De Dag van Nummer 41
Perfecte workshop! Zoveel discussie, zoveel betrokkenheid, een enorme kick. Er was een koeienboer bij, die nu sterk overweegt om zijn oude koe Nummer 41 te laten leven. Zeker ook omdat hij niet wist dat koeien als ze echt oud worden ook grijs worden. Ik vertelfde hoe ontroerend mooi dat is, die grijze vlekken in hun gezicht. Het was een leuke man, open en vol interesse. Wil ook iets nieuws beginnen, las mijn reportage in het Parool, wilde de varkens wel eens leren kennen en dacht: er op af!
Hij gaf me het mooiste compliment dat ik kon krijgen: "ik denk dat jij meer van koeien weet dan ik" , en bij de varkens keek hij helemaal zijn ogen uit. Een grote gevarieerde groep, ook een vrouw die bekende dat ze bio-industrie vlees eet uit gemak. Dat vind ik geweldig, dat zij zich hier zo veilig voelt om dat te bekennen. Want dat kan hier ook. Iedereen moet kunnen zeggen en denken wat hij/zij wil en dan discussie.
Wat die kennis over de beesten betreft, ik denk dat het ook zo is. Ik was op de boerenschool 'de meest leergierige leerling ever', hoorde ik van de leraren, ik vroeg de oren van hun kop. Alle boeken gekocht die ik maar kon vinden, en daar heb ik nog steeds plezier van.
Plus natuurlijk mijn observaties van hun gedrag, want dat kwam in de boeken niet of nauwelijks voor.
De Drie Musketiers hebben de tijd van hun leven. Zoveel aandacht, zoveel liefde ze krijgen. Iedereen stort zich op de grond en zij springen er zo bovenop. En het geheime plekje, ja dat moet dan meteen uitgeprobeerd worden...
Toch zullen het reusachtige beren worden met al hun nukken en genoegens. Ik ben heel erg benieuwd hoe zij zich gaan ontwikkelen. Dat is voor mij ook nieuw. Beren uit de vleesindustrie die oud mogen worden, we wachten het wel af...
Moeder, moeder de beer is los, hoor dat beest eens brullen!
Snij hem zijn kop en oren af, wat zullen wij gaan smullen!
Dit versje kreeg ik opgestuurd van een vrouw die hier een poosje terug ook op de workshop was. Ze was zo onder de indruk. Nu kreeg ik een mail, waarin ze bekende dat ze de eerst tijd daarna geen vlees meer at. En nu weer wel...
Zaterdag 28 mei 2005
De Dag van Vruchten & Vlees
foto: Martin Waalboer voor BIZZ (oktober 1997)
Mijn nicht kwam op de fiets uit Utrecht en bracht het trouwkostuum van mijn overgrootvader mee. Mooi jacquet met prachtig gemaakte stoffen knoopjes. Ze dacht dat ik 't misschien zou kunnen gebruiken in een performance of zo.
En kersen bracht ze ook mee. Kersen! Heerlijk. Ik ben veslaafd aan kersen. En perziken. En necatarines. En mango's. Kilo's kan ik er van op, achter elkaar. Vruchten en vlees, dat heb ik altijd het allerlekkerst gevonden. Begin jaren 70 verwoede pogingen gedaan om te stoppen met vlees eten, maar die mislukten altijd jammerlijk. Nu is me dat wel gelukt. Zelfs de vis is van het menu geschrapt.
Laatst had ik iemand in de workshop, die vertelde dat de oermens oorspronkelijk leefde van twee dingen: Vruchten & Vlees. Zie je wel...
Nog meer leuke mensen kwamen er langs vandaag. Wat leeft iedereen toch mee met de Familie Bofkont, dat wordt dan zo duidelijk op zo'n inloopdag. De biggetjes stalen natuurlijk de show. Maar Brutale Griet & Rosamunde krijgen ook steeds meer fans. En terecht. Zulke lieve dieren.
Zo rustig. Ze stralen een enorm vertrouwen uit. Op een gegeven moment kreeg Brutale Griet mij in het vizier toen ik een eindje verderop met een groepje mensen voorbij liep. Zelf had ze op dat moment de volle aandacht van twee aanbidders.
Ze hoorde me aankomen, keek mijn kant op en humde zacht, zoals een koe dat kan doen. Geen loeien, maar een subtiele begroeting, die de onderlinge verstandhouding bevestigt. Net zoals mijn moeder die altijd van tijd tot tijd even mijn kant uitknikte, in een kamer vol mensen. En ineens besefte ik dat die twee grote koeienvrouwen al 8 jaar bij me wonen en dat we samen oud gaan worden. Mijn dag kon niet meer stuk...
Vrijdag 27 mei 2005
De Dag van De Dieren Die Altijd Terugkomen...
Mollie in de Viva 1992
Zo raar, gister schreef ik over het ouder worden van Booswicht en de overeenkomsten daarvan met Mollie.
Vanochtend werd ik wakker en wist ik meteen dat Mollie precies een jaar geleden gestorven is. De dieren gaan, maar komen ook weer terug. Het nieuwe witte poesje heeft veel van Mollie weg. Een van de kuikentjes van Zwartje blijkt tot mijn grote verrassing een Golden Girltje te worden!
Heel vroeg Giel gesmst dat ik vanochtend toch niet in zijn uitzending ga. Daar was gister nog sprake van toen hij belde, omdat hij door de Nieuwe Revu geinterviewd zou gaan worden. Maar over S. heb ik eigenlijk alles al gezegd.
Willem kwam langs en we hebben zijn koeien van achter naar voren gebracht. Ze liepen zo mooi in de kudde over het pad. Machtig gezicht toch altijd, een stel koeien die allemaal naast elkaar dezelfde richting oplopen. Dat dreunen van die hoeven. Zo imposant.
En met het mooiste weer van de wereld heb ik vanaf de middag tot diep in de nacht achterstallige mails beantwoord. En nog niet klaar.
Jaren geleden deed ik dat lekker buiten. Dan bouwde ik iedere zomer een buitenoffice onder een afdak - ik heb zelfs een zomer lang een 'pooloffice' gehad bij het zwembadje - maar die tijden zijn voorbij.
De Familie Bofkont heeft zo'n omvang gekregen dat de dieren de regie op het erf volkomen hebben overgenomen. De varkens gooien alles om, het zwembad is inmiddels ook helemaal vernield, laptops smakken tegen de grond, dus uit met de pret. Laatst kwam ik nog foto's tegen uit het begin, alles prachtig en beeldschoon gestyled, een reportage in Elle Wonen waardig.
Nu breng ik de warme zomerdagen slovend als Assepoester door in een kantoortje, terwijl de hele Familie Bofkont buiten ligt te zonnebaden. Verschil moet er zijn, maar mij hoor je niet klagen...
Donderdag 26 mei 2005
De Dag van Jarige Booswicht
Booswicht is vandaag 16 jaar geworden. Ze begint een beetje te worden zoals Mollie in haar laatste maanden. Onvast ter been en als ze op mijn computer ligt te slapen stort ze er soms zo af. Ik ga volgende week maar eens met haar naar Paula. Gewoon maar eens even laten kijken naar dat donkere oudje. Raar idee dat ook zij niet het eeuwige leven zal hebben. Zolang ze leeft wil ze op m'n schoot of schouder zitten. Als ze een mega veilgheidsspeld door haar buik had, was 't een broche geweest.
Gisteravond even met 't Swieneparredies gebeld. Zij hebben daar ook twee wilde zwijnen, een zeug en een beer. Prachtige beesten, ik heb de beer vorig jaar gezien. Jan had het ook over een zeug, maar die kan ik me niet herinneren, althans die heb ik niet gezien. Violette's zoon Milan vroeg me of ik hen op de hoogte wilde houden over Sneeuwvlokje, ze krijgen er daar ook veel vragen over. Zo te horen redden ze het daar wel. Wel vreemd natuurlijk zonder Violette, maar ze moeten wel. Je moet altijd als je met beesten leeft.
Naar het debat geweest over wat de Europese Grondwet voor de dieren betekent, georganiseerd door Varkens in Nood. Er is nu in opgenomen dat het dier een wezen is met gevoel. Ja, dat dankt je de koekoek. Natuurlijk. Maar dat is toch niet voldoende. Want er is gevoel en gevoelens. Gevoel is meer van, au dat doet pijn, bijvoorbeeld bij het couperen van de biggenstaartjes, maar het erkennen van gevoelens beslaat een veel ingewikkelder gebied. Want dan heb je het ook over het dier als individu. En waar blijf je dan met de veralgemenisering in de bio-industrie waar uitsluitend in aantallen wordt gedacht. Miljoenen varkens, miljoenen kippen, nooit dat ene varken of die ene leuke kip... Dus nee, mijn nee blijft nee.
Woensdag 25 juni 2005
De Dag van Een Heel Gewoon Wild Zwijn
Alle kans dat Sneeuwvlokje nog een 'gewoon' wild zwijn wordt met een bruin haarkleed. Net zoals de rest van de familie na een maand of 3 hun gestreepte pyamaatjes inruilen voor hun nieuwe jas, kan dat ook met S. gebeuren. Maar er komen ook volwassen bonte dieren voor. Wit met zwarte vlekken in een onregelmatig patroon. Bonte zwijnen heten die. Het is dus afwachten geblazen.
Zat vanochtend al om 8.00 uur in de VARA Studio voor de inzamelingsactie van de Zangeres. Daarna nog MTV hier, en toen iedereen weg was wat lopen boerinnen en kantoorwerkjes gedaan. Een heerlijke zachte avond op een verstild erf. Dan sta je gewoon maar wat te kijken en verder niks. Een verademing...
Dinsdag 24 mei 2005
De Dag van De Tanden Op Elkaar
Media, media, media. Bestaat er nog een ander woord? Het lijkt er voorlopig niet op. Om er even uit te zijn, ben ik vanmiddag naar Desmet Live gegaan, ook omdat ik Theodor wat moest vragen. Het was heerlijk om daar even een paar uurtjes te zitten en te luisteren en te lachen.
Daarvoor en onmiddellijk weer daarna alleen maar met de media te maken gehad. Klinkt dat blasé? Nee. Ib was hier voor de soap en we hadden het er over dat ik - net als Pim Fortuyn destijds - campagne en actie voerde via de media. Dat is natuurlijk een riante positie, maar ook kwetsbaar om verschillende redenen. Geen invloed op montage om maar wat te noemen etc., zeker als er meerdere partijen bij betrokken zijn.
Vandaag tegenstrijdige berichten over de kwestie Sneeuwvlokje. Wat me goed deed was de mail van vanavond laat nog, van een van de betrokken partijen, die ook met opgetrokken wenkbrauwen had zitten kijken naar de diverse televisieprogramma's waarin het item Sneeuwvlokje voorbij kwam. Maar het maakt het ook spannend. Het stadium van een leuk gezellig niks aan de handa itempje over dieren ben ik ontgroeid.
Dit is serious business. Schouders eronder Westerhof...
Het gaat goed met de drie Musketiers. Zelfs Bonestaakje ziet er af en toe uit als Bulletje, als ie net z'n brinta op heeft. En m'n eigen Sneeuwvlokje, het nieuwe witte poesje, raakt steeds meer op haar gemak. Het donkere katje is soms urenlang weg, dan maak ik me ernstig zorgen, maar dan komt ze toch plotseling weer opdagen. Voor beide heb ik nog geen namen.
En BabyBig is berig! Krankzinnig gewoon, een big van nog geen 5 maanden! Op de een of andere manier komt ze terecht in de aanleunwoning van de Zangeres. Hoe is me een raadsel, dan moet ze wel heel erg hoog kunnen springen, maar ik heb haar er al een paar keer aangetroffen.
Ze molesteert het oudje. Gaat bovenop haar zitten met zekere bewegingen en even later ligt ze weer zoet tegen haar aan.
De Zangeres is er niet van gediend, maar is te oud en immobiel om zich te kunnen verzetten.
Vanavond werd er een kip met piepkleine kuikentjes gebracht. De kleintjes werden aangevallen door eksters in Amsterdam en ja dat kan natuurlijk niet. Maar iemand die haar hangbuik wil wegdoen vanwege allergie voor varkens, heb ik aangeraden om op zoek te gaan naar een goede allergie specialist...