Varkens versieren?
 Tattoo & Grafitti op Varkens

De Belgische kunstenaar Wim Delvoye 'versiert' varkens. Dat is op zich niet nieuw. In 1976 werd dit al gedaan door de Amerikaanse kunstenaar Andy Feehan.
Ook de Engelse graffiti-kunstenaar Robin Banks (Banksy) maakt varkens en andere dieren tot kunst door er afbeeldingen op te spuiten.

Wim Delvoye bedient zich van de tattoo techniek.
Is dat goed? Nee.
Het resultaat is weliswaar prachtig, maar het is zo fout als maar kan. lees verder...


Zondag 7 augustus 2005
De Dag van Het Tattoo Varken


Naar boekpresentatie geweest van Boeren in Amsterdam. Mooi fotoboek van Noord-Amsterdamse boeren. Maar opvallend: geen varken te bekennen in het hele boek. Werd op de receptie herkend en aangesproken als de varkensfluisteraar, maar het gesprek ging verder over koetjes en kalfjes. Ik kon het cliche dat alle koeien van nature gemolken moeten worden weer eens ontkrachten en ook vertellen over de functie van hun hoorns. De School voor Dierenliefde krijgt steeds meer bestaansrecht.

Gisteravond een vrijgezellenfeestje. Je kunt al merken dat het herfstig wordt. De overgang van de seizoenen vind ik altijd het mooist. Je voelt dat er wat verandert. Het licht wordt anders, de temperatuursverschillen, de vochtigheid, kortom er is iets gaande. En dat het weer herfst gaat worden is helemaal goed. Mijn seizoen.
En daarna de winter. Nog beter.

De Nieuwe Revu gaat een stukje schrijven over die Belgische kunstenaar die varkens tattoeeert (schrijf je dat wel zo?). Hij wilde mijn commentaar. Toen we uitgesproken waren heb ik hem nog drie keer teruggebeld.
E. kon me namelijk nog meer details geven omdat hij zelf ook een tattoo heeft en dus weet wat het is. Namelijk erg pijnlijk. En hoe lang het duurt. Dus ik rekende eens even uit hoe lang het duurt voor een heel varken gedaan is, nou mijn verontwaardiging groeide met de minuut.

De rust is weergekeerd. BabyBig en Miss Piggy zijn weer bij zinnen.
Wie het nu weer op z'n heupen heeft is Gekke Goudoog. Daar is de jaarlijkse depressie weer toegeslagen. Hij woont nu achter de bank en komt alleen maar tevoorschijn als ik met eten kom. Heb maar weer eens een rondje vlooiendruppels gedaan bij allemaal.


Donderdag 4 augustus 2005
De Dag van Varkens-Seks & 469


Vanochtend zorgde Miss Piggy voor een verrassing. Ze zat bij de Zanger in zijn varkensaanleunwoning. Zwaar verliefd.
Opaatje ging compleet uit zijn dak. Maar hij kan niks meer, behalve een woest geluid uitstoten en zijn kaken laten klapperen. Miss Piggy was de zoetheid zelve. Ze smolt zowat. Zelfs hun gezamenlijke ontbijt verliep geruisloos. Breekt Miss Piggy anders altijd de hele tent af als het etenstijd is en brult ze nog verder dan Amsterdam, vanmorgen dus niet. Als ze berig is, is er niks belangrijkers dan dat.

Alles wat ik me dus vandaag had voorgenomen liep dus anders. Foto's maken en met de videocamera zwaaien. Prachtige beelden. Maar het werd nog wilder.
Toen ik met E. naar het verblijf van BabyBig liep, bleek dat zij was gaan samenwonen met Theo! O jee. Wat nu. Theo is weliswaar gecastreerd, maar dat is 3 weken geleden. Daarbij komt dat Theo in de bloei van zijn leven is. En het zaad van een beer blijft na castratie nog 5 weken actief...

Ze lagen innig tegen elkaar alsof ze al jaren getrouwd waren. Van die gelegenheid hebben we dus meteen gebruik gemaakt om Brammetje, Bonestaakje en Gieltje te verhuizen naar hun nieuwe woning, een appartement in Villa Varkensgeluk. Van daaruit kunnen ze de grote wijde wereld gaan verkennen. En dat hebben ze gedaan! Ze vlogen Het Beloofde Varkensland op dat het een aard had. Ik er achteraan. Sprookjesachtige beelden in fraai zomerweer.

Ondertussen was BabyBig bovenop Theo geklommen en gaf een openbare les in varkens-seks. Theo die voor het eerst buiten kwam, na 3 weken quarantaine, wist niet wat 'em overkwam. Hij liep met BabyBig op zijn rug in de rondte, werd belaagd door Stalker, die een knap staaltje weggaf van een beer die op het punt staat zijn rivaal aan te vallen. Klappertanden, nou ja dat is te zwak uitgedrukt, kaakklapperen dat is het meer, achtermekaar, terwijl het schuim uit en op zijn bek kwam. Indrukwekkend. Dat vond Theo ook, maar die kon geen kant op met BabyBig op zijn rug. Hij liep alsmaar rondjes met haar en klapperde net zo hard terug tegen Stalker. Mooi lesmateriaal voor de School voor Dierenliefde.

Maar ineens een grote plons. Bonestaakje was in de diepe sloot gevallen/gesprongen? en zwom voor z'n leven, tot hij de kant weer opkrabbelde.
Verbazingwekkend hoe goed varkens kunnen zwemmen en heel erg hard ook. Dat werd een heel gedoe want hij kon niet meer terug van waar hij kwam. Eind van het liedje was dat E. hem zo'n 20 meter moest dragen om hem over een omheining te zetten. Bonestaakje zette het op zo'n krijsen dat alle varkens kwamen toegestormd en begonnen mee te blaffen. Verschrikkelijk. Dat gekrijs gaat door merg en been.

Daar nauwelijks van bekomen, zien we ineens dat Theo & BabyBig standje Soixante Neuf aan het oefenen zijn. BabyBig had zich bovenop Theo geworpen, maar dan omgekeerd en daarbij liepen ze heen en weer. Het leek wel een circusnummer. Ineens had ik de associatie.
Die foto! En dan de School voor Dierenliefde. En daaronder het gironummer: 469. (For soixante Neuf!) Idee voor de sponsorcampagne...


Woensdag 3 augustus 2005
De dag van Amsterdam FM & de CadeauBig

"Ushering in Banality," by Jeff Koons, polychromed wood sculpture, 38 by 62 by 30 inches, 1988
bron: The City Review
Binnen 20 minuten stond ik vanochtend vanaf het erf van de boerderie op het Rembrandtplein in Amsterdam. Stoplichten mee en rustig verkeer, vanwege vakantietijd. Ik zou weleens een weekje vakantie in Amsterdam willen hebben. Heerlijk als tourist daar rondslenteren, rondvaarboort, Hortus Botanicus, naar het strand (schijnt heel hip te zijn naar het Amsterdamse strand, nog niet geweest), gewoon zomaar wandelen langs de grachten 'ochtends heel vroeg, 's avonds naar de film...

Dat stond ik allemaal zo bij mekaar te verzinnen toen ik stond te wachten op Willemijn en Daniel, de twee presentatoren van Amsterdam FM. Van 8 tot 9 kwam ik over de School voor Dierenliefde vertellen. Het was enig. Boven cafe de Kroon, heel easy, kleine studio, 1 technicus achter het glas, wij met z'n 3-en aan de andere kant en mooie Varkenspraatjes vertellen.

Eind van het liedje: de laatste 6 minuten kwam de School voor Dierenliefde pas goed aan bod. De tijd daarvoor ging gewoon op aan de rest. Het Varkensweeshuis, de Scharreltram, De Blije Beesten Bus, de Varkensmassage. Ze struikelden over elkaar heen met vragen. Daniel voegde nog een nieuwe bijnaam aan het lijstje toe: De Bridget Jones van de varkens. Die houwen we erin. Was een verspreking en variant op de Brigitte Bardot van de Lange Landen. Vreselijk gelachen.

Daarna vlug naar de P.C. Zat midden in bespreking toen ik werd gebeld door een vrouw die de dag daarvoor een biggetje cadeau gekregen had op haar bruiloft. Geen idee wat ze er mee moest. Het diertje zat in een hondenbench. Eengezinswoning! Het krijste als ze het optilde.Ze had de dierenarts gebeld wat het te eten moest hebben. Die wist dat niet.
Ik heb haar op weg geholpen. Wat snelle ABC,s over gedrag en voeding. Ik moest gissen naar de leeftijd. Schat het op een heel jong dier. Wat een misvatting toch om dieren als cadeau-artikel te beschouwen. Het zal geen kwade opzet zijn, maar er wordt niet nagedacht wat je het beestje en de ontvanger aandoet. Gelukkig had deze mevrouw verantwoordelijkheidsgevoel. Goed dat ze belde. Ze zou proberen het biggetje bij een kennis met een paardenstal te plaatsen.


Dinsdag 2 augustus 2005
De Dag van de Sexy Bomen


Het gaat heel goed met Caesar. Hij is de hond, waarvan iedereen altijd vraagt waarom ik die niet heb. Die is er nu dus wel.
Als ik met mensen binnen zit, staat hij altijd achter het raam te loeren. Als er een groep is loopt hij de hele tijd mee en zorgt dat ie ieders aandacht heeft. Af en toe heeft ie het op z'n heupen en zit Miss Universe achterna. Dat was ik al weer vergeten, maar dat was hun gezamenlijke spelletje, varkentjes pesten. Altijd als het schemerig werd, dan werden ze wild.

Tot het gevaarlijk werd en Gevaarlijke Eddy niet meer los kon. Caesar redt het wel in z'n eentje. Een pak van m'n hart. Vandaag zag ik hem helemaal in de verte met de varkens in de wei staan grazen. Ik ben blij dat het zo gaat, anders had er een andere ram of schaap bij gemoeten. En dan is het nog maar helemaal de vraag of ze met elkaar hadden kunnen opschieten. En als niet, dan had ik een groot probleem gehad.

Wat wel minder is dat ie geen boom met rust kan laten. Hij vreet gewoon de bast rondom weg. We hebben ze ingepakt met zwart net. Fraai gezicht, alsof de bomen zwarte netkousen hebben aangetrokken. En het helpt. Caesar laat de sexy bomen nu voor wat ze zijn, want het is niks lekker knabbelen aan die kousen.


Maandag 1 augustus 2005
De Dag van Dolce Vita


Heel laat gaan slapen gisteravond en om 5 uur al weer op - dus 3 uur geslapen - omdat ik al om half 8 moest aantreden bij de KRO Studio in Hilversum. Vandaag was ik aan de beurt om 2 uur lang gast te zijn in het programma Dolce Vita. De hele zomer is er elke dag een andere door hen genoemde 'Opmerkelijke Nederlander' die een reis met de presentator door zijn /haar leven maakt aan de hand van 'De Landkaart van Het Goede Leven'.

Vandaag deden we het traject van Heimwee tot Wandeling, kwamen langs een Zee van Rust, de Baai van Overvloed en meer van dat soort romantische oorden. Ik mocht kiezen hoe we gingen, met het vliegtuig, per auto of wat dan ook. Ik koos een ezel. Jan. En toen gingen we op pad.
Vorige week had ik de muziek al mogen uitkiezen. Enfin zo heb ik 2 leuke uren beleefd. Halverwege de reis zat er een man op een bankje en dat bleek Peter Klaver te zijn. Die was ineens dus telefonisch in de uitzending, omdat ze iemand hadden uitgekozen waar ik kennelijk vaak mee te maken heb. De redactie had hun huiswerk goed gedaan! Bizar idee dat ze hem dus vorige week al geregeld hadden en hij mocht natuurlijk niks zeggen etc.

Ze hadden ook een reportage gemaakt met een aantal kinderen op een kinderboerderij en die lieten ze op de dieren reageren. Dat was te leuk voor woorden!
Daarbij hadden de makers de School voor Dierenliefde in gedachten gehad. Ik voelde me echt in de watten gelegd met zoveel attentie. Het malle is dat je zulke programma's zo vaak gehoord en gezien hebt, maar het was heel wonderlijk om te merken dat ik daar nu zelf zat.

Ik moest ook luisteren naar een fragment met kippengeluiden en raden. Het was volle bak, dat hoorde ik wel, maar de kippen maakten geen panische indruk en ik hoorde zelfs een haan op de achtergrond. Toen bleek dat het een legbatterij was. Ik vroeg het Peter meteen toen hij aan de lijn was, hij had dat er ook niet direct uit op gemaakt. Ik dacht eerder aan een vleeskuikenstal. Het wordt uitgezocht, want ik ben toch heel benieuwd. De leek kent het begrip vleeskuiken bijna nooit, wel de legbatterij, dus ik vermoed dat het een aanname was. We wachten af.

Thuisgekomen bespreking hier, daarna naar Amsterdam en toen ik weer terug was, ben ik in een oud rommelschuurtje gaan liggen met BabyBig en de drie Musketiers. Dat was dus de Oase van Rust! Ze lagen stijf tegen elkaar aan, ik ben er bij gaan zitten, heb wat telefoontjes gepleegd, Spook kwam er nog bij en het was puur geluk. Helemaal afgeschermd van de buitenwereld, uitzicht op de maisvelden, die warme biggenlijfjes, dat zachte stro.
Wat wil een mens nog meer?