De Dagen van Back To Normal En Een Varken In Het Witte Huis...
Bron foto Whitehouse: Google
Het gaat goed met Gieltje, hij is nog niet de oude, vannacht ben ik bij hem blijven waakslapen om hem goed in de gaten te kunnen houden.
Hij sliep kleine stukjes, dan weer wakker, dan weer even slapen en nog veel natrillen. Maar nu loopt hij weer rond, heeft trek en eet veel , dus dat is een goed teken.
Brammetje & Bonestaakje blijven nog even bij mij in huis om Gieltje zoveel mogelijk rust te gunnen. B & B vinden het allang best en hebben de tent al weer zowat helemaal afgebroken.
Het Parool schreef een goed stuk en een heel mooi nieuwsitem op TV NoordHolland. Eens vragen of D. de stream op de Familie Bofkont site kan zetten. Bespreking gehad over de outdoortraining van komende september, verliep positief. Daarna kwam er een groep van zo'n 17 man, dus het was weer een druk weekje, als vanouds.
Zaterdagochtend was ik te gast in een radioprogramma van de Wereldomroep. 2 uur lang aan tafel met nog 4 anderen mensen.
Met Varkens Knuffelen heette het onderwerp vandaag en we vertelden om beurten over onze bezig- en eigenaardigheden en daarna kletsen met z'n allen. De direkteur van het Openluchtmuseum uit Arnhem, Ellen van Langen, de hardloopster, die vol belangstelling knikte toen ik vertelde dat Vrouw Vos mij er uit loopt, Inez Hollander, die net een boek geschreven heeft over haar leven in Amerika, en Ebru Umar, de columiste die van haar hart geen moordkuil maakt.
Ik heb er van genoten. Dat is wel een heel leuk aspect aan die hele mediakant vind ik, dat je interessante mensen ontmoet, die je anders niet een-twee-drie tegen het lijf zou lopen. Inez stelde voor dat ik met een varken naar Het Witte Huis zou komen om Bush eens een lesje in intuitie te komen geven. Zij doceert daar aan de universiteit en het behoort niet tot de onmogelijkheden dat ik daar eens iets over de Familie Bofkont kom vertellen. Ook Jan van het openluchtmuseum is geinteresseerd geraakt en we houden contact.
Daarna weer naar huis en meteen doorgereden naar Amsterdam en het boek van Inez - Ontwaken uit de Amerikaanse droom - gekocht.
Hele middag en avond verder gelezen, tussendoor de dieren gevoerd en toen weer snel doorlezen. Boeiend levensverhaal, met veel raakvlakken, vooral haar strijd tegen een huis dat zij en haar man gekocht hadden en een eindeloos durende verbouwing. Deed me erg aan mijn afgelopen 10 jaar hier denken.
Gieltje begint zich te vervelen, heel goed teken, en het werd dus tijd dat B & B hem weer gezelschap gingen houden. Ineens hoorde ik een gerinkel, hadden ze een glazen pot omgegooid, die even op hun trapje was blijven staan. Dieren zijn net kinderen, althans als ze een poosje binnen leven. Je moet ze voortdurend in de gaten houden anders gaat het mis. En ja hoor, ze stonden alledrie al lekker op een stukje glas te kauwen...
Paniek. Eerst dat glas uit hun bekjes zien te krijgen. Dat lukte. Toen letterlijk alles stofgezogen en opgeruimd en maar hopen en bidden dat ze niks doorgeslikt hadden...
Het is gelukkig allemaal goedgekomen. Zondagmiddag een reuniegroep van 20 volwassenen en minstens zoveel kinderen. Was heel wat.
Er zat een heel intelligent ventje bij - Jan - met waanzinnig slimme vragen over alles wat betrekking had tot de dieren en het omgaan met ze.
Hij kwam tot de conclusie dat hij wel boer wilde worden en stelde tevens voor om hier een hardloopwedstrijd tussen Vrouw Vos en Ellen van Lange te organiseren. Dat is helemaal nog niet zo'n gek idee.... En Gieltje is weer helemaal de oude. Hij schuurt met zijn kont over de grond. Mooi zo, het jeukt, dus het geneest.
Donderdag 9 juni 2005
De Dag van Het Grote Castratie Statement
Een legendarische dag. Gieltje is gecastreerd. Onder grote belangstelling. Het zag zwart van pers en publiek. Giel & Marisa zijn tijdens de operatie naar buiten gegaan, op van de zenuwen. Helemaal bleek, ik had niks teveel gezegd in het persbericht over 'de bezorgde adoptie-ouders'.
Ikzelf moest ondanks alles stoer blijven - het blijft toch een hele ingreep, valt de narcose wel goed, dat soort dingen - maar ik werd steeds weer voor een camera getrokken om m'n zegje te doen. Ondertussen stroomden de gasten binnen.
Ik ben begonnen met een rondleiding over Het Beloofde Varkensland in een prachtige avondzon voor de gasten. Daar struikelden we al over de fotografen. Je kunt van te voren wel van alles bedenken hoe het zal gaan, maar het loopt toch altijd anders.
Bijvoorbeeld dat Theodor longontsteking heeft en dus zijn lied niet kon komen zingen. En dat het openbaar vervoer staakte wat het er voor sommigen niet makkelijker op maakte om hier te komen, maar er desondanks uiteindelijk toch waren. En dat Michel Vanderbosch in een file zat. En een Belgische gaste autopech kreeg, en dus de rondleiding miste, maar iemand anders die hier als eens was geweest, was zo aardig om haar nog een private tour te geven.
En de techniek, die het liet afweten. Spullen kunnen lenen van RUAD (onderhand vaste leverancier geworden van de Familie Bofkont evenementen, in ruil voor appeltaart, waarvoor grote dank!) maar op de een of andere manier kwam de telefoonverbinding niet door met de vrouw uit de reguliere varkenshouderij, die telefonisch geinterviewd zou worden tijdens de discussie na afloop.
Toen Giel er zich mee bemoeide - een vertrouwd beeld, Giel achter de techniektafel - kwam het uiteindelijk goed.
Maar eerst even over de castratie zelf. Gieltje werd verdoofd in de melkerij met alle fotografen en tv camera's aan zijn hoefjes. Toen hij slap genoeg was, droeg ik hem naar binnen. Daar had Peter een complete operatiekamerset gebouwd, inclusief spannende lampen en een assistente.
Het zag er fantastisch uit. Het publiek zat er op een afstandje van en kon alle handelingen op een monitor volgen. Op een ander scherm zagen we beelden van Vrouw Vos en Aagje, die over de akkers draafden. Zo van eind goed, al goed voor Gieltje.
Ik legde Gieltje op het operatietafeltje en de pers schaarde zich er omheen. Toen Peter begon te snijden heb ik samen met Knor 101 kaarsjes aangestoken. Elk kaarsje stond voor een miljoen beertjes, omdat er in Europa op jaarbasis 101 miljoen beertjes onverdoofd worden gecastreerd.
Daarna ging ik weer terug naar Gieltje en heb ik er bij gestaan tot het klaar was. Ook werd ie meteen gechipt. Daarna weer teruggebracht naar de melkerij onder de warmtelamp en lekker ingepakt in een deken.
Marcel leidde de discussie. En die duurde wel tot tegen twaalven! Iedere keer wilden we stoppen, maar dan laaide het weer op.
Alle sprekers waren interessant. Arnold Enklaar met zijn verstandige en creatieve kijk op de zaken, Michel Vandenbosch, wat een man. Zo gedreven, die staat ergens voor, daar is de Nederlandse Dierenbescherming een slappe hap bij, Ineke Ewijck die druk is met haar castratie-onderzoek, Dirk-Jan van Varkens in Nood en natuurlijk Hijmen Brouwer, de boer met zulke authentieke denkbeelden dat Joop de Jonge van Dierenbescherming Rivierenland onmiddellijk riep dat hij minister van Landbouw moest worden.
Waarop Hijmen zei dat hij dan vast binnen 1 dag doodgeschoten zou worden.
Ondertussen hadden veel mensen zich over Gieltje ontfermd, die schreeuwend bijkwam uit zijn narcose. Dat klinkt heel naar, maar daar is niks aan te doen. Je hebt de neiging om hem dan te willen troosten en aanraken, maar dat is juist funest, daar worden ze nog veel panischer van.
Dus heb ik er iedereen bij weggebonjourd om hem juist nu met rust te laten. Ik ga vannacht bij hem slapen, nou ja waken dan, om hem goed in de gaten te kunnen houden.
Woensdag 8 juni 2005
De Dag van WWW
met veel dank aan Birgit
Dat WWW leg ik later nog uit. Ben net thuis van hele familydag, vind een prachtige tekening in de mailbox en moet nu nog allerlei dingen gaan doen.
Maandag 6 en Dinsdag 7 juni 2005
De Dagen van De Voorbereidingen
bron: www.gaia.be
Ben hartstikke blij! Er zijn beregoede sprekers bij gekomen voor donderdag. Ineke van Eijck, de dierenarts die het onderzoek vanuit Wageningen en Raalte leidt wat betreft het plaatselijk verdoofd castreren. En...Michel Vandenbosch, voorzitter van GAIA, Belgische Dierenbescherming, die pas weer een ontzettend goed boek geschreven heeft: De Dierencrisis.
Apetrots dat ze komen! En Varkens in Nood komt ook een actieve rol spelen.
Al veel reacties, 'WEER EEN KNETTERGEK IDEE' , schreef Anno Fokkinga, schrijver van het boek Varkens, en poezenexpert - dierenarts Paula Hendriks schreef dat ze zich tijdens haar studie ziek meldde als ze 'varkens hadden', omdat er zo verschrikkelijk veel leed is rondom deze arme dieren. Haar medestudenten vonden haar een stadse trut omdat ze - net als ik - weigerde te castreren.
O,o,o, wat moet er nog veel veranderd worden. Waarom zijn varkens zo de dupe? Misschien omdat ze zoveel biggen per keer krijgen. dat het daarom minder waardevol lijkt? Het moet toch ergens aan liggen, dat ze zo schandelijk en achteloos behandeld worden. Telegraaf, Parool, TV en radio hebben al een plekje besproken. Het gaat wel wat worden denk ik zo.
Gieltje is van de weeromstuit aan de dunne geraakt, B & B trouwens ook. Zou leuk zijn om te denken dat dat van de zenuwen is, maar ik heb ander voer voor ze gehaald, een soort varkensmuesli, enu niet hebben. De biggenkorrel die ik besteld heb, komt hopelijk morgen aan en dan is alles weer back to normal.
Het is loeikoud, vanochtend een opname gemaakt voor de soap - de Zangeres was aan de beurt - en ik stond gewoon te kleumen in haar hok. Daarna nog even binnen koffie gedronken met IB en het leven doorgenomen, maar dat was nauwelijks te doen vanwege de drie biggen.
Ik leek wel een overspannen moeder, rende achter ze aan met een washand, ze smeten alles tegen de vlakte, kropen met z'n tweeen in een overdekte kattenbak, konden er niet meer uitkomen en sloopten verder alles wat los en vast zat. Ib keek zijn ogen uit en merkte op dat die kleine onschuldige biggetjes voorgoed verleden tijd was...
De Familie Bofkont Soap heeft gedurende juni en juli een zomerstop en dan gaan we in september weer door. We gaan wel vast een promootje maken voor het najaar, omdat nu alles zo lekker groen en weelderig is.
Morgen naar Assen.