De Dag van De Bruid & de Magier
Twee bruiden vandaag. Haantje had de dag van z'n leven. Hij is een echte meidengek. Liep te paraderen rond al die vrouwen, was er niet bij weg te slaan. Vooral de middagbruid Anouk. Ze waren nog niet binnen - allemaal met een varkenssnuit op - of hij zat al op haar schouder. Hele verhalen vertelde hij in haar oor. We hebben ontzettend gelachen en het was tegelijkertijd aandoenlijk mooi om te zien. Hij is magisch. Terwijl de bruid de taart aansneed (kan ze vast oefenen voor op de bruiloft...) bleef hij gewoon zitten. Die meid was trouwens ontzettend goed met de dieren. Haar zus vertelde dat ze als peuter ook op eieren zat te broeden. Met allemaal lappen en rokken om zich heen bleef ze uren stilzitten op een ei. Aan het eind van de middag twijfelde ze sterk of ze nog wel wilde trouwen of voor eeuwig bij haar Magier blijven...
HP/De Tijd stuurde een paar nummers op met de rubriek Mens & Dier. Daar stond o.a. Geert Dales (burgemeester van Leeuwarden) in. Hij vertelde over zijn kip Truus, die hij zomaar op een dag in de boom aantrof. Hij dacht eerst dat het een patrijs was, en toen zei zijn vriend etc.etc.etc. Enfin, een heel verhaal, erg leuk hij sprak met veel liefde over Truus. En het was vooral heel erg goed opgeschreven. Dus ik doe ook mee, dat was de vraag namelijk.
Ik had nog botten willen rapen op het landje van De School voor Dierenliefde, maar het kwam er niet van. Het ligt er bezaaid met allerlei botten van dieren, die daar ooit woonden en ook begraven zijn. Het lijkt me leuk om daar een opstelling van te maken en te gebruiken in een les. Toen ik er kwam stond het toegangshek, - waar niemand een sleutel van heeft, althans dat veronderstelde ik - half open. Het zag er geheimzinnig uit. Het bijzondere aan het landje is, dat het midden in een woonwijk ligt, en toch ook weer helemaal niet. De plek is heel erg op zichzelf, autonoom, dat komt door dat water en die kademuur. Maar ook omdat het een stuk dieper ligt dan de straat, zodat het er veilig en beschut aanvoelt.
Maar er was niemand te bekennen. Wel waren er weer allerlei nieuwe woeste planten bij gekomen en lagen er een paar duifjes te zonnebaden. Het is heerlijk om daar te zijn. Vooral omdat het allemaal nog moet gaan gebeuren. Dat is altijd de mooiste tijd. Het ongerepte, nog niet ingevulde. Peter Brook, de beroemde toneelregisseur heeft daar een mooi boekje over geschreven 'De lege ruimte'. Het toneel als lege ruimte, waar iedere keer opnieuw een hele nieuwe wereld gemaakt kan worden. Ik ben er een poosje gebleven, vooral aan de geheimzinnige waterkant waar een dichte dikke houtwal staat en allerlei prachtige wilde planten. Daarna heb ik het hek op slot gedaan en ben weer vertrokken. Een dierenbegraafplaats zou hier ook heel goed gekund hebben.
Het Jeugdjournaal belde, wil er graag iets mee doen, maar het is nog te vroeg. We hebben afgesproken dat ik ze op de hoogte hou zodra er ontwikkelingen zijn. Het is natuurlijk een enig en heel geschikt onderwerp, maar voorlopig moet het nog even zo blijven, rustig en lekker in de luwte. Letterlijk en figuurlijk.
Donderdag 28 juli 2005
De Dag van de Dierenliefdeschool
Dierenliefdeschool heb ik al en paar keer gehoord en gelezen. Dus ook die domeinnaam maar aangevraagd. Vanochtend eerst uitgebreid met Erik van alles besproken en daarna naar Amsterdam. Wat een luxe toch. Ik kan met een gerust weggaan want E. is er. Anders ook wel, maar ik was altijd min of meer onrustig, zou het allemaal wel goed gaan, zou er niet iets gebeurd zijn etc. Het gekke is dat als er iets gebeurde, ik nooit weg was, maar altijd op de boerderij. Maar goed nu E. er is valt er toch een druk van me af. Heerlijk.
Radio Amsterdam FM belde vanochtend al weer. Ze vinden de School voor Dierenliefde zo interessant en vroegen of ik volgende week een uur lang in de studio wil vertellen, live. Nou graag zelfs. Want het wordt nu toch echt. 't Lijkt wel of iedereen er ook wil komen lesgeven. Ik krijg allerlei berichten en mails, het spreekt enorm aan, dat merk ik aan alle kanten. Enig.
Heb een verlanglijstje. De Sophia Vereeniging heeft bijvoorbeeld een hartstikke goed project: Kind & Hond. Om bijtincidenten te voorkomen. Dat is kort door de bocht, maar daar komt het wel op neer. Dan neemt de docent ook een hond mee naar de klas etc. Hartstikke nuttig natuurlijk en vooral ook leuk want ik zag in hun bulletin foto's van hondpoppen die er ook een rol in spelen. Heel erg geschikt dus voor de School voor Dierenliefde.
Ik las dat allemaal omdat ze een paar exemplaren van Dierenhulp hadden opgestuurd. (ik ben gevraagd een stuk te schijven voor dat bulletin). Vier coryfeeen (zo noemen ze het) uit de wereld van de dierenbeschermers zijn gevraagd hun visie te geven op dierenwelzijn. Marianne Thieme (PvdD) en Maarten Frankenhuis (oud directeur Artis) gingen me voor. O wat komt dat goed uit! Kan ik lekker over de school schrijven.
Het Stadsdeel stuurde wat suggesties op mijn plan. Ineens zag ik het staan: opening 21 juni 2006. Help! Jee dat is binnen het jaar. Ze zetten de sokken erin. Heel goed, want daar ben ik zelf ook altijd van. Maar ambtenaren....Ik ben zeer verrast. Kreeg ook acuut de zenuwen. Uit bedelen dus, want er is heel veel geld nodig.
Ben er eerst maar weer eens naar toe gereden. Foto's gemaakt. Een paar maanden geleden was ik er met Aagje heengegaan. Boven op het muurtje gezet. Wat heet muurtje. Het is gewoon een hele dikke kloeke kademuur. Heel stoer. Het leek me toen zo mooi om daar allemaal blow- ups van dieren op te zetten, op ware grootte. Dat was toen allemaal nog met het idee van 'stel je voor dat'. En nu gaat het dus gebeuren.
Woensdag 27 juli 2005
De Dag van Het Varkensweeshuis
Vandaag precies een jaar geleden Miss Piggy opgehaald uit Appelscha. Ik zie haar nog staan loeren door dat spleetje in de staldeur (zie Miss Piggy's weblog, dat op 27 juli 2004 begint).
En nu is het al weer een zeer grote, heel erg sterke dame. Gister heeft ze de deur naar Wim geforceerd met een geweld waar ik fysiek totaal niet tegenop gewassen ben, dus dan is het een kwestie van heel alert en heel snel reageren. Mijn enige zorg was dat ze W. niet zou aanvallen. Ik kon haar gelukkig met een snelle beweging de binnentuin inlokken met het blikje voer dat ik toevallig in mijn hand had. Binnen no-time had ik haar binnen gesloten.
Maar toen ze dat op had, begon ze als een tank tegen die deur aan te bonken, kreeg 'em open en viel W. aan. Met een appel lukte het toch haar de deur weer uit te werken. W. bleef achter met een schampwond in zijn nek. Altijd weer een enorme opluchting als het weer achter de rug is, het geweld, het gebrul, het woeste gedoe.
Miss Piggy loopt ook weer mank. Blijkt dat ze een paar steentjes had in een riggel van 't eelt onder haar rechterhoef. Altijd weer raak met die rechterhoef van haar. Ze loopt sowieso raar en stram. Lange rug en te steile poten, allemaal door de vleesindustrie.
Vorig jaar sliep ze nog bij mij in bed. Nu slaapt het sprookjeshaantje in mijn kamer. Soms op mijn hoofd, boven op de computer en de laatste dagen hoog op een kledingrek. Hij wordt steeds wijzer en levendiger. Kreeg vandaag zo'n mooie kaart voor Dansmarieke, met een heel aardige tekst op rijm geschreven. En K. stuurde een foto van zichzelf met een kat in haar nek, waarvan ze altijd had gezegd dat het de broer van Dansmarieke was. En het klopt.
Mooi en pijnlijk tegelijk om te zien. AD toch voorpagina geworden, met een vervolg op pagina 5. Goede foto's. Paar slordigheden in de tekst, misschien een rectificatie morgen.
Geen doodwond, maar ik heb schriftelijke toestemming van de minister om een varkentje in nood te vervoeren. Dat kwam niet goed uit de verf. Maar Het Varkensweeshuis is genoemd en de hele problematiek rond de gedumpte zwijntjes weer eens onder de aandacht gebracht.
De Amsterdamse Radio belde over de dierenliefdeschool. Er komen heel positieve reacties binnen. Ook mensen die zich al aanmelden om er te komen werken en zo.
Verder de Wereldomroep over de vloer. Veel mensen vragen of het SBS 6 varkentje niet hier kan komen wonen. Maar ik heb mogelijk een adres voor ze. Heb die bewuste mensen uit IJsselstein al gemaild, maar nog geen antwoord gekregen. Zal morgen SBS 6 eens proberen voor een telefoonnummer.
En zo gaat het leven gewoon door. Miss Piggy al sinds een jaar veilig onder dak, dan komen er van alle kanten weer andere roze varkentjes op je af rennen. Net als eb en vloed, het houdt nooit op.
Dinsdag 26 juli 2005
De Dag van De School voor Dierenliefde
klik op artikel voor vergroting
Zo. De School voor Dierenliefde staat in de krant. Mooi stuk, prachtige foto. Doet me denken aan dat omstreden kunstwerk van Jeff Coons uit de jaren 80. Dat roze varken met enorme strik en die kinderen erachter. Nu kan ik dus gewoon tegen iedereen over de nieuwe school praten. Zal ook wel moeten want ik moet op sponsors af...
Was van alles van plan vandaag, maar dat liep weer heel anders. Op 't laatste moment wilde de AD toch nog een fotograaf langsturen voor het stuk over het Varkensweeshuis. Ik moest nog op de foto met Wim.
De fotograaf, enthousiast, aardig, wilde er echt iets van maken. 't Liefst voorpagina, maar dat zou niet meer haalbaar zijn i.v.m Mohammed B.
Waarom hij dan niet eerder gebeld was, vroeg hij, dan had hij de voorpagina van dinsdag kunnen halen. Ja dat wist ik natuurlijk ook allemaal niet. Enfin, het leek hem wel leuk als ik in een innige omhelzing met Wim etc. En dan ook nog op een andere plek dan waar hij Wim aantrof, omdat er toch prachtige plekken op de boerderij zijn en Wim maar wat achteraf in een stal zat...
Omdat hij aanvankelijk ook nog dacht dat hij hier kwam voor Sneeuwvlokje, was er verwarring alom. Eerst dus maar even een rondje langs alle dieren.
Hij was erg geinteresseerd, viel op de foto's van Caecilia, waar ik inderdaad boven op Aagje lig. Alle fotografen worden altijd wild als ze die foto zien. Dat willen zij dan ook. En dat gaat dus helemaal niet.
Die bewuste fotosessie toen met C. was een schot in de roos. Zoiets gebeurt maar 1 keer in je leven. Alles klopte. Het weer, Aagje, ik, de fotografe, noem maar op.
C. had ook alle tijd en rust. Begreep dat ze heel kalm en rustig moest werken. Sloop om ons heen. En dat maakte haar foto waarin ik boven op Aagje lig, dus ook beroemd. Haar foto werd uitgekozen als persbericht voor een fototentoonstelling over dieren, een paar jaar geleden.
Terug naar Wim. Toen ik had uitgelegd, dat Wim hier pas een week is en nog steeds aan het bijkomen van zijn dumpavontuur, dat hij daarom nog achteraf woont, dat ik hem nog helemaal niet mag aanraken, dat hij nog steeds zo argwanend is, begreep hij het. Daarna ging het perfect. Met veel gevoel voor decor etc. 'ja daar in dat hoekje, dat is mooi met dat raampje en die oude stenen' heeft hij ons heel zorgvuldig gefotografeerd. Ik kon Wim een appeltje voeren, dat was al heel wat. Dichterbij durfde hij niet te komen. Boy George was natuurlijk ook weer van de partij. Enfin, we zien het morgen wel in het AD.
Een verrassingsbericht van de Dierenbescherming uit Leeuwarden. Ze willen een donatie doen aan Het Beloofde Varkensland, en niet zo'n misselijke ook! Ze waren hier op een workshop van het voorjaar, vandaar.
Zelf hebben ze een prachtig initiatief opgestart, een tehuis voor oude pensioenpaarden. Er zouden veel meer van dat soort tehuizen moeten komen voor oude dieren. Hartverwarmend.
Maandag 25 juli 2005
De Dag van The Morning After...
klik op artikel voor vergroting
Gister het evenement in Amsterdam. Ter afsluiting van het schooljaar 'De Stad op z'n Kop' rond de Stopera. Thema dieren en kinderen.
Nou dat hebben we geweten. Gelukkig droog. Mooie plek, zoniet de mooiste naast de hoofdentree. Wel een klereherrie naast het hoofdpodium. Horen en zien verging je. Knor in het decor van de Familie Bofkont & de Poepparade was groot succes. Knor had geen seconde rust. Alle kinderen wilden drollen draaien van ontbijtkoek en water. De ouders riepen allemaal om een broodje poep. Bloedheet in de zon.
Tot zover alles goed.
Maar wie het ook bloedheet hadden zonder schaduwplekken waren de 70 (!) piepjonge dieren van de mobiele kinderboerderij midden op het plein.
Allemaal aaiers en graaiers, allemaal handen, kinderen die de dieren opjaagden. Het deed pijn om te zien. Een biggetje, waarschijnlijk niet ouder dan 2 weken, een ezeltje, een piepjong kalfje, en ga zo maar door. O zo schattig voor de mensen, maar o zo akelig voor die baby's.
Want dat zijn het. Baby's. Een pasgeboren mensenbaby laat je ook geen uren achter elkaar in de brandende zon van hand tot hand gaan in een gezelschap van honderden mensen zonder een moment rust, met keiharde muziek.
Enfin een lang verhaal kort. Er kwam bonje van. Het werd een behoorlijke rel met een paar mensen die er schande van riepen en terecht. M., mij bekend en actief bezig met het kinderboerderijenbeleid, werd er hardhandig uitgezet. Het werd een enorm tumult en commotie. Ik werd er nog bijgeroepen door de organisatie en heb ter plekke een advies gegeven hoe het verder moest.
Iemand bij het hekje, mondjesmaat mensen erin en afgelopen met het achter de dieren aanrennen door sommige kinderen.
's Ochtends had ik er al een paar bij de arm gegrepen toen ik dat zag. Die kinderen treft geen blaam. Wie wordt er niet lyrisch en opgewonden van zulke prachige dieren, zo zacht en zo om aan te raken. Maar wat zij niet weten is dat die dieren bang zijn en gestresst. Niemand leert ze ooit om echt goed naar dieren te kijken.
We kwamen half dood thuis met 2 auto's, te moe om alles weer uit te laden. Vanochtend meteen een protocol geschreven voor gemeentes die menen dat een mobiele kinderboerderij de feestvreugde verhoogt en daartoe een vergunning verlenen.
Het lastige is dat ze het niet kunnen verbieden. Bovendien weten zij ook niet dat die arme babydieren het helemaal niet naar hun zin hebben.
Klik hier voor het Protocol Dieren op Evenementen.
Daarna belde M. op om te zeggen dat ze er werk van gemaakt had en mijn naam had doorgegeven aan de krant. Dat kwam goed uit vanwege dat protocol. Woensdag staat het erin.
Het Parool had een prachtige foto van een halve pagina van Knor in actie met de kinderen. Dus niet eens van de levende dieren. Het kan dus wel. Een evenement over dieren zonder dat zij daar zelf onder hoeven te lijden. Net als Cirque du Soleil, het succesvolle circus zonder dieren.
De auto's inmiddels weer leeggesleept en vanmiddag kwam de journalist van de Z-krant. Die had een meditatiesessie bij Aagje, en kwam geheel tot rust. Hij wel. En ik uiteindelijk ook weer, omdat alleen het kijken ernaar al therapeutisch werkt. Rust & Kalmte. Daar gaat het toch allemaal om...