De Dagen van o.a. Happy Animals Hour
Ik ben niet bezweken aan brandwond of strenge koude, maar de webmaster heeft momenteel weinig tijd om de weblogs te uploaden. Daarom hark ik nu maar een paar dagen bij mekaar. Rommelige week achter de rug.
Ik probeer al dagen om een soort van huishouden te voeren maar BabyBig denkt daar heel anders over. Ze is nu is de fase van electriciteitssnoeren doorbijten beland, zodat ik doodsangsten uitsta en regelmatig zonder telefoon of zelfs computer zit omdat ze daar dan de stekker uitgerukt heeft.
Als dat dan allemaal weer hersteld is, lopen Stinkwijfje en Booswicht - die wankel ter been worden - over het toetsenbord en blijken mijn mails op geheel andere adressen aan te komen dan bedoeld.
Babybig is een wildebras. Niets is meer veilig voor haar. De blauwe plekken en bloeduitstortingen op lijf en leden zijn al niet meer te tellen, maar des te voelbaarder. Zette zelfs dat stopcontactje in de brandwond om die eens even lekker om te ploegen...
Ze moest op de foto voor Het Parool. De reportage is verplaatst naar zaterdag 12 maart. De fotograaf kwam speciaal vast voor haar omdat ze anders al zo groot is. De fotoredactrice kwam ook mee en heeft met volle teugen van haar genoten.
BB heeft al een zeer sterke eigen wil ontwikkeld. Lang poseren was er daarom niet meer bij. Maar ik denk dat het wel wat geworden is. Volgende week nog een hele dag uitgetrokken voor de rest van de foto's. Met Vrouw Vos en Aagje gaan we dan de akkers op. Dat wordt vast leuk.
Zaterdag hier de previewing van een nieuw televisieprogramma. Hoop mensen en na de vertoning even rondje dieren. Hartstikke koud. 's Avonds laat nog her en der extra strobalen naar binnen gemikt.
Zondag grote groep dierengekken ontvangen. BB stal de show. Een jongen werd verliefd op Vrouw Vos. Ineens riep hij harstochtelijk uit dat hij nooit meer een varken zou eten. Fantastisch. Prachtige sneeuw en roetkoud. Na afloop kwamen nog wat fans langs. Dat wordt nu zo'n beetje gewoonte. Na de workshop een soort Happy Animals Hour. Iedereen die hier ooit op een workshop was en weer eens even bij de Familie Bofkont wil kijken is dan welkom. Dat is leuk. Zo onstaat er op een heel vanzelfsprekende manier een Familie Bofkont Vrienden Club.
TV Gelderland belde i.v.m mijn stukje op dierennieuws.nl over de Bosheks. De Bosheks woont in Belgie, net over de grens samen met 150 hangbuikzwijnen en kan er niet meer voor zorgen. Nu wil ze ze gratis weggeven. Lijkt me geen goed plan.
Omdat ik gevraagd was ze op te nemen (150!) heb ik een plan van aanpak geschreven en dat op de site van dierennieuws.nl geplaatst. (Varkensgekken gezocht). TV Gelderland las het en wilde er meteen op af. Maar ze zien er van af omdat het te ver is.
Nu gaan ze mee als ik zeer binnenkort naar de Rhedense schaapskooi ga om daar vreemd te gaan als Lammetjesvroedvrouw. De hele nacht tussen de lammetjes, daar kan ik me al weer heel erg op verheugen...
Dinsdag 22 februari 2005
De Dag van Gaan Met Die Banaan
Vanochtend/vannacht al om 4 uur op, anders kon ik nooit op tijd in Ouwehand zijn (8.00 uur). 't Blijft mal om de dieren midden in de nacht in het pikkedonker te voeren, maar ja dat gaat dan niet anders.
BabyBig een driedubbele portie omdat ik niet eerder dan 19.00 uur weer thuis was. Wat een dag! Na de presentatie van de Dierenbescherming over het fokbeleid kwamen de tongen los. En eerder al toen de oormerken en de chips passeerden.
Het was echt volle bak en ik dacht meteen de beuk er in anders gaat de vaart eruit. Dat werkte. Het ochtendprogramma liep hooguit 8 minuten uit. Dat was niet eenvoudig want als sprekers eenmaal spreken...
De voorzitter van de SKBN noemde ik Meneer Joost en die had het dus al gauw over Mevrouw Dafne. Het leek wel een Annie M.G.Schmidt liedje. Na afloop kreeg ik te horen dat ik weer lekker aan de gang was geweest, schijt aan alles heb en dat het weer als vanouds. Gaan met die Banaan was.
Nou dat was ook wel zo. Van dagvoorzittertje spelen kan ik in het beste geval erg ballorig worden, vooral met zo'n groot publiek, dan wil ik de boel nog wel eens op stelten zetten. Ik vind dat de KIBO's met de billen bloot moeten. Gewoon eerlijk zeggen dat hun dieren via handelaar bij de slacht of in de bio-industrie belanden om afgemest te worden. Dan kan het publiek daar wel een standpunt over bepalen.
Nu blijft het teveel in het vage hangen en denkt bijna iedereen dat een kinderboederij heilig is en ieder dier daar een lang leven heeft.
Dat is dus niet zo.
Maandag 21 februari 2005
De Dag van De Voorbereiding
Heen en weer geweest naar Ouwehand Dierenpark om decor op te bouwen. Er staan al 450 stoelen! Mijn idee om daar met geld te gaan smijten (verloten) onder de KIBO'S schijnt omarmd te zijn door het SKBN bestuur.
Dat wordt dus vast leuk morgen.