De Dag van De Lekkerste Friet Op Aarde
Vandaag klusdag met de SOA's (Samen Opgerichte Afdeling) oftewel de Scouts, die niet meer zo willen heten, vandaar hun zelfbedachte verandering. Om 9.00 uur waren ze er al. Veel gedaan. Varkensmassagesalon helemaal uitgemest, een begin gemaakt met de koeienstal (help!) wat ontzettend veel en zwaar werk is dat toch.
En bij buurboer Henk de trekker geleend plus kar. Af en aan gereden om wilgentenen op te halen. Daar moet Het Beloofde Varkensland mee afgezet gaan worden om Aagje te behoeden over de sloot te springen. Tussen de middag heb ik 5 kilo aardappelen met de hand geschild en omgetoverd tot de lekkerste friet op aarde. De zon scheen en we hebben die staand in de zon opgegeten. Alle varkentjes stonden te zonnen.
Vrouw Vos liep los rond, wat is dat toch een makkelijk dier. Zo jammer dat Aagje er niet bij was. Die stond te tijgeren achter haar hek. Maar het gaat gewoon niet. Binnen 5 minuten staat ze het weiland van de buren te vernielen. Om 19.00 uur was iedereen dood. Bij de kachel hebben we gloeiendhete soep gegeten. Toen waren we helemaal rozig. BabyBig heeft haar gat aan de kachel gebrand. Gelukkig had ik nog wat brandzalf van de katjes. Zo te zien heeft ze er niet veel last van. Dieren zijn niet zo kleinzerig. Ook in dat opzicht kunnen we van ze leren. Niet zeuren en klagen, maar gewoon doorgaan. Wat betreft mijn eigen brandwond, die geneest heel langzaam. Te langzaam volgens de Naaldenman. Hij heeft er wat naalden ingestoken om de doorstroming te bevorderen...
Zaterdag 12 maart 2005
De Dag van Dafne & co
Coverstory! Daarna opening in de index en vervolgens zeveneneenhalve pagina te beginnen op pagina 6! Dafne & co staat er op de omslag. Welkom in Het Beloofde Varkensland. Poeh. Stoer hoor. En dan als megakop over 2 pagina's heen De varkensfluisteraar. OK, Op 12 maart 2005 Stond De Familie Bofkont Dus In Het Parool.
Het Feestvarken van vandaag zou aanvankelijk een surpriseparty krijgen, maar wist vanochtend bij het ontbijt al waar hij heen zou gaan. Hij las het Parool en de rest laat zich raden. Dat maakte zijn feest hier er niet minder leuk om. Integendeel. Het was een bijzonder geslaagde middag. Betrokken mensen die snapten waar het hier over gaat. Het Feestvarken was stapelgek met BabyBig en dat was wederzijds. BB stal alle harten en heeft zich de hele tijd kostelijk vermaakt.
Aan het eind van de middag nog drie bezoeken. Twee filmers en een echtpaar dat hier hun geitje wil laten komen wonen... Tja.
Het was me het dagje wel weer. Morgen de scouts. Dan gaan we keihard aan de slag met al het zware werk dat is blijven liggen.
Een meisje uit Amstelveen belde voor een interview in het lentenummer van de schoolkrant. Natuurlijk. Daar moet het bewustzijn toch beginnen. Dus ik grijp die kans met beide handen aan.
Vrijdag 11 maart 2005
De Dag van de Stilte na de Storm
Moest echt bijkomen na het bezoek aan Belgie. Wat een toestand was dat, al die varkens, groot en heeeeel klein gedwongen geoormerkt te zien worden... Ik weet eens te meer dat ik er goed aan gedaan heb dat voor eens en altijd te weigeren. Ik wilde er op geen enkele manier aan meewerken. Zelfs het doosje met de oormerken vasthouden, wou ik niet.
Een beetje voorbereidingen getroffen voor morgen, een verjaardagsfeest hier. Het was nog steeds een bende na de IBM dag, had daar nog helemaal nog tijd voor gehad. Vandaag daar de tijd voor gemaakt. Er stond alweer een aankodiging in het Parool over Het Beloofde Varkensland voor zaterdag. Ze maken er flink werk van.
Donderdag 10 maart 2005
De Dag van de Boszwijntjes
Wat een prachtige dieren daar in het bos bij de Bosheks.
En wat een commotie. Werkelijk alles en iedereen liep er rond door de modder tussen de bomen. Pers, politie, controlediensten, dierenartsen, etc. etc. En wat een gekrijs toen ze allemaal bijeen gedreven werden om gedwongen te worden geoormerkt.
Ik weet nu weer voor eens en altijd dat ik dat nooit zal doen. Piepkleine schattige zwarte biggetjes, iets groter dan een cavia, kregen zo'n monsterachtig oormerk in. Van het oortje was dan helemaal niks meer te zien, ze liepen met gewoon met een propellor op hun kopje weg.
Daarna nog een injectie met een gigantisch grote pistoolachtig injectieapparaat. Ze stonden te shaken van de stress en angst. Heel akelig om te zien. Hoewel het lenteachtig weer was hadden de varkentjes ronduit een rotdag.
Binnenkort de grote castratie-actie.
Het was een heel lange dag en nu ik weer thuis ben heb ik eigenlijk geen zin om er meer over te schrijven. Dat komt nog wel.
Op de terugweg naar huis bij het tanken een Parool gekocht. Staat er een grote advertentie in als vooraankondiging van de PS van aanstaande zaterdag. Dafne Westerhof & Het Beloofde Varkensland staat er met koeienletters. En Aagje beeldvullend in de sneeuw tegen een mooie blauwe lucht. Niet gering. Bij thuiskomst ligt er een aanvraag van een school om over mijn band met de dieren te komen spreken. Ontzettend leuk. Ga ik doen.
Woensdag 9 maart 2005
De Dag van Bijna naar de Bosheks
Morgen gaan we naar de Bosheks. Peter, Dennis en ik. Ze heeft nog ge-smst dat de milieudienst nu ook op haar nek zit. De kranten hebben al gebeld hoe laat ik aan kom. We gaan vroeg weg. Ik wil eerst een even rustig rondkijken voordat er pers etc. aanwezig is. Waarschijnlijk gaan we ook nog even naar de burgemeester.
De dierenambulance wil reportage maken over Maximiliaan. Vind ik leuk. Vandaag lekker rustig dagje na alle drukte van gister. Wat rondgelummeld, teksten van de interviews bekeken, foto's uitgezocht, naar de tandarts, dat soort dingen. Hoop mails beantwoord. BabyBig wordt zo wild, er is bijna geen houen meer aan. Wordt tijd dat haar vriendje komt. Daar ga ik vrijdag over bellen...
Dinsdag 8 maart 2005
De Dag van De Blauwe Parel
Wat een drukte, zoveel vrouwen bij mekaar van het IBM - Project The Blue Pearl! Een heel intensieve dag met een aanvang van Iteke Weeda die vertelde over de verschillen van mannen en vrouwen (het was vandaag Nationale Vrouwendag) en daarna ik in de bocht met en zonder varkens. Nog een enorme commotie omdat iedereen zo'n stuk of 30 auto's had geparkeerd aan de overkant op het terreintje van de volkstuinen. Halverwege de dag kwam daar vandaan een man die altijd al loopt te schelden, ons bijna vermoorden en dreigde alle banden lek te steken als die auto's niet snel weggehaald zouden worden. Het leek wel een wild beest, zo kwaad was ie.
Na afloop van de dag werd ik toegesproken dat ze er trots op waren dat 'zo iemand in Nederland woont' . Het was ook een hele belevenis voor ze begreep ik. Een leven dat eigenlijk zo haaks op dat van die carrierevrouwen staat, maar tegelijkertijd maak ik er wel deel van uit vanwege de managementtrainingen. Een journaliste die er een reportage over had willen maken voor een business magazine voor vrouwen was niet welkom, dat vond de IBM niet goed.
Trouwens een giller, toen de eersten gearriveerd waren werd ik opgebeld door een echtpaar uit Belgie dat kennelijk met een plotseling doodziek hangbuikzwijntje zat en de dierenarts wist niet wat het was. Of ik het wist... Nee natuurlijk en zeker niet over zo'n afstand. Ik heb ze aangeraden de dichtstbijzijnde varkensboer te bellen en het telefoonnummer van zijn veearts te vragen.
Mijn leven is zo langzamerhand een mengvorm geworden van mensen en beesten. En het klopt. Voor mij is er niks vreemds aan. Er werd ook nog halverwege de dag een telegram aangereikt. Een telegram! Bleek van iemand te zijn die ging verhuizen en de dierenambulance wilden haar dieren niet vervoeren omdat ze geen oormerken in hebben. Wat of ze nu moest doen.
Aan het eind van de dag kwam de fotograaf om te kijken naar Maximiliaan voor de reclame van de Postbank. We zijn het nog niet eens geworden over de prijs. Morgen praten we verder. Ik zal eerst polshoogte nemen naar de tarieven voor zoiets. Het gaat om printreclame. M. zal dan transformeren tot een spaarvarken.
Maandag 7 maart 2005
De Dag van Het Einde van het Sprookje
Het Sprookje is uit. Gister begon het al te dooien op weg naar huis vanuit de Dierenopvangdag in Delft. Wat zonde! Morgen 30 topvrouwen van een Computer Gigant op training hier. Lopen we te baggeren op het erf, uitgerekend die keurig mooie dames. Nou ja we zien wel.
Was gisterochtend al ultravroeg buiten. Onvoorstelbaar mooi. Windstil, alles wit en sereen, de dieren nog maar amper wakker. Toen ik klaar was met het werk kwam de zon als een gloeiend rode bol op. Dan is het leven volmaakt. Daarna spullen inpakken en op naar Delft.
Eenmaal weer thuis 's avonds bleek de waterleiding gesprongen te zijn en Golden Girl dood. Tussendoor was ik op de dierenopvangdag in Delft, wat trouwens erg gezellig was, om iedereen weer eens te zien en te spreken en het altijd weer een sport is om van je kraam iets te maken. Halverwege de dag moest ik de voorzitter van de Belgische Vegetariersbond van het station halen. Vervolgens reden we naar Het Beloofde Varkensland. Het was uiterst efficient. Zodra hij naast me in de Blije Beesten Bus zat, startte hij z'n laptop op en stelde de eerste vraag. Bij de beesten dronken we een kopje thee, daarna een rondje boerderij, en toen weer als een haas terug naar Delft om hem weer op de trein naar Gent te zetten. Ik heb non stop gepraat terwijl hij alles meteen in die laptop zat te rammelen. Zo economisch ben ik nog niet eerder geïnterviewd.
Vandaag een interview voor 'Het Varkensbedrijf', ook een Belgisch blad, voor varkensboeren. Twee grotere uitersten kun je niet verzinnen. De vegetariersbond en het varkensbedrijf. Leuke vrouw, die naast haar journalistieke werk een koeienbedrijf heeft. Ze laat de kalfjes 8 maanden bij de moeder lopen! Werd ter plekke verliefd op mijn varkens en zou er ook wel 2 willen, gewoon als erfdier erbij. Meteen een groot probleem dan, want ze zullen haar kostbare weiland onherroepelijk kapot gaan wroeten...
Met Roodpels gaat het een stuk beter. Wat heerlijk is, is dat hij z'n pillen - verstopt in vegetarische smeerworst - zonder slag of stoot inneemt. Ongekende luxe, om dat nu eens zonder gevecht voor mekaar te krijgen. En ze slaan goed aan want z'n wangen zijn al weer voller en hij kijkt ook al veel beter uit z'n ogen. En dat akelige gesnotter hoor ik niet meer. Hiep hoi!