De Dag van Glamour & Stront...
oftewel mijn leven als Mevrouw Bofkont: De Protestkerstdienst van Varkens in Nood was een groot succes. Een afgeladen vol Paradiso t/m de balkons, een koor met o.a een geestig lied waarin allerlei vleessoorten bejubeld werden en na afoop heerlijke linzensoep en allerlei lekkere vegetarische lunchhapjes. Halverwege de dienst moest ik er - heel sjiek - even uit omdat ik een radio-interview moest geven. Daarin ging het o.a. over Brutus en mijn contact met Giel Beelen.
Dat opgeteld bij de ontmoeting met het opperhoofd van de Graskippen - die mij ooit vroeg als Graskoningin om geflankeerd door een aantal Grashofdames het grasei te promoten - en het feit dat ik links en rechts werd herkend en aangesproken, een mens zou zich er heel wat door kunnen gaan verbeelden... hahahahahaha.
Thuisgekomen, heb ik minstens 2,5 uur op mijn knieen gelegen om de vertrapte varkensdrollen van het terras los te bikken met een plamuurmes. Daarna nog alle losse drollen, die her en der verspreid lagen over het hele erf en terrein verzameld. Gister had ik het een beetje half/half gedaan en dat heb ik vandaag dus geweten. Wat een mest produceren die beesten toch. Nou ja, geen wonder natuurlijk dat het zoveel werk is, om dat iedere dag aan kant te krijgen. Ze kunnen immers gaan en staan waar ze willen en laten de drollen gewoon ter plekke vallen, waar ze toevallig staan.
Het is ook goed te merken dat Brutus er bij gekomen is. Zo'n reus produceert heel veel mest. En door de opwinding van zijn verschijning lijkt het wel of de andere varkens ook meer poepen dan normaal. Kortom aanpakken dus. En zo heb ik de rest van de Eerste Kerstdag geheel op gepaste wijze doorgebracht: als Dienares der Dieren.
Zaterdag 24 december 2005
De Dag van Lekker Niks
Lekker alleen met de dieren, niks bijzonders gedaan en toch een bijzondere dag. 'Hoe dat nu met die hanen zit' kreeg ik een mail 'of ik ze nog wel wilde herplaatsen, of dat ik er tegenop zie'. Ja dat klopt wel. Ik zie er tegenop. Het aanbod is geweldig om 100 hanen in een klap onder te kunnen brengen op een ideale plek met goede verzorging en plenty ruimte. Maar afscheid nemen is niet mijn sterkste punt. Ik betrap me erop dat ik de hele dag naar ze heb lopen kijken om niks te vergeten hoe het was. Volgende week ga ik naar het nieuwe adres om af te spreken hoe het verder aan te pakken. Het vangen zal nog een zeer ingewikkelde klus gaan worden...
In het Parool van gister sta ik als Daphne. Dapfe, Daphe, Dapne, kende ik allemaal al, maar vanochtend vond ik een kerstkaart in de bus Voor Davne. Geschreven met grote hanenpoten door de buurkinderen. Davne. Erg leuk.
Het Paroolstukje gaat over wat ik eet met Kerst. Ik had het eigenlijk beter kunnen hebben over wat de varkens met Kerst eten. Die hebben allemaal kerstpaketten gekregen. Vanmiddag hing er al weer een zak met lekkers aan het hek. Ze kunnen zich helemaal klem eten aan appels.
Morgenochtend ga ik naar Paradiso, de protestkerstdienst van Varkens in Nood. En Tweede Kerstdag wil ik de hanen gaan filmen, fotograferen en hun geluiden opnemen. Als het niet steenkoud is, ga ik in de hooiberg slapen, dan kan ik werkelijk alles vastleggen, vanaf het allereerste ochtendgekraai. Soms beginnen ze al om 1 uur 's nachts, dan hebben ze een uur pauze, beginnen opnieuw en vanaf een uur of 6 barst het concert in alle hevigheid los.
Daar aan denkend, lijkt het me toch wel heerlijk dat er aan die klereherrie een eind komt en dat ik komende zomer gewoon weer buiten kan slapen. Vier jaar geleden ben ik daar mee gestopt. omdat het niet te doen was om door die explosie van lawaai (er waren toen ineens 600 (!) hanen), gewekt te worden.
Vrijdag 23 december 2005
De Dag van De Slopers
Een invasie uit de Bijlmer, vanochtend vroeg 26 leerlingen van Open Schoolgemeenschap Bijlmer, met 2 leerkrachten.
Eerst naar de tentoonstelling 'Dierbaar' geweest van Jan van IJken en toen naar Het Beloofde Varkensland. Dat werd een bijzondere ochtend.
15/16 jarigen moet je eerst even laten wennen aan alles. Ze lijken heel onverschillig, maar ze werden steeds enthousiaster.
Ik vroeg welke foto de meeste indruk op ze had gemaakt van de tentoonstelling. Het onverdoofd castreren van de biggen en de staartjes afsnijden scoorden wel heel hoog. Gelukkig maar. Ze zagen wel in dat dat heel verschrikkelijk moet zijn. Aan het eind van de ochtend waren ze wild en was hun bezoek meer dan de moeite waard gebleken.
Brutus en Theo raken bevriend. Ze sjouwden vandaag de hele tijd naast elkaar het erf af. Gister bleek BabyBig naast Brutus te slapen en zo te zien lijkt het er op dat hij toch al vrij snel redelijk goed geaccepteerd wordt. Hij heeft wel iets leuks ontdekt. Binnen de kortste keren had hij alle strobalen - die als een mega bankstel rondom de hooikap liggen - omver gebulldozerd en alle kanten uitgesmeten. Dat vonden Brammetje en Gieltje blijkbaar ook een goed plan, want die sloopten toen meteen ook alles maar. Als dollen gingen ze tekeer en daarna vielen ze uitgeput tussen al die balen neer. Het zag er vreselijk leuk en gelukkig uit, maar dat betekent wel het einde van mijn bijzondere Jan des Bouvrie strobanken.
Er was nog even sprake van dat Brutus zijn opwachting zou maken in Het Glazen Huis bij Giel. Zijn redactie wilde hem verrassen en had mij gevraagd om iets leuks te verzinnen. 't Liefst langskomen met een van mijn varkens. We hebben allerlei wilde plannen verzonnen. Massagesessies op het Neude voor wild geld voor Congo, Giel slapen in het stro bij Brutus, etc. Maar we hebben er toch van afgezien.
Het idee was natuurlijk goed, maar dan? Zo'n zware reus in die kleine studio met al dat glas. Daar zou van alles kunnen misgaan. Bovendien, het was een hele toestand om Brutus daar binnen te krijgen. Via de achterkant van dat huis over een loopplank, nou daar was ie natuurlijk meteen doorheen gestort met z'n 350 kilo. Ik had de bus en trailer van de slager moeten lenen, die kon zelf niet mee vanwege de kerstdrukte, kortom beter van niet. En voor Brutus natuurlijk, want die blijft veel liever thuis. Toen hebben alle varkens maar de plaat PIGGIES van The Beatles aangevraagd voor de kinderen in Congo.
Donderdag 22 december 2005
De Dag van Giel Beelen
Lieve Giel,
We zijn hier allemaal heel trots op je. Hou vol!
Wil je voor ons het plaatje PIGGIES draaien van The Beatles?
We gaan 20 euro overmaken.
Liefs en veel knorren van je geliefde varkentjes:
Gieltje - Brammetje - Bonestaakje - Billie Bofkont - Mannetje Bromsnor - Miss Piggy - Aagje - Vrouw Vos - Theo - Wim - Stalker - Miss Universe - BabyBig - de Zanger - Maximiliaan - Brutus...
PS
Het liedje PIGGIES hierbij op mp3
Meer info: www.3fm.nl
Woensdag 21 december 2005
De Dag van Het Vrolijke Varken...
Werd vanmiddag opgebeld door het Parool, wat of ik eet met Kerst en hoe ik denk over de diverse acties om geen dierenleed te eten met de Kerstdagen. Kon ik meteen mooi vertellen dat ik naar de Kerstdienst ga op Eerste Kerstdag in Paradiso. Bij de post zat een uitgeknipt artikel uit de NRC, dat een verontwaardige varkensliefhebber voor me had uitgeknipt, samen met zijn ingezonden brief. Het artikel gaat over een vrouw die samen met vrienden een varken heeft uitgebeend en veel genoegen beleefde aan die vrolijke varkensdagen. Of ik de NRC niet wilde opvoeden dat zoiets niet meer past in deze tijd.
Zo eenvoudig ligt het dus allemaal niet. Van Gerard, de slager, heb ik een boekje geleend over het slagersvak uit vroeger tijden. Wat een ambacht was dat toen.
Niet te vergelijken met de kille onverschilligheid zoals er juist tegenwoordig met vlees en alles wat daar om heen hangt wordt omgegaan. Er staat bijvoorbeeld een etalage in dat boekje met twee complete varkentjes voor het raam. Onvoorstelbaar in deze tijd. Ik moet zeggen dat het erg mooi gedaan is door een trotse slager, die zich niet schaamde voor zijn vak, integendeel.
Ik ben sinds de overdracht van Brutus weer gaan nadenken over vegatarisme en vlees eten. Heb nu geen zin om dat allemaal uitvoerig uit de doeken te doen, maar dat komt nog.
Wordt Vervolgd dus.
Maandag 19 december 2005
De Dag van De Beer Is Los
Brutus had een malle bui afgelopen zaterdag. Hij werd wild door de geur van een paar vreemde laarzen, en toen D. ertussen sprong om de dame in kwestie af te schermen, kreeg hij een paar flinke beuken en loopt hij nu rond met een beurse plek van comme ca en een tandafdruk in zijn been. Tijd dus om de beer los te laten.
Ik ben hoog boven in de hooiberg gaan zitten, zodat ik een mooi uitzicht had op zijn huis. Het duurde nog vrij lang tot ie door had dat het hek weg was en dat ie dus zo naar buiten kon wandelen. Brammetje moest hem er aan herinneren toen hij argeloos bij hem naar binnen liep en toen bleek dus dat ze niet meer gescheiden werden door het hek...
Brutus bonjourde hem er meteen uit maar daarna had ie niet veel meer te vertellen. Miss Piggy en Maximiliaan hebben hem meteen op z'n nummer gezet. Caesar rende als een gek voor hem weg en Mannetje Bromsnor en Stalker stonden in de startblokken voor een gevecht, maar Brutus was zo wijs om zich daar nog niet aan te wagen. Hij had het veel te druk om alles eerst eens uitgebreid te verkennen. Heerlijke hapjes lagen er ook voor hem klaar, zomaar gratis en voor niks.
Het blijkt dat ie smult van kippenpoep - dat is bekend van varkens - maar de keutels van Caesar gingen er ook in als koek. Dat is nieuw voor mij. Om niet alles meteen op scherp te zetten heb ik hem toen het donker werd, weer in zijn eigen huis gelokt en het hek toch maar weer even dichtgedaan voor de nacht.
Eten moet ie voorlopig nog maar apart blijven doen. De echte gevechten moeten nog komen. Morgen is er weer een dag.
Zaterdag leuke groep met een Feestvarken en een ontmoeting met een persoonlijke assistent van een kamerlid. Dat komt als geroepen want Karin heeft 150 boeken van de tentoonstelling Dierbaar gekocht. De bedoeling is dat wij die samen aan alle Tweede Kamerleden aan gaan bieden opdat zij de ogen niet meer kunnen sluiten voor alle bizarre onverschilligheid en ellende in de bio-industrie. Maar de juiste ingang hadden we nog niet. Krista van Velzen (SP) stelde voor om ze aan de LNV te overhandigen, maar die zijn wel op de hoogte van die verschrikkingen. Femke Halsema heeft nog niet geantwoord. Maar nu gaat het helemaal goedkomen.
In samenspraak met de p.a. kunnen we nu een mooi moment gaan maken als de Kamerleden weer allemaal terug van het Kerstreces zijn.
Ze gaat zich er persoonlijk voor inzetten.
En zondag eerst een wandeling door een besneeuwde en be-ijsde polder en daarna een theatergroep op de fiets uit Amsterdam. Enthousiaste mensen. Ik beneed ze niet toen ze zich na afloop van de heerlijk warme Ot & Sien kachel moesten losrukken om in wind, waterkou en het donker dat hele stuk nog terug te trappen.
In de polder heb ik nog een foto gemaakt van een hazenleger. Leeg natuurlijk. Maar vanmiddag werd ik blij verrast toen ik door de polder liep te struinen. Een haas! Er is er dus toch eentje aan de jagers ontsnapt! Hiep hoi!