De Dag van Gelukkige Miss Piggy
Miss Piggy lag in de sloot en haar geluk was aanstekelijk.
Verder een heel leuk Feestvarken en haar familie ontvangen.
Zaterdag 9 juli 2005
De Dag van De Eerste Workshop Zonder Gevaarlijke Eddy
Het was raar om een workshop te geven zonder het onderdeel 'Maak kennis met de Warme Zachte Lippen van Gevaarlijke Eddy en Caesar'.
Caesar liep nu de hele tijd al met ons mee, wel heel gezellig. Dat was wel een hele belevenis voor de Bruid en haar vriendinnen, want een schaap is bijna altijd schuw en rent van je weg. En zij hadden Eddy natuurlijk nooit gezien, dus misten zij het loopje naar de voorkant van de boerderij ook niet. Ik des te meer. We stonden daar toch altijd een poosje, terwijl ik dan van alles over hun lammetjestijd vertelde en Eddy & Caesar ondertussen met hun gevoelige snuiten het graan uit je hand snoepten. Het was gelukkig een leuke geanimeerde groep, dat gaf een hoop afleiding.
Sinds een week draait er hier een vaste medewerker mee. Erik weet van wanten - want 20 jaar ervaring in de dierverzorging - en dat is te merken, werkt hard en goed en heeft in een paar dagen tijd samen met D. de koeienstal uitgemest. Dat is een topprestatie. Daarna de witkwast gepakt en de stal ziet er weer picobello uit.
Caesar lag gister weer op zijn oude vertrouwde lammetjesplek te herkauwen. Alleen lagen de Zanger en Miss Piggy nu bij hem in de buurt. Dat was ook goed.
Gisteravond zijn we na het boerenwerk - om er eens even helemaal uit te zijn - naar Vierhouten gereden. Eens kijken of we een glimp van Sneeuwvlokje konden opvangen. Dat zag er aanvankelijk helemaal niet zo uit. Een uiterst merkwaardige vertoning, al die mensen achter dat wildscherm, die in de verte staan te staren, op niks af. We werden er zo melig van, dat we ijs zijn gaan eten in het keurige dorp Vierhouten. Daar werden we nog meliger van. Ik heb in tijden niet zo gelachen.
Daarna nog even terug naar Sneeuwvlokje, die zich natuurlijk in geen velden of wegen liet zien. We hadden al allerlei fantasieen dat S. & Family zich achter een schermpje met kijkgaten had verschanst om mensen te bespieden terwijl daar met grote letters Mensenmassage.nl op gekalkt was. Hoe melig kan een mens zijn?
Maar verdomd, toen we aankwamen zagen we al aan de ruggen van de mensen dat er wat gaande was. En ja hoor, daar liepen twee gigantische zwarte zwijnen met een stel biggetjes op een open plek in het bos, op ongeveer 150 meter afstand. Schitterende beesten, die volwassen zwijnen. Indrukwekkende lichaamstaal. Zo'n krachtig compact lichaam en zo'n lichtvoetige motoriek. En... in de verte snelde er ook iets wits voorbij.
Sneeuwvlokje! Maar wie waren toch die twee volwassen dieren? Een was de moeder, dat is duidelijk. Maar die andere? De beer lijkt me stug, die leeft altijd zo'n beetje solitair tot er weer wat te vrijen valt. Misschien een tante?
Donderdag 7 juli 2005
De Dag Van Al Een Week Zonder Gevaarlijke Eddy
Er is veel gebeurd de afgelopen week. Ik begin nu weer wat op orde te komen. Gevaarlijke Eddy is vorige week donderdag 30 juni - voor eeuwig ingeslapen. Hij was pas drie en een half jaar.
Zijn buik werd alsmaar dikker en hij at niet meer. Een aanvankelijk verkeerd gestelde diagnose, een volgende dierenarts die 's avonds niet veel zin om te komen had, en de dag daarop bleek dat zijn buikholte vol urine zat. Wat moet dat arme dier geleden hebben. Dat zit me nog steeds zo dwars. Ik vroeg om een pijnstiller omdat ik wilde nadenken over hoe het nu verder moest - dat ging niet zonder slag of stoot - ik laat het hele gedoe met de dierenarts maar even achterwege - maar uiteindelijk zat de pijnstiller er dan toch in.
Ondertussen was Peter K. in zijn vol met operatiespullen geladen auto onderweg hier naar toe vanuit Doornenburg (bij Nijmegen). Zijn assistente Frederie was er ook bij en superchirurg Kees, die P. in de haast had opgetrommeld, kwam vanuit Haarlem aangesneld. Ik had ze op het hart gedrukt om alles, maar dan ook alles te doen wat er maar mogelijk was.
Aanvankelijk was iedereen nog optimistisch en we gingen er allemaal van uit dat Eddy het zou gaan halen.
Bijna 4 uur geopereerd. Verstopte urineleider. 20 liter urine uit zijn buik gehaald. Toen de katheter vastliep, begon P. het somber in te zien. Ze stonden op het punt via de anus een opening te maken tot Kees een nier ontdekte, die aan een kant zwart en hard was, heel raar. Waarschijnlijk een niertumor. Een lekke nier had al die urine veroorzaakt. Ze keken me aan. Ik wist dat ik 't op moest geven, maar vroeg nog: "Wat zouden jullie doen als hier een mens lag?" "Netjes dichtnaaien en zeggen ga naar huis, geniet nog een paar weken, en neem afscheid van je familie" was het antwoord. Maar dat zat er voor Gevaarlijke Eddy niet meer in, omdat hij niet meer kon plassen.
Het woord scheerziekte spookte al dagen door mijn hoofd, maar dat komt door een verdraaide darm door het op de kont zetten tijdens het scheren, en bij Gevaarlijke Eddy was het, ja waardoor kwam het eigenlijk? Wie wat of waar is er gefaald? Zou het te voorkomen geweest zijn? Ik ben veel wijzer geworden deze week, wat betreft dierenartsen, hun kundigheid en motivatie, maar ook wat betreft Gevaarlijke Eddy en Caesar. Het blijkt bijvoorbeeld dat gecastreerde rammen speciaal voer moeten hebben om blaasgruis te voorkomen. Het kan missschien al iets zijn dat veel langer bezig was, hij is bijvoorbeeld 3 x gedurende een paar maanden 'gecastreerd' omdat de eerste keer niet gelukt was, etc. etc. Leg ik later nog wel eens uitgebreider uit.
Je kunt piekeren tot je een ons weegt maar Gevaarlijke Eddy is weg en komt niet meer terug. Omdat ik bang was dat Caesar helemaal gek van eenzaamheid zou worden, heb ik hem de volgende ochtend meteen op het erf gelaten. Afleiding en onder de andere beesten en mensen dacht ik. Dat pakt goed uit. Het is weer precies zoals in het begin. Toen liepen die twee kleine lammetjes overal achter me aan in en buiten huis, overal waar ik ging, daar waren zij ook.
Caesar is nu weer dat lammetje, maar dan 10 x groter inmiddels. Omdat hij geschoren is lijkt hij een oversized lam, een prachtig enorm grote ram loopt voortdurend aan mijn zij. Hij snoeit de bomen, ligt weer bij de varkens te herkauwen en heeft langdurig bij Gevaarlijke Eddy gestaan toen hij opgebaard lag.
Als ik het zo zie gaat hij het wel redden. Hij geniet enorm van de aandacht van iedereen. Omdat Eddy gevaarlijk was en aanviel, kon ik ze niet meer los laten samen. Nu kan Caesar dat weer wel en gelukkig voor hem is dat een hele troost.