De Dag van Boy George & BabyBig
Eerste Paasdag Zomertijd. BabyBig liet zich niet foppen. Na haar vroege ontbijt ging ze nog lekker even liggen. Ik moest haar instoppen en Boy George hoefde zich dat ook geen twee keer te laten zeggen. Hij kroop er onmiddellijk bij en stampte er als een razende op los. Wat een prachtig erf met die opkomende zon en alle dieren aan het eten. Dat zijn de momenten waar het allemaal om draait. Van een eenvoud die z'n weerga niet kent.
Maar niet te lang gedraald want ik moest flink aanpoten om de boel aan kant te hebben voor de workshop. BabyBig bleef maar liggen, ook al liep ik wel 100 keer door haar stal heen en weer om voer te halen, emmers, bezems etc. Anders schoot ze met het kleinste geluidje al onder haar stro vandaan om mee naar buiten te kunnen. Zou ze niet lekker zijn, dacht ik.
Toen de mensen gearriveerd waren en ze zich nog steeds niet vertoonde - anders stond ze meteen met haar nieuwsgierige neus vooraan - had ik het antwoord. Natuurlijk! Die is bekaf van die worstelpartij met Arie Bombarie gister! Waarschijnlijk sterft ze van de spierpijn. Ik heb zelf ook ooit eens letterlijk voor mijn leven moeten vechten en was daarna volkomen kapot, gesloopt, kon niks meer bewegen. Dat kwam toen ook pas de volgende dag.
En ja hoor, toen we bij Rosamunde & Brutale Griet met borstelen begonnen, kwam ze toch ineens tevoorschijn en liep inderdaad zo stram en stijf als een plank. De workshop was enig. Grote beroering omdat Miss Piggy het pasgelegde eitje van Witje zo uit uit het stro van haar leghoekje opat. De hanen en Witje hebben wel 10 minuten non stop geschreeuwd. Kon ik meteen vertellen over de legrituelen van een kip, die nog op een natuurlijke manier kan leven.
BabyBig loopt voortdurend om Miss Piggy heen en probeert aan haar spenen te zuigen. Miss Piggy staat dan doodstil, tot het haar verveelt en dan krijgt BB een 'Take This'. Dat is goed want zo wordt ze toch nog een beetje door een ander varken opgevoed.
Boy George stal vandaag de show. Tijdens de varkensmassage wandelde hij naar binnen en ging bovenop Aagje liggen stampen. Iedereen smolt. Fotocamera's flitsten af en aan. Er zijn prachtige opnames van. BG werd zo enthousiast van al die aandacht dat hij zijn nagels steeds verder uitstak. Dat werd Aagje te gortig. Ze kwam overeind en toen was het uit met de pret.
Tijdens de borrel en het napraten kwam F. op afspraak langs, die eerder een workshop volgde en ook 'iets' wil gaan doen met voorlichting over dierenleed. Ze wil advies over hoe en wat. Baan opzeggen? Ander leven? Hoe dan? Wat dan? We hebben anderhalf uur gesproken. Ik heb haar uiteindelijk drie cruciale vragen gesteld. Daar kan ze voorlopig mee voort.
Zaterdag 26 maart 2005
De Dag van Maximiliaan
Heel vroeg hoorde ik plotseling een vreselijk gekrijs buiten. Ik stormde m'n bed uit en zag in de verte bij het toegangshek een enorm geworstel. BabyBig hing min of meer op haar kop klem tussen de spijlen en Arie Bombarie stond op haar in te hakken terwijl ze geen kant op kon. De andere varkens stormden toe, precies zoals ik altijd had gelezen. Het krijsen is om de rest te waarschuwen voor gevaar en om hulp te roepen.
Ik was naakt en kon zo snel niks vinden, geen kleren en geen sleutel om de voordeur uit te kunnen. Stormde naar een andere uitgang, met een been half hinkend in een overall die ik onderweg gevonden had. Op blote voeten door het grind, ik voelde niks, terwijl dat normaal toch bepaald geen pretje is. Toen ik ter plekke aankwam had BabyBig zich net door de spijlen heen gewrongen - wat normaal ook onmogelijk is - en stond aan de verkeerde kant. Stormde gedesorienteerd het voorperceel op en toen ze me hoorde roepen wilde ze de sloot in springen om bij me te komen.
Wat je noemt een consternatie van comme ca. Ik rende het weiland in en tilde haar op. Ze zat vol rode plekken door die gemene harde snavel van Arie B. Dacht dat ik haar staldeur toch goed vergrendeld had gisteravond, maar niet dus. Zag ook wat er gebeurd was. Iemand had gekookte aardappelschillen en een zak met oud brood voor het hek gelegd. Dat had ze natuurlijk geroken en haar kopje door het hek gestoken. Arie B. die aan de kant van het brood stond had zijn kans schoon gezien en haar gegrepen.
Met radio Emmen wel een kwartier over Maximiliaan gepraat. Ze waren zo benieuwd hoe het nu met hem gaat. Begin december was ik er ook voor - zoals dat zo mooi heet in het noorden des lands - omdat ik toen door hem was aangevallen.
Heerlijk weer, veel buiten geweest. Dierenambulance Amsterdam kwam langs om foto's te maken van Maximiliaan. Ze hadden hem naar Drenthe teruggebracht na zijn vreselijke avontuur op die bewuste nacht in Amsterdam, vorig jaar oktober. Met 6 man van de brandweer was het ze gelukt om hem de dierenambulance bus in te krijgen. Hij had gegild als 10 speenvarkens bij mekaar, zeiden ze. Het blijft nog steeds een onnvoorstelbare geschiedenis. Een van z'n redsters had een zeer specifiek luchtje op. Daar zal hij haar wel aan herkennen, dacht ik. En dat was ook zo. Hij lag helemaal verstopt onder het stro, maar toen ze bij hem knielde, kwam dat enorme stopcontact meteen tevoorschijn. Ik zag hem denken, he die ken ik.
Daarna kwam Nova en haar cameraman Tjitske Jan om vast allerlei details te filmen voor het komende interview van 11 april. Ze hebben prachtige beelden gemaakt van BabyBig met Brutale Griet en Rosamunde, die haar met hun enorme tongen likten.
Roodpels eet aarde uit de bloempotten. Ik meende dat al eerder gezien te hebben maar vandaag was het overduidelijk. Waarschijnlijk heeft hij behoefte aan mineralen? Bij de dierenwinkel wisten ze het niet. Ik heb in ieder geval vitaminedruppels voor hem gekocht en Channah, mijn poezenjournalist gevraagd wat het is. Zij heeft het weer in haar poezenexpertgroep gegooid. Ik wacht op antwoord. Wat wel een goed teken is dat hij z'n staart weer om zich heen krult. Vorige week deed die staart niet meer mee. Die hing gewoon slap en steil neer. Morgen zomertijd en een workshop.
Vrijdag 25 maart 2005
De Dag van Lantinga & Swijnenberg
Gisteravond was ik op Radio West in de uitzending over dierenrechten. Of het geen druppel op de gloeiende plaats is vroeg de presentator, wat ik doe, omdat er nog 15 miljoen varkens achterblijven. Ieder varken is een individu antwoordde ik, dus ieder varken dat hier kan wonen is winst.
Vanavond zag ik een opvangcentrum voor oerang utans (dat wordt vast anders geschreven) op televisie. Reinout Oerlemans had een piepklein apie in zijn armen. Wat zou ik daar graag eens heen willen dacht ik, om te kijken. Ineens begreep ik al die mails die ik krijg van mensen die hier graag willen komen kijken als ze mijn varkens op de tv hebben gezien. Dan wil je er meteen naartoe.
En.. zou ik niet toch nog meer bio-industrie biggen kunnen vrijkopen...Als je Miss Piggy in het stro zag liggen vanavond in de buitenstal, zo onbekommerd en vrij, dan schiet je bijna vol als je dat dier zo gelukkig ziet. Maar wat loopt ze toch raar en stram door die lange rug. Ik ben echt benieuwd hoe zich dat gaat ontwikkelen, ze is pas 9 maanden, dus nog lang niet volwassen.
Ze is lief voor BabyBig. Die begint zich al een beetje als haar big te gedragen. Loopt onder haar door en probeert voortdurend haar aandacht te trekken. Miss Piggy vindt het best. Toen ik gister van de tandarts terugkwam, had BabyBig de drangdeur (!) weten open te krijgen en was de wijde wereld ingewandeld. Ik vond de afdruk van een klein lijfje in de berg stro naast die van Miss Piggy. Die hebben dus al samen gelegen.
BabyBig speelde vanavond een rol in de uitzending van Lantinga & Swijnenberg op radio 3FM. Sander Lantinga vertelde dat hij haar al drie keer bezocht had sinds hij haar adoptievader is... Ik zal hem en Coen Swijnenberg nog even uitnodigen voor de Familie Bofkont Adoptiedag op 17 april.
Vandaag een plan gemaakt voor de oormerkencampagne deel II. De dagvaarding voor het hoger beroep zal eerdaags wel op de mat liggen en dan begint het hele feest weer van voren af aan. Kreeg nog mail van een mevrouw die ook wil chippen. Heb haar beschreven hoe dat hier is gegaan. In het volgende nummer van Levende Have zal ik daar ook mijn rubriek Lessen in Varkensliefde aan besteden. Het is een simpele handeling, maar met nerveuze varkentjes is het altijd moeilijk werken en moet je even weten van hoe en wat.
Gelukkig heb ik bij Roodpels wat druppels pijnstiller naar binnen gekregen. Hij heeft pijn dat kan ik aan alles zien. Slaapt veel en lijkt iets beter dan gister. Hij wil wel graag eten, godzijdank.
Morgen is het Maximiliaan Dag. 's Ochtends zal Radio Emmen bellen om te vragen hoe het nu met hem is. En 's middags komt de Dierenambulance Amsterdam een reportage over het heerschap maken. Wat is dat toch leuk dat iedereen zo meeleeft met het wel en wee van de Familie Bofkont.
Donderdag 24 maart 2005
De Dag van BabyBig Buiten
Roodpels is iets minder vandaag. De oogjes staan slapper en er is ook weer wat van dat befaamde kattenoogvlies te zien. En slapen, alsmaar slapen. Maar vergeleken met een week geleden is hij 'kerngezond'. Wat was hij toen ziek. Tijdens die krankzinnige dag, toen er ook gechipt werd en er daarna nog interviews en zo waren, lag hij er meer dood dan levend bij. Maar wat ben ik blij dat ik hem toen niet heb laten inslapen. Dat was idioot geweest binnen die drukte. Er komen veel berichten voor hem, kaarten, mails, adviezen. Dat doet goed.
Gister kreeg ik een persbericht van NPS dat er twee van hun Dj's twee varkens geadopteerd hebben. O ja, dat is ook zo, dacht ik, dat was ook nog tijdens die Roodpels-dag. Ik was er notabene zelf bij want dat vond hier plaats. Dat waren Coen Swijnenberg van het programma Swijnenstal en Sander Lantinga van Sandersjow.
Hartstikke aardig, ze hebben inderdaad 2 Bofkonten geadopteerd, ik zeg nog niet welke, want dat gaan ze morgenavond zelf doen in hun programma Lantinga & Swijnenberg van 19.00 tot 22.00 uur op 3FM. Ze zijn er kennenlijk trots op omdat ze er een persbericht over uitgestuurd hebben. Leuk. Ben benieuwd hoe de reportage is geworden. Sander stond met BabyBig in zijn armen en riep: "Ik ben verliefd!"
BabyBig doet het goed buiten. Ze geniet volop en is de wereld aan het verkennen. Blijft bij me in de buurt, maar kan ook al wel een poosje alleen zijn. Gister zat ik even in het weiland en toen kroop ze op m'n schoot en hebben we heerlijk even samen een dutje in de zon gedaan. Ze is dapper. Zelfs Billie Bofkont probeert haar een knauw te geven. Het mooie maagdelijke is er af nu, want ze heeft al allemaal striemen en schrammen op haar snoet en billen. Vooral Stalker doet weer erg lelijk. Maar ik heb een takje bij me en als het te erg wordt tik ik ze even op hun rug aan en dan weten ze het wel. Maar als ik me dan even omdraai is het toch weer raak.
Gister hebben Stalker en Maximiliaan trouwens nog enorm gevochten. Dat duurde en duurde maar. Na afloop - M. heeft weer gewonnnen - maar daar moest hij wel wat voor doen, stonden ze allebei langdurig uit te hijgen en te klappertanden. De komst van BabyBig heeft de hele machtsbalans op het erf weer danig in de war gebracht. Babybig slaapt nu in de paardenstal op een berg stro en haar eigen slaapzakken.
Boy George was er weer als de kippen bij. Toen ik vanmorgen kwam lagen ze heerlijk warm tegen elkaar aan. Hij is altijd dol op de varkentjes geweest. Toen Billie Bofkont en Bessie klein waren - en hij zelf natuurlijk ook nog - lag hij er al bovenop te spinnen.
Uitnodigingen verstuurd voor de Adoptiedag op 17 april aanstaande. Leuk om al die 'adoptieouders' eens te ontvangen. Ben benieuwd naar hun beweegredenen waarom juist Miss Universe of waarom juist Lady Lolita. Iemand wilde haar nog postuum adopteren.
Woensdag 23 maart 2005
De Dag van de Hangbuikzwijnen
Roodpels leeft en is niet dood. Hij eet weer. Kleine beetjes per keer, maar alles helpt. De tabletten zijn binnen van kattenexpert. De eerste zit erin. Ben ik van die pipet af. Dat was een crime. Meteen vanochtend met Leny gebeld. Nog eens met verbijstering haar verhaal aangehoord over dat onverdoofde bloedtappen. Bloedtrekken heet dat op z'n Belgisch. Verschrikkelijk.
Eens nagevraagd bij Peter Klaver omdat het bloedtappen tijdens de verdoving zou plaatsvinden als er ook gecastreerd zou worden. Hij wist ook niet beter dan dat er op dinsdag niks zou gebeuren. Was ook verbaasd. Nou ja het is vreselijk en het is gebeurd.
Hoeveel heb je nu accuut bottom line nodig om te kunnen beginnen, was mijn vraag. 1500 EURO, dan kunnen we daar de benodigdheden van betalen was zijn antwoord. Via internet geld vragen schiet dus niet op. Vara Live gebeld of L. in hun programma een balletje op kan gooien. Ze hebben niet teruggebeld. Oud nieuws natuurlijk.
De telefoon gepakt en links en rechts gaan bellen en die 1500 euro is binnen. Godzijdank. Ik krijg Leny niet meer te pakken, die zal nu wel slapen denk ik. Dat ga ik ook maar doen. Maar morgenochtend kan ik haar het goede nieuws melden.
De Familie Bofkont Soap is leuk. Volgende week woensdag deel 2.
Woensdag 22 maart 2005
De Dag van Roodpels
Vannacht is er een wonder gebeurd. Toen ik even wakker werd stond Roodpels op mijn bed te 'melkstampen' en heel zacht te spinnen... Ik dacht eerst dat ik droomde. Bij het wakker worden zat ie weer in de vensterbank.
Maar ik heb me niet vergist. Hij gaf kopjes en heeft gegeten. Ik denk dat hij nog niet sterven wil. Hij was vandaag beter dan hij in de afgelopen 6 dagen geweest is. Ik durf niks te hopen. Heb met de poezenexpert afgesproken om hem nog 14 dagen antibiotica te geven. Ga het per dag bekijken. Stel je toch voor....
Hij is ook gefilmd voor de soap. En BabyBig is voor het eerst naar buiten gegaan. We hebben heel hard gerend door het gras.Ze werd redelijk met rust gelaten door de rest. Maar ik kan maar aan een ding denken en dat is Roodpels!
Maandag 21 maart 2005
De Dag van Het Kan Niet Anders Meer
Zo'n prachtige lentedag. Kreeg een mailtje van de poezenexpert. Hoe het met Roodpels gaat. Heb geantwoord dat ik hem morgen bel. Ik ga hem voorstellen Roodpels in te laten slapen, woensdag of donderdag als hij dat tenminste nog volhoudt op de pijnstiller.
Dat arme ventje zwalkt als een dronken kerel door de kamer als hij naar de kattenbak moet. Hij is zo verzwakt. Heb vanavond geen antibiotica meer gegeven. Wel pijnstiller. Het is een ramp om het naar binnen te krijgen. Hij wil het niet.
Verder moest het leven doorgaan alsof Roodpels niet ziek was. Moest naar Den Haag, BMW hoofdkantoor voor bespreking presentatietraining. Daar sprak ik iemand die bijna 8 jaar geleden bij me was voor een training. Toen was Roodpels nog maar een heel jong katje.
Morgen de opnames voor de Familie Bofkont Soap.