De Dag van The Lovers
Het gaat een stuk beter met Theo. Hij wordt minder angstig en schuw. Durft nu zelfs een beetje naar voren te komen als ik zijn eten neerzet. Dan wacht hij wel met smakken tot ik weg ben, maar al met al maakt hij vorderingen. Ik was zelfs zo optimistisch dat ik E. heb gevraagd een stuk van de barricade weg te halen. Prompt ging Theo met zijn voorpoten tegen de nu lagere deur opstaan. BabyBig deed meteen hetzelfde, maar dan vanaf de andere kant. Als dat maar goed gaat, want hij blijft nog zeker 4 weken in staat om zichzelf van een aanstaand vaderschap te verzekeren...
Wie dat niet meer kan, maar toch net deed of dat niet zo was, is Maximiliaan. Hij heeft vandaag langdurig bovenop Miss Universe gezeten. Nu is zij ook zo berig als ik weet niet wat (E. had al blauwe knieeen omdat ze hem voortdurend probeert te bijten), en het maakt haar niet uit met wie ze het doet al was het met een sprinkhaan. Dus zij stond zich zo ontzettend uit te sloven dat Maximiliaan daar geen verweer meer tegen had.
Het is aandoenlijk die twee zo bezig te zien. Toen M. het eindelijk opgaf, gingen ze samen lekker brandnetels eten. Die had ik net met armen vol gesneden voor BabyBig vanwege haar huisarrest en haar drie gezelschapsheertjes.
Wim is nog steeds aan de antibiotica en heeft er nu ook vitamine B pillen bij. Hij laat zich niet aanraken maar is verder ok in de omgang. Het is ook al weer langer dan een week geleden dat we met die avontuurlijke vangpartij bezig waren.
Er komen zulke aardige reacties binnen vanwege Sneeuwvlokje. Mensen die zich oprecht zorgen maken hoe het nu verder moet, adviezen, een forum op de site van het Dagblad van het Noorden, een vrouw die had gehoord dat S. al doodgeschoten was, kortom allemaal ongeruste en boze mensen.
Rode Poes wordt mager, als zij ook maar geen aids heeft, dacht ik ineens, net als haar zoon Roodpels. Die moet ik dus goed in de gaten houden.
E. is hard bezig met Villa Varkensgeluk. Als het oude stro en hooi er straks helemaal uit is, kunnen we gaan schilderen en zal de nieuwe varkensmassagesalon nog voor de winter klaar zijn. Extra mankracht is ideaal. Vooral omdat het steeds drukker wordt, snap ik nu al niet meer hoe het ging voor E.'s komst.
Morgenochtend al weer voor dag en dauw de Blije Beesten Bus inladen en naar Amsterdam. Heerlijk dat E. dan komt om de dieren te doen, dat scheelt een hoop stress en ik kan met een gerust hart "De Stad op z'n Kop' gaan zetten. Heb er zin in.
Vrijdag 22 juli 2005
De Dag van Praten, Praten & nog eens Praten
De godganse dag gepraat met journalisten. Over Sneeuwvlokje natuurlijk en over Toekomstmuziek. Begon om 8.00 uur en eindigde om ongeveer 17.00 uur. De een kwam, de ander vertrok en tussendoor een 'bestuursvergadering' van Stichting Familie Bofkont en heel even het erf op naar de dieren. De biggen worden al zo groot. Het zijn echte mannetjes geworden. Het is heerlijk om even bij ze te liggen. Ze storten zich bovenop me en we liggen dan als een grote kluwen bij mekaar. BabyBig is daar al bijna te sterk voor. Als zij zich dan even roert, dan heeft ze de hele bult een eindje verderop gewerkt en dat gaat bepaald niet zachtzinnig.
Toen alles en iedereen weer weg was, naar de Stopera gereden om daar met D. te overleggen over zondag. De Familie Bofkont komt langs, las ik bij toeval in de Uitkrant. Maar Stichting Aap is er ook, Artis, Kids for Animals en nog veel meer organisaties. Omdat er regen is voorspeld voor zondag heb ik nog een plek onder een afdak kunnen regelen anders gaat m'n decor naar de Filistijnen. En dat wordt een prachtige plek, pal naast het podium en de hoofdingang.
Bij thuiskomst vond ik een hele berg babyfoto's van Willum in de mailbox. Een cadeautje. Als piepklein geel kuikentje zat hij al op de schouders van Anja en Ronald zag ik, vandaar dat hij dat nog steeds doet. Ik blijf me over hem verbazen, heb natuurlijk ook nog nooit een 'mensenkuiken' meegemaakt. Tientallen kuikentjes groot zien worden, maar altijd onder de vleugels van hun eigen moeder.
Van de week vertelde ik iets aan iemand waar hij bij zat. Om mijn verhaal luister bij te zetten begon ik even quasi te 'krijsen'. Heel kort maar. En wat gebeurde er? W. antwoordde onmiddellijk. Op exact dezelfde toon en volume. Verbijsterend. De vergelijking met de uil van Harry Potter is zo gek nog niet...
Donderdag 21 juli 2005
De Dag van Sneeuwvlokje
Eindelijk de brief van de minister gekregen. Antwoord is nee. Zij willen - in tegenstelling tot Staatsbosbeheer en Fauna Beheer Eenheid Veluwe - geen uitzondering maken voor Sneeuwvlokje. Dat zette meteen de toon voor deze dag. De Wereldomroep die ik vorige week ook al moest verplaatsen i.v.m. de dumpzwijntjes, was gepland voor vanmiddag. Maar ik voelde de bui al hangen. Dat zou geen rustige reportage gaan worden. En dat klopte. 3 x radio en 3 x kranten voor Sneeuwvlokje. Volgende week de Wereldomroep dan maar. 3 x is scheepsrecht.
De S. stukken zijn op deze site te lezen. Bezwaar maken heeft geen zin meer in dit geval. Daar gaan weer weken mee verloren en dan is Sneeuwvlokje inmiddels zo oud, dat het te moeilijk wordt om het dier te laten wennen aan zijn/haar nieuwe familie, laat staan aan mensen.
Alles kan natuurlijk, maar het is verre van ideaal. Dat komt omdat S. hier - net als alle andere dieren - vrij zou gaan leven, dus geen hokken en hekken, wel een veilig overdekt nachtonderkomen natuurlijk. Opsluiten in een hok - hoe groot ook - is voor mij geen optie, daar ben ik fel op tegen. Maar voor een zwijn dat niet meer te socialiseren zou zijn, de enige mogelijkheid. Niet doen dus.
Radio Gelderland had een goede reportage, waarin zowel Fauna Beheer, de Provinvie en ik aan het woord kwamen. Zo jammer, want Fauna Beheer wilde juist wel voor S. een uitzondering maken, evenals Staatsbosbeheer.
Of ik S. dan niet zou kunnen ontvoeren, opperde Radio 538, waarop ik natuurlijk nee zei. Als idee aantrekkelijk, maar het moet wel bij het idee blijven. Volkomen onuitvoerbaar. Binnen no time zou de AID hier op de stoep staan. En wat dan? Dat zou ik niet weten. Inbeslagname ligt voor de hand. En waar zou S. dan heen moeten? Een oneigenlijke kwestie, want er is natuurlijk maar een plek en dat is juist hier. Dan zou het antwoord ook een kogel zijn, vrees ik.
Ik heb nog een stille hoop. Ik ga Fauna Beheer vragen of ze S. nog een hele lange tijd willen laten leven. Het liefst altijd, maar dat zal er niet in zitten. Maar ieder jaar, wat zeg ik iedere maand, zelfs iedere week extra is voor S. meegenomen. Dat zou uiteindelijk nog de beste oplossing zijn. Stel je voor, deze hele heisa, met als uitslag dat S. toch mag blijven leven op de Veluwe. Dat zou nog eens mooi zijn.
Peter K. kwam nog langs om naar zijn dumppatienten te kijken. Ze maken het goed.
Sprookjeshaantje is nog steeds dol op zijn panda. Die twee kunnen zo zoet samen zitten. Gister was er grote paniek. Het bleek dat hij een stukje aluminiumfolie had opgegeten en wat stukjes mica uit de raampjes van de Ot & Sien kachel. Meteen de vogelexpert opgebeld, Jan Hooijmeier. Hij stelde me gerust, zei dat hij alleen iets had kunnen doen als hij onmiddellijk de krop open had kunnen snijden en dat het waarschijnlijk wel mee zou vallen.
En dat is gelukkig ook het geval gebleken. W. was wel wat stiller en de ontlasting minder mooi en stevig dan gewoonlijk, maar vandaag kreeg hij al weer praatjes en hij eet ook weer goed. Dus dat gevaar is geweken... Ik had me geen raad geweten als het anders was geweest.
Een lang telefonisch voorgesprek gehad met de redactie van de KRO. Ik ben maandag 1 augustus Zomergast in de uitzending van 8.00 - 10.00 uur. Iedere dag is er een andere gast, met wie tijdens de uitzending een stuk 'gereisd' wordt door de wereld van Het Goede Leven. Met een echte landkaart op tafel. Morgen meer daarover.
Dinsdag 19 juli 2005
De Dag van De Radiopiraat
26 kinderen en 7 volwassenen stonden vanochtend op de stoep! Of dat leuk werd! Willum stal natuurlijk de show. Die is voor de duvel niet bang. Zat op ieders hoofd, hand en schouder. Hij is net de uil van Harry Potter. Volkomen ontspannen en vol vertrouwen loopt ie tussen iedereen door alsof dat de gewoonste zaak van de wereld is. De kinderen waren van school De Regenboog. Vorig jaar ook al, nu weer en volgend jaar wordt het vervolgd.
Theo & Wim maken het goed. Theo begint een heel klein beetje op z'n gemak te raken. Dat wil zeggen hij probeert niet meer tot aan Parijs weg te rennen als ik zijn voerbak neerzet. En dat is al pure winst. Wim begint zich te vervelen in de binnentuin. Dat is een goed teken. Heel misschien is er een nieuw adres voor beide mannetjes. Ik ben heel voorzichtig in gesprek met verschillende belangstellenden. Ik wil niet op de dingen vooruit lopen, maar het zou wel heel fijn zijn als 't zou lukken.
Na de schoolinvasie een interview gegeven aan een heel aardig meisje voor een afstudeerscriptie culturele wetenschappen. Ze had leuke vragen. Ik had haar gevraagd ze van te voren op te sturen. Dat heb ik nog nooit gedaan, maar omwille van tijd deze keer wel. Meer om haar en mijzelf al te laten focussen waar het over moest gaan. Anders ben je voor je het weet uren verder. Er is altijd zoveel te vertellen en te zien.
Toen ze weg was snel mails beantwoord en telefoontjes gepleegd en toen kwamen er nog 3 jongens van een radiopiraat uit Amsterdam. Dat was enig. Donderdag komt 't 2 uur lang op de radio over de varkens, de massages, het leven met de beesten en waar we het allemaal nog meer over hadden. Na afloop zijn ze met bier onder de hooikap gaan zitten en ben ik gewoon verder aan het werk gegaan.
De Familie Bofkont Soap wordt deze zomer herhaald. Zondag de eerste uitzending.
Moet trouwens nog veel regelen voor zondag. Moet acte de presence geven met de Familie Bofkont op een evenement voor 6000 kinderen. Willum gaat mee. Dat vindt ie vast leuk.
Zal z'n pandaknuffel ook meenemen. Als kuiken sliep hij daar steeds tegen aan, vertelde Anja. Nu zit hij op mijn bureau bij de panda als ik achter de pc zit. Liever zit hij op mijn arm, of op de muis, maar dan kan ik niet meer werken. Dan maar op een dik boek naast zijn panda. Dat is ook goed, als hij er maar bij kan zijn.