparadijsje van te maken.

---