Zondag 15 januari 2006
De Dag van de PolderPrinsen
Nog even en de Drie Musketiers zijn net zo groot als Miss Piggy. Wat zijn ze vrolijk! Iedere keer als ik m'n neus laat zien, stormen ze op me af. Ze hebben ook een nieuw spelletje ontdekt:
De Blije Beesten Bus slopen. Die was al aan vernieuwing toe, maar kom we helpen wel een handje, moeten ze gedacht hebben. Ze rossen er net zo lang tegen aan tot alle riet er af ligt, de houten bumper hangt al los, en de varkentjes wippen ze met hun sterke neuzen omhoog, hoe vast die ook geschroefd zaten.
Toen ze er genoeg van hadden, gingen ze een dutje doen, de schooiers. Ze leven hier als polderprinsen. En ik kan alleen maar verliefd naar ze blijven kijken. Wat zijn varkens toch ontzettend te gekke beesten!
Er staat een nieuw busje op stapel. Maar dan moet er wel eerst weer een ordentelijke garage komen, waar ie gemaakt en permanent gestald kan worden. En waar geen varken ooit meer bij kan komen...
Zaterdag 14 januari 2006
De Dag van de Gelukkige Kuikentjes
Terwijl er op dit moment in Turkije een massale opruiming plaatsvindt van pluimvee - levend verbrand of levend begraven - ontdekte ik hier gister een nestje kuikentjes in de stal. Het bekende zachte gepiep en dan weet je weer hoe laat het is. Een van de, in de afgelopen zomer geboren hennetjes, is de gelukkige moeder. Ze heeft zich goed verstopt. Tussen de kist van Lady Lolita en het hek van Rosamunde & Brutale Griet. Daar heeft ze haar kippenwoning betrokken, diep weg gedoken in het stro.
Slim van dat dier, dat toch op al heel jonge leeftijd moeder is geworden. Als ze buiten was gaan zitten, hadden haar kuikens het niet overleefd. Veel te koud en veel te moeilijk om water te vinden met vorst. Nu zitten ze daar lekker warm en beschut als directe achterburen van Wim, die al een poosje als Single Hangbuik op de plek woont waar Billie Bofkont, Mannetje Bromsnor en Stalker vroeger sliepen. Sinds de komst van De Zanger - die met zijn aanleunwoning hun nieuwe buurman werd - zijn de heren verhuisd. Daar heb ik zelf geen enkel aandeel in gehad. Dat maken ze allemaal helemaal zelf uit.
Waarschijnlijk hadden ze geen zin in zo'n bejaarde buurman. Ze zijn verkast naar de buitenstal, waar ze zich helemaal ingegraven hebben in stro en hooi.
Billie Bofkont wilde als baby ook al 't liefst buiten slapen. Dat vond ik toen niet goed. Toen was ik zelf nog de overbezorgde moeder. Ik weet nog goed, dat als het hard regende en Brutale Griet & Rosamunde stonden buiten (twee snoezige kalfjes met grote onschuldige ogen), dan rende ik naar buiten met een enorm badlaken om ze af te drogen.
De boeren in de buurt kwamen niet meer bij. Ik heb het al vaker gezegd, leven met dieren moet je leren.
De laatste tijd krijg ik trouwens steeds meer last van 'het tweede legsyndroom.' Zoals oudere moeders die nog weer een baby willen, voordat het te laat is.
Omdat je het de tweede keer zo veel bewuster beleeft. Nog eens een kalfje! Die geur van een jong kalf, die vergeet je nooit weer. Dan zou ik deze keer voor een stierkalfje kiezen. Die leven altijd maar zo kort. En dan van een vleesras. Heel jong laten castreren door Peter en dan hier los op het erf laten opgroeien.
Een waardige os, die net als in India zomaar ergens ligt. Precies daar waar hij wil en precies zoals het hem uitkomt...
Vrijdag 13 januari 2006
De Dag van de Japanse Televisie
Het is nu 11.00 uur en de Japanse tv ploeg is net vertrokken, weer terug naar Tokyo. Ze waren er al om half 9, het was amper licht. Erik stond al om 7.15 uur te voeren, in het pikkedonker. Maar dat gaf allemaal niks, want de Familie Bofkont schoof gezellig aan voor het ontbijt, donker of licht, dat maakt ze niks uit. Het ging voorbeeldig allemaal. Heel ontspannen. De Japanners keken hun ogen uit en ze hebben prachtige opnames kunnen maken.
Werkelijk alles wilden ze op camera hebben, zelfs het varkentje dat altijd op de appeltaart zit, de kunstwerken van Lasse en Myrte, de publicaties, de groep Arie Bombaries van papier maché, de buste met BabyBig op de arm, kortom, wat niet eigenlijk.
En de hele Familie Bofkont live natuurlijk. We begonnen met het borstelen van Brutale Griet. Een variant op het masseren van de Japanse Wagyu runderen. Dat ras wordt daar iedere dag gemasseerd en krijgt bier te drinken. Hun vlees schijnt goddelijk te zijn, omdat het vet door het spierweefsel heen gekneed is, zeg maar. Je kunt het hier ook krijgen, ik meen voor 700 euro per kilo, in ieder geval een astronomisch bedrag.
Wat een taal, dat Japans. Geen touw aan vast te knopen. Ze spraken 3 woorden Engels, maar de produktie dame, die goed Japans spreekt, heeft alles aan elkaar getolkt.
Yumiko Takeshima, een Japanse soliste, die bij het Nationaal Ballet danst, heeft de hoofdrol in het een uur durende televisie programma. Ze heeft pas een prestigieuze prijs gewonnen, vandaar. Om haar heen wordt dan ook iets bijzonders van Nederland getoond en dat werd dus hier.
En wat stond er nu op die Japanse site over Miss Piggy?
Er staat dat Miss Piggy, een Hollandse big, een grote vriendschap heeft met een kat. En dat ze samen in een huis wonen en dat hun avonturen iedere dag te volgen zijn op haar weblog - www.misspiggy.nl - en dat ze gered is van de slager.
Ik snap het al. Toen Miss Piggy hier pas was, lag Boy George de hele dag bij haar op bed. Daar zijn toen inderdaad prachtige foto's van op Miss Piggy's weblog gekomen. Maar de tekst stond er allemaal in het Nederlands op, dus dan blijft het nog een raadsel qua taal. Er is toen en poging gedaan om een Engelse versie te maken, maar door tijdgebrek bleeft het helaas bij een paar logjes.
Volgens Maaike krijgt dit bezoek vast nog een staartje, want als het daar eenmaal op televisie geweest is, willen ze vast allemaal komen.
Dat is waar ook. Ik ben laatst gebeld door een reisbureau dat interesse had om hier met bussen Japanners te komen. Dat wordt dus nog wat...
Op 6 februari is de uitzending. Ik krijg een tape. O ja, en ik word geïntroduceerd als pig massage therapist, hahahahahahaha.
Woensdag 11 januari 2006
De Dag van Familie de Vries meets Familie Bofkont
Had ik al verteld dat grote Miss Piggy Fan Myrte & Her Family hier waren vorige week vrijdag? Myrte de Vries is de eerste die Miss Piggy ging mailen n.a.v. Miss Piggy's Weblog. Ze is dol op varkens, spaarde al allemaal Miss Piggy's en nu bleek er dus ook een echte Miss Piggy te zijn. Zo is het allemaal gekomen, ruim anderhalf jaar geleden dus.
Vorige week kwam de hele familie de Vries een dagje klussen. Omdat Brutus de strobalen alle kanten uigezwiept had en dat bleef doen had ik me er al bij neergelegd dat dat nooit meer goed zou komen. Maar Tjerk, Myrte's vader, was zo slim om de strobalen eerst allemaal aan elkaar te knopen met touwen, zodat het verband kreeg. Dat was nog een heel gedoe, omdat Brutus en De Drie Musketiers er de hele tijd bij stonden te klieren om hem z'n werk te verhinderen of onmiddellijk weer teniet te doen.
Maar na een poosje stonden er dus toch weer een paar knappe strobanken. En.... ze staan er nog! Ik durfde er nog niet eerder over te schrijven, voor het geval dat de vreugde van korte duur zou zijn, maar bijna een week later staan ze nog overeind. Het werkt dus.
Brutus staat er nog wel aan te klooien, maar voorlopig blijft het nog heel. Ik ben er heel blij mee, want het staat zo mooi en anders was het weer zo kaal. Rosamunde & Brutale Griet lagen vaak onder die hooikap toen het nog kalfjes waren, samen met de kleine Billie Bofkont tussen ze in.
Toen had ik het middenstuk helemaal opgestrooid met een dikke laag stro, later is er een houten terrasvloertje ingelegd voor een evenement en dat is toen zo gebleven.
Vandaag was het een dag van alles leuk. De een na de ander belde of mailde en alleen maar leuke dingen. Een dierenarts vroeg of ik kom spreken op zijn Open Dag over interactie tussen mens en dier, veel leuke aanvragen voor bijeenkomsten hier, een bijzonder mailtje van iemand die hier zondag was en nog zo onder de indruk dat de tranen nog steeds over haar wangen lopen, een forse bijdrage van de Dierenbescherming voor de oormerkenrechtszaak, Billie Bofkont, die lieve Billie is geadopteerd en nog veel meer van dat soort zaken.
En helemaal leuk, de Japanse televisie komt aanstaande vrijdag opnames maken. Al heel vroeg, om 14.00 uur moeten ze terug naar Tokyo, dus om 9.00 uur staan ze al op het erf. Nu kan ik eindelijk te weten komen wat die Japanse tekens betekenen, die over Miss Piggy geschreven zijn op die Japanse site!
Ik ben heeeel erg benieuwd...
Dinsdag 10 januari 2006
De Dag van Levende Have
Vanochtend in alle vroegte, het was nog helemaal donker een enorm gekrijs onder mijn raam. Brutus die belaagd werd door een berige BabyBig. Nou dan had ze 't wel te pakken, want ze zijn nooit op als 't nog donker is. Arme Brutus. Hij heeft 't maar zwaar met al die vrouwtjes. De kleine Miss Universe is hem compleet de baas. Geen gezicht.
Hij mag beslist niet in de buitenstal komen van haar. Als een furie stuift ze op hem af en hij rent dan als een gek voor haar weg.
Omdat ik door dat tumult dus toch al wakker was, ben ik meteen gaan schrijven, omdat ik tegen een deadline aanzat en er gisteravond niks zinnigs meer uit kwam.
Ik schrijf al ruim anderhalf jaar voor Levende Have, magazine voor hobbydierhouders. Een column en een adviesrubriek over varkens: 'Lessen in Varkensliefde.'
De column is 300 woorden en de rubriek 500. Altijd hetzelfde liedje. Als ik begin denk ik o dat haal ik makkelijk, maar opeens blijk je dan toch weer veel te veel woorden nodig te hebben. Heel goede oefeningen zijn 't om jezelf te dwingen al het overbodige te schrappen. Ik zal de webmaster eens vragen om die stukjes op de site te zetten. Het zijn er onderhand al best veel.
Op zoek naar foto's kwam ik Brammetje tegen. Brammetje bij Ina! Wat een onvoorstelbaar klein mannetje was het toch. De poes ernaast is veel groter dan hij en het donkere monster op de achtergrond is gewoon een hond.
Verder met een client gewerkt in Amsterdam en gebeld met de Dierenbescherming en het Stadsdeel over de Dierenwelzijnsnota van wethouder Mai.
Of ik nog commentaar wil geven. Dat is goed, ik zal het morgen eens uitgebreid bestuderen.