De Dag van De Bijna Tropische Hitte
Om 5 uur opgestaan om op tijd klaar te zijn voor de workshop van 14.00 uur. Wat is het zo vroeg toch oneindig mooi, vooral met dit weer. Meteen bij BabyBig gaan kijken. Het zou me namelijk niet verbaasd hebben als ze toch weer ontsnapt zou zijn, maar nee, ze liep gewoon lekker te scharrelen.
Vanwege de hitte hadden er wel 8 mensen voor de workshop afgezegd en bleven er 8 over, inclusief een ventje, die met zijn ouders meegekomen was. De ZDF (Duitse TV) liep achter ons aan en registreerde wat die gekke Hollanders toch met varkens hebben.
Er was een vrouw bij voor de tweede keer. Ze had vorige keer Lady Lolita nog meegemaakt en ze vertelde dat Roodpels die keer de hele tijd in de armen van een vrouw had doorgebracht. O wat is dat toch nog steeds pijnlijk om te horen, dan komt het allemaal weer zo dichtbij.
De vader van dat ventje kon masseren! Je zag het meteen, hij zat er met zijn hele wezen in, schitterend. Laat op de avond nog naar Amsterdam gereden voor een bespreking en daarna nog wat mails afgehandeld. Het was al 2 uur geweest toen ik ging slapen...
Zaterdag 18 juni 2005
De Dag van de Standbeelden
Een beeldend kunstenares die al eerder een acquarelletje opstuurde, bracht een 'buste' mee toen ze hier kwam met de castratie van Gieltje. Inge Nijhof heet ze en ze had een groot gevaarte onder een oranje lap onder haar arm toen ik haar het pad naar de boerderij af zag lopen.
Ik moest het onthullen en daar zag ik een blonde vrouw met een big in haar armen. Wat een verrassing. Toen ze later die avond naar huis ging stopte ze me een briefje in de handen.
Vanmiddag las ik die pas. Het blijkt dat ze het beeld wil verkopen en de helft van de opbrengst aan de Familie Bofkont wil schenken. Bovendien schreef ze dat ze hier zoveel schoonheid had gezien, dat ze nog meer beelden wilde gaan maken. Ik zal haar vragen hoeveel het moet kosten en dan moet ze er maar een kaartje bijzetten, want het staat nog steeds hier.
Nog een standbeeld.
K., die postuum Lady Lolita heeft geadopteerd kwam een beeld tegen in Zweden van een heel bijzonder varken, zo liet ze me weten. Het deed haar onmiddellijk aan Lady Lolita denken en toen heeft ze het gekocht en komt ze het t.z.t. brengen. Ik ben daar heel erg benieuwd naar en vind het natuurlijk helemaal te gek.
Het was vandaag zo warm dat ik net als de varkens voornamelijk in de schaduw heb doorgebracht. Gelukkig is dat hier ook volop door al die enorme bomen en dat is gewoon een zegen. Erik en Dennis kwamen klussen, een hek van gaas als voorlopige voorziening voor Babybig, die half hysterisch werd in de paardenstal, omdat ze daar alleen zat en wel door een ruitje naar de drie Musketiers kon gluren, maar dat vertrouwde ik niks want het scheelde steeds niet veel of ze stormde daar dwars doorheen. Doodeng.
Nu heeft ze een prachtig ruim verblijf in Villa Varkensgeluk met een groot stuk grond er omheen, waar ze genoeg te rommelen en onderzoeken heeft, zon, schaduw en water en dat stuk hebben E en D dus helemaal afgezet met stevig schapengaas. Een enorme klus toch weer, maar vanavond of vannacht eigenlijk pas was het dan toch af en kon ze verhuizen.
Miss Piggy, Maximiliaan, Stalkere, Arie Bombarie en Miss Universe hadden de hele middag al nieuwsgierig polshoogte genomen en Max had duidelijk kraakneigingen want hij heeft er zelfs een poosje geslapen. Het leek me leuk voor BabyBig om Miss Piggy een poosje bij haar te laten logeren, want die had ze ongetwijfeld het meest gemist.
Maar Miss Piggy wilde wel graag in het nieuwe verblijf zijn, maar moest even niks van BabyBig hebben. Ze mocht niet eens meer tegen haar aanliggen. Heel sneu. Dus heb ik ze maar weer uit elkaar gehaald en woont BabyBig daar dus voolopig alleen. Tot het hele Beloofde Varkensland rondom een hek heeft, dan kan ze weer van haar volle vrijheid gaan genieten. Maar het is allemaal relatief want in feite heeft ze het nu al zo'n riant odnerkomen alsof 't het Hilton betreft, maar ze zette het toch op een krijsen...
Ook nog bezoek van een bevriende journaliste van M. met een nichtje. Zoveel mensen willen zo graag komen kijken - heel begrijpelijk - maar de tussendoor bezoekjes kunnen eigenlijk niet meer. Het kost te veel tijd. Ik moet nog zoveel doen voor morgen, ben bezig alle opstallen met een ragebol te lijf te gaan, en als alles er dan weer een beetje spinnenwebbenvrij uitziet, is er zo weer minstens drie uur voorbij gevlogen.
Donderdag 16 en Vrijdag 17 juni 2005
De Dagen van De Zomerstop?
Arie Bombarie krijgt zwemles - augustus 2002
Mooi item van Gieltje zag ik vandaag in de herhaling op TV Noord - Holland. Helemaal niet zo'n gek idee van hen om een zomerstop in te lassen. Misschien doe ik dat ook wel. Het klinkt in ieder geval heel aanlokkelijk.
Aanstaande zondag voorlopig de laatste workshop en dan in september weer door, zoiets. De Duitse TV komt dan ook, daarna heb ik nog een paar media-afspraken en dan even helemaal niks meer.
Dat zou toch heerlijk zijn, temeer ook omdat ik dan rustig mijn nieuwe plannen kan gaan uitwerken. Waarom niet?
Woensdag 15 juni 2005
De Dag van De Apen en De Poema
Gieltje had de hoofdrol natuurlijk tijdens de opnames. Heerlijk weer vanochtend, een prachtige vroege morgen. Een mooi meisje met rood haar kwam aanrijden op een oranje fiets met een camera in haar tas. Heel easy allemaal. We hebben wat bij Gieltje en B & B gedraaid, en die genoten volop van al die aandacht.
De samenwerking met TV Noord-Holland is gewoon heel erg leuk. Heel af en toe komt er een invaller van Ib, dan heeft hij een andere klus. Zoals vanochtend. Dit meisje viel met haar neus in de boter, want ze loopt stage en kon dus meteen een aflvering van de Familie Bofkont Soap op haar conto schrijven. Ze vertelde dat de soap nog twee extra afleveringen krijgt voor de zomerstop.
Half juli gaat de vakantie nu dus in, tot september. Volgende keer worden de drie Musketiers gedraaid als ze voor de eerste keer naar buiten gaan.
Gebeld met Fauna Beheer over Sneeuwvlokje. Aanstaande vrijdag komt mijn verzoek in de vergadering. Ondertussen loopt de poema nog steeds op de Veluwe rond. Volgens mij heeft de stichting Pantera vast wel goede raad. Die vangen wilde dieren op en hebben dus expertise in huis.
Vanavond naar de lezing van Jane Goodall geweest in de VU. Al weer een jaar geleden dat ik haar voor de eerste keer zag. Dat was toen in een theater en dat was ook theatraler opgezet. Nu bleef bijvoorbeeld het zaallicht voortdurend aan en dan heb je niet de sfeer, die het nodig heeft.
Ze is een goede verteller, prachtige dictie en timing. Aan het eind werden allerlei vrijwilligers op het podium geroepen en een deftig uitziende meneer zwaaide met groene bonnen, die je kon invullen, enerzijds om geld te geven voor de Roots & Shoots projecten, anderzijds om een weekend te winnen naar Figi in Zeist, waar vorig jaar deze happening plaatsvond.
En verder... is er van alles gebeurd, ga ik nog van alles over schrijven, maar nu even niet...
Dinsdag 14 juni 2005
De Dag van Je Hebt Wel Eens Van Die Dagen...
Een dag van besprekingen, plannen en hoe verder.
Veel meer kan ik er niet over zeggen, want te prematuur.
Wel dat zoiets een aanslag op je gemoed is, want o wat vreet dat een energie. Ik was op een gegeven moment zo flauw dat ik een dubbele zak friet heb gekocht bij de beste frietbakker van Amsterdam (voor de Westerkerk) en daar een kilo zout opgegooid heb. Daarna een kilo kersen opgegeten en daarna liep ik leeg.
Eigen schuld, dikke bult.
Daarna moest ik vlug terug naar Het Beloofde Varkensland want er moesten nog opnames gemaakt worden voor de Familie Bofkont Soap van morgen.
Ook dat schoot niet op, want de invalster van de vaste camereman was verdwaald, dus hebben de we afspraak verplaatst naar morgenochtend. Geeft niks, soms heb je van de die dagen.
Daarnet zag ik Boudewijn de Groot zingen, 'en morgen zien we wel'.
Nou dat doe ik dus ook maar. Ik zie morgen wel weer.
Maandag 13 juni 2005
De Dag van De Drie P's
bron: Google
Gieltje is levenslustiger en brutaler dan ooit. Hij is er weer helemaal bovenop. Nog een paar daagjes dan gaan ze naar buiten, dat zal een feest voor ze zijn.
Ik heb nog steeds niet op alle reacties kunnen reageren. Met eentje was ik wel heel erg blij, want daar doe je het toch voor:
Hello Dafne,
Nog over de open castratie - ik vond de discussie na afloop heel bijzonder.
GAIA voorzitter maar ook de biologisch-dynamisch boer heeft mij indruk gemaakt.
Hoe heb je hem (de boer) gevonden?
Ik leer altijd veel van je evenementen - nogmaals bedankt!
Toen ik het nieuwsitem op de tv nog een keer terugzag, hoorde ik dat de presentator zei dat de actie tegen de varkensboeren was gericht. Dat is niet zo.
De actie is bedoeld om voorlichting te geven aan het publiek, om te laten zien om wat voor ernstige ingreep het gaat, dat het absoluut niet zonder narcose kan en het is een aanklacht tegen het systeem van de bio-industrie. En aan dat systeem is iedereen schuldig.
Ook de consument, die het wel weet maar z'n macht niet gebruikt om vlees te eten van dieren die het beter gehad hebben dan de beesten uit de bio-industrie. Als je dus over schuld wilt praten gaat het hiet om een collectieve schuld.
Dat maakt het dus extra ingewikkeld, omdat (bijna) niemand zich dan meer persoonlijk verantwoordelijk voelt. En dat is waar het mij om gaat, dat iedereen verantwoordelijk is en ik hoop dat dat besef hier op gang wordt gebracht door dit soort manifestaties.
Wat zou de wereld er verbijsterend eenvoudig uit zien als iedereen zich verantwoordelijk zou gaan voelen...
De puinhoop van gister geprobeerd om in weer wat ordentelijke banen te leiden, dat is gedeeltelijk gelukt, want ik had ook een lange bespreking met P & P.
Daarna naar het mooie vestingstadje Oud Heusden naar weer een andere P. , waar je je in een compleet andere wereld waant. Wat ook zo is want je voelt je daar bijna een figurant in een Middeleeuws decor. Op het romantische achterplaatsje, waar ik als Jacoba van Beieren rondliep, had P. een geschenk voor mij staan. Eerst kreeg ik een sleuteltje overhandigd en daar stond een prachtige oude zwarte opoefiets, zonder handremmen, non nonense, sober, stoer en toch elegant. Wat je noemt een echt cadeau!
P. vroeg nog hoe het met Maximiliaan gaat, hij hoorde er niet zo veel meer van. Geen nieuws is goed nieuws in dit geval, want Max heeft zijn draai helemaal gevonden en leidt een gelukkitg varkensleventje. Gaat volkomen zijn eigen gang - zoals alle dieren hier trouwens - en hij heeft een rustig karakter.
In tegenstelling tot Miss Piggy, die de boel af en toe op stelten zet en dan net zo lang loopt te dreinen tot ze haar zin krijgt...
BabyBig is op dit moment het zorgenkind. Het is haar niet uit haar mooie varkenskopje te krijgen dat ze niet op de ingzaaide maisvelden van de buren mag komen. Huisarrest, nou ja huisarrest - een riant onderkomen, vergelijkbaar met een 5 sterren hotel - zint haar niet, hoewel dat nu even noodzakleijk is. Want er moet een oplossing gemaakt worden - lees hek geplaatst - zodat ze tot september de mais met rust laat. Voorlopig moet ze het dus even doen met 'slechts' een paar hectares vrijheid.
Na de oogst mag ze er weer op. Ik heb op dit moment geen mankracht om het te fixen.
En BabyBig is razend slim en kan over een schot van ruim anderhalve meter springen, zo is gebleken.
En zo is het altijd wat. De vaat droog, de doek weer nat...