De Dag van De Familie Bofkont Adoptie
Prachtige dag. Mooi weer, druk, veel adoptieouders op bezoek, andere belangstellenden, na afloop nog een interview, en nog twee afspraken o.a. met 'mijn afstudeeropdrachtpupil' en een theaterschoolstudente die research kwam doen bij de varkens voor haar regie-opdracht.
Gaat het nog een beetje Mevrouw Dröge? Ja het ging heel goed zelfs. Het was een enige dag. Hoofdfan Myrte was er natuurlijk met zus Laura en broer Lasse en ouders Sylvia en Tjerk. 'Vergeet me Nietjes' brachten ze mee als potplant voor op het graf van Roodpels. En Lasse had een prachtige Roodpels tekening gemaakt met allemaal streepjes op zijn pels, die had hij ook echt, heel subtiel en nauwelijks zichtbaar. Achtjarige Myrte wil kunstenaar worden en daarna actrice. En wie weet, zei ik, kan ze later Het Beloofde Varkensland wel overnemen, als ik achter op het land begraven lig...
Toch zou dat enig zijn, waarom niet, ze is dol op de varkens en niks is onmogelijk. Dat zou nog eens te gek zijn.
Natuurlijk hebben ze als familie Miss Piggy geadopteerd.
Ach Roodpels! Hij genoot altijd zo tijdens dit soort dagen. Hij lag dan de hele tijd te spinnen in de armen van een of andere dame. Altijd vrouwen.
De laatste keer dat Myrte & Family hier waren, mocht hij nog van de slagroom snoepen (foto). Nu hadden Stinkwijfje en Booswicht zijn spintaak overgenomen. En dat deden ze goed!
Wat leuk was dat de dames van Stichting de Zwerfkat ook nog onverwacht langskwamen. 80 katten hebben ze in een gewoon huis.
Toen ik hier pas kwam wonen, reed ik eens op de fiets door Uithoorn. Opeens zag ik allemaal poezen in een huiskamer zitten.
Overal zaten ze op en onder. Aan het raam hing een pamfletje. Poes vermist! Wie heeft haar gezien? Zo komisch, dat briefje, met die hele kudde poezen erachter. Dat bleek dus later die stichting te zijn. Ik ga er binnenkort heen om een kat te adopteren.
Prachtig boek gekregen van Kitty, over het varken Pablo, met lichtblauwe ogen, net als die van Miss Piggy. Kitty heeft postuum Lady Lolita geadopteerd. Ze woont midden in het gebied, waar vreselijk is huisgehouden tijdens de MKZ. Links en rechts werden er massa's gezonde, onschuldige 'hobbydieren 'geruimd'. Vooral de varkentjes heeft haar veel pijn gedaan. Mede nog om die reden heeft ze voor Lady Lolita gekozen.
Zie je wel, Lady Lolita, Roodpels, Zachte Kees, Mollie, Grijze Kat, Donker Dier, Het Rode Snotaapje, Duifje, Harm, Thea, Bessie, Pareltje, Groentje en Golden Girl, ze blijven er altijd bij! Met grote dank aan alle lieve mensen van vandaag.
Zaterdag 16 april 2005
De Dag van 'Het Blije Varken'
Arme Zangers Zonder Naam. Ik ben weer bij haar geweest met hooi, komkommer en zeugenbrokjes. Ze reageerde onmiddellijk op het hooi. Voor haar doen nog - ze kan helemaal niks meer - ging ze helemaal uit haar dak. Ze kreeg hooi voor het eerst van haar leven. Over leven gesproken, er zit geen leven meer in haar.
Heb haar zien 'lopen'. Dat lijkt een martelgang. Ze komt niet meer voort en ik vermoed dat ze heel erg veel pijn heeft. Heb 't gefilmd en ga dat aan Peter K. laten zien. Hopelijk kan hij volgende week even mee. Toen ik wegging heb ik met haar verzorger Erik, een schat die het goed bedoelt, nog een kruiwagen stro bij haar gebracht. Nu heeft ze tenminste een goed slaapnest. Ze lag op veel te weinig stro, het koude steen is waarschijnlijk ook funest geweest voor haar stramme, oude ledematen. Allemaal onwetendheid, dat gebeurt zo vaak.
Ze was zo blij met de berg stro. Heerlijk om te zien. Dat geeft echt voldoening, kijken wat er naar omstandigheden nog kan voor een dier en ze even helemaal gelukkig zien, ondank alles. Ik vrees dat Peter zegt inslapen. Als dat zo is, dan wil haar ik haar eerst nog alles wat ze maar wil eten, geven. Ze staat nu op een streng dieet. Misschien te streng voor als ze toch nog maar een weekje heeft...
Vrijdag 15 april 2005
De Dag van de Zangeres Zonder Naam
Mannetje Bromsnor - Dierendag 2001
Vanmiddag weer naar Stichting de Zwaan geweest. Het arme dikke varken heeft geen naam. Ik heb haar de Zangeres Zonder Naam genoemd.
De stakker is zo dik dat ze snurkend en raspend ademhaalt, door al het vet om haar keel, haar oogjes zijn helemaal dichtgegroeid en ze kan alleen nog maar liggen. Wat moet ik? Ik vind het zo moeilijk. Aan de ontlasting is ook te zien dat het niet goed met haar gaat. Eigenlijk zou ze moeten inslapen. Maar wat een beslissing is dat... Alle hoop is op mij gevestigd. Ze mag ook wel hier, het kan gewoon niet anders, want waar zou ze heen moeten? Maar hoe moet dat gaan? Het is zo'n belasting, zo'n dier dat zichtbaar lijdt en je kunt eigenlijk niks doen.
Het blijkt dat ze gevoerd werd met brood en afmestbrok. Afmestbrok voor een hangbuikzwijn! Geen wonder. Het is dus compleet uit de hand gelopen terwijl ze dachten dat ze het goed deden. Ik heb afgesproken dat ik morgen terug kom met goed voer en een dieetlijstje.
Ze is zo niet eens te vervoeren. Zou niet weten hoe ze de auto in moet komen. Misschien valt ze nog wat af door het dieet, maar veel kans daarop is er niet, want ze beweegt niet meer.
Dan is er nog een heel oud wasbeertje. Een oud kribbig wijffie, ook zonder naam. Een vreselijk leuk beestje, maar ik weet niks van exoten, het is echt zo'n dierentuindier in een eeuwig hok. Ik zal stichting AAP bellen, die komen hier toch 12 mei, of ze hun hand niet over hun hart willen strijken... Ik weet dat ze daar ook wasbeertjes hebben, opgevangen van particulieren, die zich natuurlijk uiteindelijk ook geen raad wisten met zo'n onbekend dier.
Ik zal Peter eens vragen hoeveel kans hij de ZZN nog geeft.
Werd vandaag gebeld door een vrouw die Mannetje Bromsnor als baby van 6 weken zag. Ik vertelde toen op de radio dat ik helemal verliefd op hem was. De volgende dag had ik een dierendagevenement (2001) bij boekhandel Scheltema-Amsterdam. Daar kwam zij toen speciaal heen vanwege MB en later nog eens op de P.C.Hooftstraat waar MB toen liep rond te trippelen. Ik nam hem vaak mee in een mandje als ik daar ging werken. Dat was altijd heel gezellig. We sliepen daar ook wel, dan legde ik een matras op de grond en kwam hij bij me liggen.
Nu had die vrouw de Familie Bofkont Soap gezien en tranen met tuiten gehuild om Roodpels. Een kennis van haar had op internet gezien dat er een open dag is en of ze mocht komen. Natuurlijk mag ze komen en ze zal haar ogen uitkijken naar Mannetje Bromsnor...
Donderdag 14 april 2005
De Dag van Miss Dafne & Mevrouw Bofkont
archieffoto: dierendag 2000
Wat een leuke middag werd 't! Ik heb een gastles over de Familie Bofkont gegeven op een school in Duivendrecht voor groep 6 (10 jaar). Wat een slimme kinderen! Ze bleven maar vragen stellen en zo onbevangen en intelligent. Iedereen zou eigenlijk eens een gastles voor kinderen moeten geven over zijn of haar onderwerp. Ze dwingen je tot verder nadenken. Heel verfrissend.
Toen ik kwam aanrijden in de BB Bus werd de school bijna afgebroken. De meesters en juffen deden net zo hard mee. Een meester riep uit dat hij helemaal blij werd van het busje. Ik had een paar modeldieren meegenomen. Dat sloeg in als een bom.
Billie Bofkont, Mannetje Bromsnor en Aagje stonden zomaar voor de klas. Verder nog wat kleine modellen, vooral Brutale Griet was erg populair, de kinderen wilden allemaal eentje op hun tafeltje zetten.
Ik droeg mijn Miss Piggy speldje. De kinderen vroegen hoe ik heette, hoe oud ik was, en griezelden bij het horen van zo'n hoge leeftijd, alsof ik had gezegd dat ik 385 was! Dat ben je dan natuurlijk ook in hun ogen, onvoorstelbaar oud. Ze wilden me Miss Dafne noemen. Ik vond het allemaal enig. Mevrouw Bofkont vonden ze ook wel erg leuk, dus het werd afgewisseld.
Daarna snel naar Stichting de Zwaan, die al een paar keer hadden gebeld over het opdoeken van hun dierenopvang en nu nog met een oud hangbuikzwijntje zitten...
Daarover morgen meer.
Woensdag 13 april 2005
De Dag van De Honderduizend Mails
bron: Stichting Zinloos Geweld Tegen Dieren
Ik heb het gevoel dat ik nog 100.000 mails moet beantwoorden en dat is ook zo. Ben wel een maand achter of zo. Hele dag geploeterd en het schiet maar niet op. Plus alle brieven en prachtige kaarten, die ook steeds meer komen...
En het is zo vreselijk leuk en aardig allemaal.
Het waren en zijn drukke dagen en vooral erg lang. Gister moest ik bijvoorbeeld om 7. 30 in Rijswijk zijn bij BMW voor een generale repetitie van de presentatie die daar om 9.30 zou beginnen.
Dat betekent hier om 6.00 uur wegrijden omdat ik anders in een file terechtkom. En dat betekent dus ook om 4.00 uur op om de dieren te verzorgen.
Die staan dan altijd zo vreemd te koekeloeren omdat het dan nog donker is en ze nog liggen te slapen. Maar voor eten komen er er altijd wel uit.
In ieder geval werd het een feestdag, want de Beul van Twente is ein-de-lijk opgepakt! Iedereen die er iets mee te maken had of dat denkt, danst nu weer wild in de rondte omdat ze de overwinning nu allemaal willen claimen.
Ik weet een ding zeker. Henk ten Napel, die met zijn paard ook slachtoffer werd van deze wreedaard, richtte daarna Stichting Zinloos Geweld Tegen Dieren op. Hij is toen nog hier geweest en hij vertelde over zijn aanpak en gaf een vrij duidelijk daderprofiel wat hij en zijn mensen gemaakt hadden door nuchter nadenken en de zaak goed op een rij te zetten. Er ontstond toen kribbigheid met de politie, omdat ze hem er te veel mee vonden bemoeien.
Maar Henk kreeg gelijk. De dader is een alleenstaande griezel - hoe kan het ook anders, hij moet diverse keren helemaal onder het bloed thuisgekomen zijn - met een strafblad als pedofiel. Enfin lees het allemaal maar op www.dierennieuws.nl