De Dag van De (Kr)Acht
Ergens in Nederland wordt op dit moment de boel afgebroken. Niet bij mij. Het zit zo: Ik kreeg vorige week een lot cadeau van de Oudejaarsloterij met een nummer dat eindigt op 8. Acht is het getal van succes en als je de 8 een kwartslag draait, zie je het oneindigheidsteken, oftewel de lemniscaat. Dat lemniscaat hangt boven mijn hoofd. Althans op de kaart KRACHT, en dat is mijn levenskaart. Tot zover dit.
Nu ben ik nooit van de loten etc. geweest, maar op de een of andere manier had ik de afgelopen dagen steeds het idee dat die 20 miljoen mijn kant uit zouden komen.
Kan natuurlijk ook zijn dat ik me van alles in mijn rare koorstkop haalde natuurlijk. Enfin, gisteravond was de trekking op televisie tussen het gezwier van Dancing with the Stars door.
Ik vierde Oud en Nieuw met Arie Bombarie, die als een bodyguard naast mijn bed postte en voortdurend Booswicht, Spook en Stinkwijfje belaagde als ze naar zijn smaak te dicht in mijn buurt kwamen. Dat leverde nogal wat gedoe op, zodat ik op een gegeven moment dat hele lot kwijt was.
Op een gegeven moment viel ik in slaap en toen ik weer wakker schoot, was het hele programma al voorbij. Dus vanochtend eerst eens alles over hoop gehaald en vond ik het lot onder mijn bed. En wat blijkt? Die 20 miljoen zijn in mijn 8 serie gevallen!
Alleen niet op dat lot van mij!
Er waren in totaal 4 loten in de 8-serie. Dus ik had in principe een kans van 1 op 4!!! Geen wonder dat ik er steeds aan gedacht heb Je hebt een lemniscaat of niet...
Het laagste bedrag uit de 8- serie is nu voor mij, te weten TIEN euro. Echt iets voor mij. Een mens van uitersten. Alles of niks.
Ik ga meteen mijn broer bellen. Gedeelde smart is halve smart. Hahahahahahahahahahaha.
Zaterdag 31 december 2005
De Dag van Het Afgelopen Jaar
Een paar dagen in bed, meer dan genoeg tijd dus om te denken aan alle gebeurtenissen van het afgelopen jaar. Er is zoveel gebeurd. En het gaat maar door. Helemaal vol ben ik nog van mijn bezoek aan de meer dan 80 zwerfkatten bij stichting Help De Zwerfkat in Uithoorn, afgelopen week. Ik had poezenjournalist Channah van 'Majesteit' getipt.
De reportage werd meteen een nominatie voor de Majesteit Award. Zoveel katten en je kon van de grond eten. Wat doen zij - Els & Annemiek - goed werk! Niet alleen voor de zwerfkatten, maar ook voor het imago van de opvangcentra. Je leest zo vaak dat een vrouw 'in overspannen toestand' met meer dan 100 katten uit haar huis gezet is. Zeker zal dat voorkomen. Maar het kan dus ook heel anders. Een kwestie van discipline, een strak management en een hele hoop vrijwilligers. Niet lullen maar poetsen.
Vanavond ga ik een kaarsje branden voor Lady Lolita, Golden Girl, Roodpels, Gevaarlijke Eddy, Dansmarieke, Grootmoedertje en Het Arme Schaapje. Iedere dag word ik wel een paar keer aan ze herinnerd. Ze blijven er altijd bij. Nu moet ik uitkiezen welke foto er bij deze log geplaatst moet. Ik wil ze allemaal! Dat gaat niet. Lady Lolita ging als eerste, in januari al, dus dan kies ik haar. Ik zal D. vragen of hij de anderen voor deze keer er allemaal onder kan zetten. Dan zorg ik dat morgen de nieuwkomers van 2005 nog eens even allemaal voor het voetlicht komen...
Donderdag 29 december 2005
De Dag van Heusden
Ziek zijn bestaat dus. Ik heb het zwaar te pakken. Vannacht aan alle kanten leeggelopen, daarna voor dood tot vanmiddag in bed gelegen. Even achter het toetsenbord gezeten en gezien dat mijn ingezonden stukje voor Het Parool over het circusvarken en Gert-Jan Droge is geplaatst.
En dat het plaatsje waar mijn broer woont - Heusden - in de prijzen is gevallen van de Postcodeloterij. Nog nooit is er zo'n grote prijs gevallen. Meer dan 22 miljoen euro!
Maar... MIJN BROER HEEFT NIET MEEGESPEELD!
Dat is om gek van te worden. Het hele dorp - een Middeleeuws vestingstadje - praat over niks anders meer. Iedereen krijgt sowieso 3000 euro, of 5000, dat weet ik niet meer.
En dan is het wachten nog op waar de grote klappers gaan vallen (de miljoenen en zo) als de letters achter de cijfers van de postcode bekend gemaakt gaan worden. OOOOOOOOOOOOO WAT BALEN!!!!!
Woensdag 28 december 2005
De Dag van De Veren
In geen 100 jaar had ik een ordinaire verkoudheid, maar nu loop ik te kuchen en niezen en is slikken vrij pijnlijk geworden. Kan me echt niet meer heugen wanneer ik dat voor 't laatst had. Eerst toch nog stoer de polder in, maar de wind was zo straf en ijzig, dat het me toch slimmer leek om bij de kachel te gaan zitten. Gelukkig bracht de post iets leuks van varkensvriendin Ellen: De 13 Originele Clan Moeders. Gaat over vrouwelijke principes en spiritualiteit, en verschillende type persoonlijkheden ingedeeld in maancycli.
Ik behoor tot de 11e maancyclus 'ZIJ DIE HAAR KRACHT IS'.
Zij is de beschermster van leiderschap en de bewaarster van nieuwe wegen. Ze is de moeder van schoonheid en gratie en de bewaarster van innovatie en doorzettingsvermogen. Ze is het rolmodel van gezondheid, fysieke fitheid, uithoudingsvermogen en weerstand en laat zien hoe je je kunt laten leiden door je hartenwensen. Ze is de bewaarster van persoonlijke onkreukbaarheid en de beschermster van alle vormen van innerlijke kracht.
ZIJ DIE HAAR KRACHT IS leert hoe we op ons best kunnen zijn en tegelijkertijd kwetsbaar en menselijk; hoe we nieuwe wegen kunnen zoeken en vinden om te groeien en te leren, hoe we innerlijke kracht kunnen ontwikkelen en hoe we dingen aan kunnen trekken en los kunnen laten. Leef je waarheid. (walk the truth).
Mooi zo. Dus ik zal wel snel weer beter zijn.
Toen nog snel even naar de 10e maancyclus gekeken, die van mijn ascedent (ik ben Schorpioen met ascedent Weegschaal). Die is mogelijk nog mooier. Ik als muze, die visioenen en dromen uit kan laten komen etc. Het kan niet op. Ik geloof dat ik al bijna beter ben.
Trouwens, al die andere maantypes kregen minstens zoveel mooie veren in hun reet gestoken...
Dinsdag 27 december 2005
De Dag van de Witte Wereld
Een witte wereld vanochtend!
Waterleiding bevroren en steenkoud op de boerderij, behalve waar de kachel brandt.
Het kan niet romantischer. Kortom, ik ben in m'n element. Het is hier helemaal te gek.
Maandag 26 december 2005
De Dag van De Slager & de Foie Gras
Gerard - de scharrelslager uit Kamerik - kwam langs, samen met zijn dochters, hun vriendinnetje en een vriend, die Brutus ook goed gekend heeft. En een mooie rode doos, met daarin een kerstbrood. Het waaide en hagelde als een gek, terwijl het de hele dag verder heerlijk zonnig was geweest, net voorjaar, en Brutus heerlijk had liggen zonnebaden temidden van de door hem verwoeste scharrelstrobanken.
De dochters stortten zich bovenop Brutus met appels en allerlei ander lekkers. Hij herkende hun stemmen meteen. Het was voor 't eerst dat ze Brutus echt helemaal vrij zagen. Het werden een paar heel gezellige uurtjes. We kwamen als vanzelf natuurlijk weer op het onderwerp wel/geen vlees eten en hoe het dan wel moest en ik vertelde over het concept van Het Beloofde Varkensland zoals me dat in 2002 voor ogen stond. (daarover later nog eens meer). En dat alles uiteindelijk anders liep vanwege dat hele gedoe met die oormerken.
Omdat Arie Bombarie ook was komen theedrinken, hij wilde zo graag naar binnen en de dochters wilden hem maar al te graag van het kerstbrood voeren, kregen we het vanzelf over foie gras. Wat me aangenaam verraste, was dat Gerard vertelde dat hij uit principe geen foie gras verkoopt.
Een klant vroeg er laatst nog om en toen G. hem vroeg of hij wel wist hoe die arme ganzen daarvoor gemarteld worden, antwoordde hij - die klant dus - dat je dan gewoon je ogen maar even dicht moest doen.
Kijk, zo kan het dus ook. Dat een slager uit principe iets niet verkopen wil. Dat is nog eens andere koek. Ben blij dat ik hem in het Parool met naam en faam genoemd heb.
In het mooie dikke boek van Johannes van Dam - de beroemde Amsterdamse culinaire journalist - staat foie gras wel beschreven. Omdat hij zich er toch kennelijk voor wilde verantwoorden, zei hij dat hij dit deed omdat 'het er nou eenmaal was'....
Nou moe, dan kun je dus toch ook gewoon schrijven, dat je wel weet dat het bestaat, maar dat de productie te gruwelijk voor woorden is en dat je het daarom weigert op te nemen in De Dikke van Dam? Dan had ie tenminste een statement gemaakt.
En Joop Braakhekke beweerde laatst ook op TV tegen Robbie Muntz dat hij foie gras serveerde, omdat anders het leven wel zo plat als een dubbeltje werd als je al die lekkernijen aan je neus voorbij liet gaan.
Nee heren. Nee, nee, nee.
Er zijn grenzen aan des mensen hebzucht.
Niet alles is geoorloofd voor je eigen genot...