De Dagen van Druk Druk Druk
Zo druk, nauwelijks tijd voor de weblog.
Gewerkt met BMW mensen in Amsterdam, Henk Kort & Partners - belastingadviseurs, Wakker Dier was hier met Loretta Schrijver, een stuk of wat vrijgezellengroepen, bij BMW op locatie in Rijswijk, opnames voor de docusoap en zo nog wat.
Gedroomd dat Roodpels lekker wilde blijven liggen en niet nog een keer verlegd wilde worden. Dat heb ik dus maar serieus genomen. Misschien een hint dat ik niet zo perfectionistisch moet zijn...
Morgen meer.
Woensdag 6 april 2005
De Dag van Als Ik Later Groot Ben...
Kom net terug uit Belgie - het is nu bijna half twaalf. Vannacht om half twee gaan slapen, om half vijf al weer opgestaan om de dieren te verzorgen en om zeven uur naar de Bosheks afgereisd met de poen. Zes uur gereden, knoerthard gewerkt de hele dag - non stop - en ik ben helemaal niet moe, integendeel. Het is uiteindelijk allemaal super verlopen. Er zijn 18 hangbuikzwijntjes en zwijnen gecastreerd.
Maar het mooiste is dat er een droom is uitgekomen, terwijl ik daar helemaal niet op uit was. Vroeger dacht ik altijd als ik later groot ben, word ik dierenarts. Dat liep heel anders, dus dat kwam er niet van. Vandaag heb ik Peter Klaver de hele dag geassisteerd met het gaskapje om de zwijnen bij te verdoven tijdens de operatie. Sommige zwijnen - oude beren - waren zeker over de 150 kilo. Daar lag dan zo'n kolos en omdat het lastig is om die goed gedoseerd te verdoven, is het gaskapje een uitkomst. Ik moest aan knoppen draaien en in de gaten houden wanneer het meer en minder moest.
Enfin, ik was zeer onder de indruk van de professionaliteit van Peter Klaver en genoot van zijn manier van werken. Wat een discipline. Er mocht bijvoorbeeld niet gekletst worden, tenzij het over de operatie ging en dan nog zo weinig mogelijk. Dat bleek heel moeilijk voor bijna iedereen. Heerlijk vond ik het juist. Eindelijk geen overbodig gepraat en gewoon aan het werk met volle concentratie.
Ik stond daar met een operatiemutsje op en handschoenen aan. Pleegzuster Bloedwijn in de bocht. P. kreeg er lol in en vroeg op het eind van de middag of ik een antibiotica-injectie wilde geven na de operatie. Dat deed ik. In de spier van de varkensbil. Eerst die naald in het flesje, flesje ondersteboven houden, vloeistof opzuigen en dan die naald de bil in. Het leek wel een olifantenhuid. Met volle kracht moest die naald er in en dan die vloeistof proberen zo geleidelijk mogelijk naar binnen te laten verdwijnen. Jezus wat vond ik mezelf stoer.
Bij de volgende beer mocht ik het operatiezeiltje rondom het gebied aanbrengen, het gat er in knippen, de operatieklemmetjes vastzetten en.... de verdovingsspuit in de testikel en onder de huid daar omheen geven, en..............de incisie maken. Eerst door de huid heen en daarna door een diepere laag snijden, tot de bal bereikt was. Mens, wat een belevenis! Dat had ik in mijn stoutste dromen niet kunnen denken vanochtend vroeg. Ik beefde van binnen, want als ik dierenarts geworden was, dan had ik willen opereren.
Dat zei ik na afloop. "Dat wist ik" zei P. "Ik las het in het Parool, daarom liet ik 't je ook doen". (morgen meer over het Zwijnenhospitaal).
Dinsdag 5 april 2005
De Dag van de Bedeltour
Vandaag heb ik iedereen die dat beloofd had van zijn of haar geld beroofd. Bij Varkens in Nood thee gedronken met Claudia & Claudia en chocola gegeten met koeienvlekken. Claudia met Het Rode Haar vertelde dat ze in London een Italiaans meisje had ontmoet dat iets dergelijks als Het Beloofde Varkensland wil gaan opzetten in Zuid Italie. Zuid Italie! Wat heerlijk met dat klimaat daar. Het meisje was wild enthousiast over wat Claudia haar vertelde over hier en wil langskomen. Erg leuk. Dan kunnen we wellicht een uitwisselingsprogramma maken. Vorig jaar waren hier al een stel Italianen die het helemaal te gek vonden. Dus wie weet...
Daarna naar Merel, die haar souterrain laat verbouwen. De bouwvakkers staken meteen hun hoofden uit het gat om het busje te bewonderen.
En ter afsluiting van de tour naar Theodor Holman met Mannetje Bromsnor onder mijn arm. Die vertelde dat Giel Beelen vanmiddag in zijn radioprogramma Desmet Live te gast was geweest en alles had verteld over zijn bezoek hier. En dat hij ook hier mee gaat helpen. Dat wil T. nu ook, dus komen de heren hier binnenkort klussen. We hebben wat ideeen uitgewisseld, hij gaat denken over een monoloog naar aanleiding van al mijn interviews, hebben wat zitten scrollen in mijn weblog, ik heb foto's genomen etc. Het was gezellig en daarna ben ik weer vlug terug gereden naar de beesten.
BabyBig lag samen te slapen met Miss Piggy in de buitenstal, toen ik aankwam. Voor het eerst dat ze zo lang buiten is gebleven. Met het voeren hebben ze samen een truc verzonnen. Als BabyBig de paardenstal uitkomt houdt ze de drangdeur voor Miss Piggy open...
Die heeft dus zowat 10 kilo zeugenbrok opgegeten uit de voerzak die daar op tafel staat... Ik heb niet eens een poging gedaan om haar er uit te werken, dat had me al mijn spieren gekost. Dus toen ze zowat ontplofte wilde ze er zelf weer uit. Daar ben ik klaar mee. Weer een probleem erbij.
Morgen naar de Bosheks met de buit.
Maandag 4 april 2005
De Dag van Het Hooi Dat Niet Goed Ligt...
Slecht geslapen vannacht. Roodpels ligt niet goed. Dat kwam zo: toen ik hem gister uit z'n mandje tilde en in het gat legde, bleek dat vrij diep uitgevallen. Daardoor moest ik te ver bukken om hem neer te leggen. Het hooi dat ik samen met hem uit het mandje haalde moest als een zacht bed onder hem komen te liggen. En dat kreeg ik op die manier niet mooi verdeeld. Omdat Ib erbij was om alles vast te leggen voor de docusoap van Familie Bofkont nam ik - heel stom - niet genoeg tijd om het even opnieuw te kunnen schikken.
Ik moest er steeds aan denken vannacht dat het hooi niet goed ligt. Krijg het niet van me afgezet, hoe zeer ik ook geprobeerd heb mezelf daar van te overtuigen. Er zit niks anders op. Ik zal het grafje weer open maken en Roodpels opnieuw neerleggen.
Gelukkig had ik vanmiddag een klant in Amsterdam. Even iets heel anders aan m'n hoofd. Gewerkt aan een businesspresentatie. Heerlijk. Als ik daar mee bezig ben, ben ik altijd zo geconcentreerd aan het werk dat ik verder alles vergeet. Dat is precies wat ik nodig had.
Daarna als een haas naar de boerderij om de dieren te doen. Die hadden een prachtmiddag gehad met dat mooie warme weer. Toen dat klaar was ben ik naar de Betuwe gereden om bij een ex geld op te halen voor de Bosheks. Daar ga ik woensdag naar toe. De bedeltour is dus begonnen. Morgen ga ik nog alle andere mensen bij langs om het toegezegde geld te verzamelen.
De vrouw van Giel - Marissa - mailde om te bedanken en om te vertellen dat ze allebei van de varkentjes gedroomd hadden en er nu nog verliefder op zijn dan ooit. Zij heeft ook een radioprogramma op 3FM waar ze iedere nacht al om half drie voor opstaat - NachtmissMarisa - dus het boerenritme hebben ze wel al vast te pakken. In ieder geval heeft ze er over in haar weblog geschreven, staan er prachtige foto's op haar site en hebben ze allebei in hun programma over Het Beloofde Varkensland verteld.