De Dag van Het Doolhof
bron: www.doolhoven.nl
Op de fiets naar varkensvrienden Ellen & Fons geweest, hier in de buurt. Eindelijk kennisgemaakt met hun Rose, Sophie en Isabel. Mooie varkentjes, zagen er kerngezond uit. En ze hadden een echt doolhof. Fons schijnt een doolhovengek te zijn. Ik moest in een doolhof van coniferen in het midden uitkomen. Dat was nog niet gemakkelijk. Fons stond met een papier in de aanslag om de score aan te tekenen. Hij doet echt onderzoek. Een boek is in de maak en er is een site. www.doolhoven.nl O ja en het lukte de derde keer om in het midden uit te komen bij de uitkijkpost.
Net als ik keken ze erg op van het overlijden van Violette Sanders van 't Swieneparredies. Dat is ook razend snel gegaan.Vorig jaar augustus nog met alle varkensgekken op het Zwijnfestijn en kort daarna hoorde ze dat ze longkanker had. Het is dus echt waar, als je veel rookt kun je dus longkanker krijgen. En daar kun je dus aan doodgaan. Ze heeft veel voor de varkens gedaan en dat zal wel voortgezet worden. Ik denk dat het wel gaat lukken, er waren veel mensen bij betrokken, o.a. haar zoon en geliefde, plus een aantal vrijwilligers.
Zeveneneenhalf jaar geleden heb ik daar Billie Bofkont opgehaald, samen met Bessie, zijn zus. Die waren geboren uit ouders, die in het Midwolder Bos gedumpt waren. Violette belde me toen op of ik twee biggen wilde opnemen. Daarna was ik er nooit meer geweest, tot vorig jaar augustus dan. Krankzinnig idee dat het zomaar afgelopen kan zijn. Ik meen dat ze 52 of 53 is geworden.
Op tv zag ik vanavond een man met een spierziekte die ten einde raad naar China was afgereisd naar een omstreden wonderdokter. Die boorde twee gaten in zijn schedel en spoot daar twintig miljoen foetuscellen in, afkomstig van abortussen. De bedoeling was dat hij daardoor weer zelfstandig zou kunnen ademen. Hij zou ook kunnen sterven door de operatie. Wat een toestand. Hij deed het toch want hij had geen keus. De uitzending eindigde dat het weer slechter met hem ging toen hij eindelijk weer thuis was. Als je die man zag, die al helemaal niks meer kon, maar zich toch aan het laatste sprankje hoop vastklampte...
Vandaag allemaal oude teksten zitten lezen. Ik kwam nog stukjes tegen uit 96/97, toen hier alleen nog Willempie met zijn kippenvrouwtjes Witje, Zwartje en Bruintje woonden. En duifje natuurlijk, en Stinkwijfje, Booswicht en Mollie. Erg overzichtelijk dus.
Zaterdag 30 april 2005
De Dag van De Koeien van Koster
foto september 2001
Eindelijk weer eens een paar uur in de polder gelopen. Dat deed ik eigenlijk altijd maar dat was het laatste jaar er helemaal bij ingeschoten.
Terwijl ik er niet eens voor weg hoef, want ik loop zo vanuit de boerderij het land op. Het was prachtig. Zoveel verschillende soorten gras, bloemen en planten die er groeien. Spook liep een heel eind met me mee, tot we een paar honderd meter van huis waren en ze begon te miauwen.
Dat deed Roodpels ook altijd, als het te ver was begon hij te huilen en dan bracht ik hem weer terug.
Ik kwam een zwaan tegen die wegvloog en toen ik dichtbij kwam ik liep zo tegen haar nest op. Schitterende grote eieren op een enorme rotonde van stro. Een haas rende net voor m'n voeten weg, de wilde ganzen, het was allemaal even bijzonder. En de varkens werden steeds kleinere stipjes in de verte.
Duizend meter kan ik weglopen van de boerderij. Als ik dan langs de sloten van alle percelen loop, ben ik ruim twee en een half uur weg.
Als ik vroeger langs het weiland van de buurman liep, renden er altijd kalfjes mee aan de andere kant van de sloot.
Nu heeft hij lege graslanden want de koeien blijven op stal staan. Die komen dus niet meer buiten. Idioot eigenlijk, het was altijd zo vanzelfsprekend dat zijn koeien daar liepen. Maar hij heeft een nieuwe stal laten bouwen en daar blijven ze dus in. Heel jammer. Als ik me goed herinner komen ze 's zomers af en toe nog wel eens buiten.
Vrijdag 29 april 2005
De Dag van De Arme Vissen
Het schijnt dat vissen het meest lijden van alle dieren die bestemd zijn om op te eten. Ze worden vaak levend gevild, of hebben een urenlange doodstrijd als ze in zoutbaden gelegd worden (paling) of de ingewanden worden er uitgesneden terwijl ze nog leven (haring).
Dat weet je eigenlijk al wel, maar daar wil je maar liever niet aan denken. Af en toe koop ik wat vis en dan vergaat het mij net zoals iedereen die vlees eet uit de bio-industrie en daar dan maar even niet aan denkt. Zelfs iemand van Milieudefensie, die hier van de week was, vergaat het zo.
Ik moest maar eens besluiten om ook definitief met vis te stoppen. Want als het zwart op wit staat in een rapport, dan kan ik er echt niet meer omheen. En zo ben ik dus hard op weg om een veganist te worden. Kaas en melk doen al niet mee, omdat ik dat niet lust, blijft er alleen nog een ei over.
Rommelige dag. Vanochtend vroeg bespreking over iets waar ik mee bezig ben, maar te vroeg om wereldkundig te maken, dat pakte heel positief uit. Daarna een hoop telefoontjes en mails afgehandeld. Het programma Klokhuis wilde hier komen filmen met Pierre Wind. Maar het komt niet goed uit en het wordt zo veel allemaal, dus dat heb ik gecancelled.
Verjaardagsboodschap met speciale wensen van Maximiliaan ingesproken voor Coen van de Swijnenstal - radio 3FM (M. is zijn adoptiekind).
Naar Amsterdam geweest voor onnozele klusjes en er uren over gedaan om terug te komen. Hartstikke druk in de stad en bloedheet in de BB Bus.
Voor zover ik het nu kan zien heb ik morgen en overmorgen niks. Nou ja niks... Ik heb geen afspraken, dat is al heel wat.
Heb een hoop lekkere dingen ingeslagen en neem me voor niks te plannen. Heerlijk.
O ja, vanochtend zat de kersverse moeder met haar kinders achter de vuilnisbak. Ze was drijfnat. Heeft waarschijnlijk de hele nacht in de stromende regen gezeten. De kuikentjes zaten lekker warm en droog onder de vleugels. Heb ze niet gezien, hoorde alleen wat. Weet dus niet of Sloompie er nog is. Heb nog niet verder kunnen informeren over het wonder van Moeder Haan.
Donderdag 28 april 2005
De Dag van De Jonge Dieren
Vanochtend hoorde ik tijdens het voeren ineens een zacht gepiep. Kuikentjes! Ze zaten in het grind tegen de gevel van het zomerhuis aangedrukt, zes in totaal. Weer een wonder. Altijd een wonder, het went nooit, gelukkig niet, iedere keer ben ik weer opgetogen. Het was natuurlijk helemaal niet de bedoeling en de moeder, die volgens D. eerst een vader was, kwam mij niet echt bekend voor. Maar ja, ze zijn er en ik hoop dat ze allemaal opgroeien. Zeker is dat allerminst, er zat al een sloompie bij. Die zal er hoogstwaarschijnlijk morgen al niet meer bij lopen.
En wat betreft die geslachtsverandering, het schijnt voor te komen dat als hanen maar lang genoeg zonder hennen leven, een enkeling op den duur hennengedrag gaat vertonen. Dat is nog tot daar aan toe, maar het hanenopperhoofd van het Amstelpark vertelde dat ze dan ook eieren kunnen gaan leggen. En volgens D. is dat nu het geval.
Vreemde zaak. Morgen bellen of dat nu echt zo is en wat dan en hoe dan. Als dat zo mocht zijn is hier toch wel heel iets bijzonders gebeurd.
Nog meer jong leven. Spook bracht een haasje mee uit de akkers. Prachtbeestje, ongeveer net zo groot als zij, dus ze had er een hele hijs aan.
Gelukkig was het al dood. Ze legde het onder een stapel takken en begon er smakelijk van te eten. Het hele koppie verdween in haar maag.
Toen ik een uurtje later weer eens kwam kijken, had ze de rest begraven en zat er innig tevreden bij. Dat is toch wel heel erg oergedrag, de restanten begraven, dan heb je later ook nog wat. Leeuwen schijnen dat ook te doen.
Tien jaar geleden zou ik hier veel heftiger op gereageerd hebben. Nu kan ik zoiets aanvaarden, vooropgesteld dat ik geen getuige hoef te zijn van een doodsstrijd. Wat ben ik nu? Harder geworden, onverschilliger, of juist natuurlijker omdat ik begrijp dat dit soort dingen onvermijdelijk zijn?
Woensdag 27 april 2005
De Dag van Tien Jaar Geleden!
Tien jaar geleden stond de advertentie voor deze boerderij in de krant. Tien jaar geleden! De tijd is voorbij gevlogen en het is gegaan zoals ik nooit had kunnen vermoeden. Maar het is alle moeite waard gebleken.
En het moest kennelijk zo zijn, want dertien jaar geleden stond deze boerderij ook al in de krant en toen was de tijd voor mij niet rijp.
Al die tijd bleef ik er wel mee rondlopen in mijn hoofd, en ging ik - toen ik uiteindelijk met het diploma van de boerenschool op zak liep - op zoek naar een plek. Ik zocht van Groningen tot de Pyreneen, maar vond niet wat ik zocht. Uiteindelijk heeft deze boerderij mij teruggevonden, drie jaar later, want toen stond ie weer in de krant en uitgerekend die dag moest ik de Telegraaf krijgen. Die dag vergeet ik nooit. Dat is nu tien jaar geleden en het hele uitgebreide verhaal komt in mijn boek.
Arme BabyBig is in haar varkensdoosje gebeten door Mannetje Bromsnor, behoorlijk gemeen, het bloedde en ziet er erg pijnlijk uit. Om uit je vel te springen, omdat ze haar staart mist, is ze daar zo kwetsbaar open en bloot, dat het afknippen van de staart om die reden alleen al verboden zou moeten zijn.
Mannetje Bromsnor werd gister door Vrouw Vos omver gebulldozerd, zodat hij op zijn rug terechtkwam en waarschijnlijk is dit zijn wraak. Dat heb ik vaker gezien, op een ander varkentje dat lager in rangorde staat wordt het verlies dan vergolden.
Wel kwam BabyBig er vanmiddag nog gezellig bijliggen toen de hele club van Milieudefensie zich om Miss Piggy geschaard had.
Boy George lag er ook bovenop en deed weer erg z'n best om er een leuke dag van te maken. Toen iemand vroeg of hij wel gezond is en ik zijn geschiedenis vertelde, hadden ze allemaal bewondering voor dat moedige mannetje.
Tien jaar geleden liep ik hier rond te banjeren in deze verlaten boerderij en verdwaalde ik in al die grote ruimtes. Dat gaat heeeeeeel veel werk worden, dacht ik, maar ik doe het, het is nu of nooit...
Dinsdag 26 april 2005
De Dag van De Helende Kracht van Aagje
Kreeg mail waarin gesproken werd over de helende kracht van Aagje. Meerdere zelfs. Vanmiddag opname voor de soap gemaakt terwijl ik Aagje masseer. En ja hoor, de cameraman werd zo aangestoken, dat we de rollen omgedraaid hebben. Terwijl hij Aagje masseerde, heb ik hem gefilmd.
Ook hij vertelde dat hij ontzettend gestresst aankwam - wat ik onmiddellijk merkte omdat Aagje aanvankelijk zo geagiteerd deed - en na de massage was hij de rust zelve. Idem dito mail van Marisa, die nog eens benadrukte hoe heerlijk ze het hadden bij de varkens en ik hoorde Giel gister op de radio tegen Theodor vertellen dat hij hier volkomen tot rust komt. Daar schijnt geen meditatie tegenop te kunnen.
Maandag 25 april 2005
De Dag van De Voorbereidingen
Dank aan Stichting De Zwerfkat in Uithoorn voor de foto.
Morgen wordt het mais ingezaaid, dus vandaag werden de akkers voorbewerkt. Dat kwam goed uit want er reed dus de hele dag een boer op een trekker op het land. Ik wilde met Boy George naar de dierenarts gaan, toen ik er achter kwam dat de Blije Beesten Bus vast zat in het spekgladde bermgras. Geen probleem, want de trekker tilde het busje als een speelgoedautootje op.
Boy George blij want toen waren we wel te laat voor het spreekuur. Zijn chronische niesziekte - die nooit meer te genezen is - speelt toch weer erg op en hij moet maar weer eens een antibioticakuurtje.
Daar knapt hij dan zienderogen van op, maakt de volgende dag altijd doldwaze vreugdesprongen. Zo jammer, want daaraan kan ik zien hoe levenslustig hij eigenlijk is, maar zich nooit optimaal voelt. Maar ja wat wil je, als 3 weken oud kittentje op straat gegooid met longontsteking en niesziekte. Het was een wonder dat hij het redde. Het zegt alles over zijn karakter, hij doet zo zijn best. En zo lief. Een zoete Boedha-Prins is het.
Nog meer voorbereidingen. Ben met iets vreselijks spannends bezig. Kan en wil er nog niks over zeggen, want dan gaat het geheim er uit, zegt Charlotte Mutsaers altijd. Na vrijdag weet ik meer.
Marisa schreef op haar Nachtmiss Marisa Weblog over hun bezoek hier afgelopen zaterdag. Ze heeft prachtige foto's op haar site staan onder de knop Varkens! Ze vertelde dat ze alle varkens hebben geadopteerd. Daarop kreeg ze commentaar dat zij dat makkelijk kunnen doen met hun dubbele giga salarissen bij 3FM. Enfin, een heel gekift en een misverstand omdat haar ook verweten werd dat ze op deze manier alle varkentjes van Het Beloofde Varkensland voor ieders neus hebben weggekaapt.
Nou dat is niet zo. Het betreft een financiele adoptie. De varkens kosten hier per week ongeveer EUR 50,- per varken voor hun Eten, Drinken & Gelukkig zijn. Ze hebben een riant leven met waanzinnig veel ruimte en dat is natuurlijk niet goedkoop onder de rook van Amsterdam. Plus dat ze geen oormerken hoeven te dragen, daar worden peperdure rechtszaken voor gevoerd. Ze heten niet voor niets Familie Bofkont...
Morgen overleg met het management team van Gemeente Ridderkerk over een sessie hier en daarna opnames voor onze soap.
O ja, heel goed nieuws van dierenarts Paula Hendriks, de aidsexpert. Ze biedt aan om alle poezen gratis te steriliseren en castreren van het volkstuinencomplex. Ontzettend goed!