De Dag van de Heksenzalf
De Heksenzalf werkt wel, maar leek wel zoutzuur bij het opbrengen. Kreeg nog goede raad per mail van een aardig iemand om er avocado op te doen. Lijkt me goed, klinkt heel zacht, maar in een dorp als Uithoorn niet wild voorradig. Dan maar door met de Heksenzalf.
Een bruid vanmiddag met 14 vriendinnen, schoonmoeder en familie. Was echt aan ze besteed. Grote belangstelling voor de dieren en hun achtergrondverhalen. Leuk, want ze kwamen toch allemaal uit de omgeving van Emmeloord, Marknesse, en zo, dus zou je denken dat dit allemaal heel gewoon voor ze zou zijn. Nee dus. Vooral de oormerkenkwestie, daar hadden ze grote oren naar.
Babybig als klap op de vuurpijl aan het eind van de middag naar binnen gebracht. Die racete weer als vanouds als een tornado van hoek naar hoek en stal alle harten. Ze is zo razendsnel dat ze met een videocamera nauwelijks te volgen is.
Ben gevraagd om naast Robert Schoemacher ambassadrice van de Stichting Zwerfdieren Samos te worden. Vrees dat het niet gaat. Het kost veel tijd - heb ik niet - en hoe sympathiek ik hun stichting ook vind, ze kunnen beter iemand vragen die of niks met dieren te maken heeft - zoals Robert Schoemacher, die het voor eigen PR doeleinden gebruikt - of iemand die bekend is van de honden of poezen.
Ik ben van de boerderijdieren en het lijkt me verwarrend als ik op een dierenmanifestatie in de stand van de Zwerfdieren sta. Waar zijn de varkentjes zal er dan terecht gevraagd worden. Moet ik nog eens goed over nadenken.
Dansmarieke bleek vanmiddag hele vreemde poezenbabys te hebben. Vier compleet roze katjes met krulstaartjes...
Ze lag er prinsheerlijk bij, dat wel.
Zaterdag 19 februari 2005
De Dag van Maxima in Den Haag
Vandaag de hele dag op pad geweest met Tjerk van Zorgvoordieren.nl naar de Haagse Kinderboerderijen. Zijn broer reed ons en ik voelde me net Maxima die op werkbezoek ging. Daartoe was ik inderdaad uitgenodigd door de Haagse politici tijdens een gemeenteraadsvergadering waar ik als varkensdeskundige was gevraagd mijn zegje te komen doen.
De Haagse gemoederen zijn al sinds een paar jaar hoog opgelaaid. Een aantal bezoekers is het niet eens met het fokbeleid en andere zaken van de kinderboerderijen. Tjerk heeft daar een actiegroep voor opgericht. In maart vorig jaar had hij, de dierenbescherming, Stichting Konijnenbelangen, EDEV (een Dier Een Vriend) etc. en Het Beloofde Varkensland spreektijd tijdens de Gemeenteraad.
Ik heb daar toen met model Aagje onder mijn arm, staande in de raadszaal opheldering aan de wethouder gevraagd waar de kinderen van Maxima - een van de Haagse varkens - gebleven waren en hoe hun castratiebeleid er uit ziet. TV West was kort daarvoor hier geweest omdat ik had aangeboden Maxima met haar Vijf Prinsen - het ging om 5 beertjes - op te nemen. De gemeente gaf er toen de voorkeur aan om alsnog deze biggen richting slacht te laten gaan... Ik kreeg van de wethouder dan ook geen antwoord op mijn vragen.
Al met al werd het een enorme commotie met schreeuwende mensen op de tribune: "Waar zijn die biggen??? En waar is Greet??!!!!!"
Greet was de lievelingskoe van vele buurtbewoners die ook plotseling was afgevoerd.
Het liep hoog op.
De vergadering werd geschorst.
In novemer werd er opnieuw vergaderd en bij die gelegenheid werd ik toen gevraagd mijn licht eens over de Haagse varkens te laten schijnen.
We hebben 7 kinderboerderijen bezocht. Een paar van de toen door mij voorgestelde verbeteringen zijn inderdaad al doorgevoerd.
Een wroetplek in een stenen uitloop bijvoorbeeld, hoe klein ook maar het is altijd beter dan niks. Sommige varkens zitten er perfect bij. Veel wroetruimte buiten en gezelschap aan elkaar. Alle dieren zagen er goed uit. Soms te goed, zoals de hangbuikers, waarvan sommige echt te dik zijn.
Alleen Maxima baart mij zorgen. Zij heeft een heel zwakke zwabberende achterhand, net of de achterkant er helemaal niet bijhoort. Dat krijg je dus van die extra ingefokte ribben. De hele balans is uit zo'n varkenslichaam verdwenen. Dat was vorig jaar al zo, maar dat is inmiddels behoorlijk verergerd. Ze loopt stram en het kost haar zichtbaar moeite.
Maar wat echt niet goed is, is dat er heel zuinig wordt gedaan met de hoeveel stro waar de varkens op liggen. Dat is bij alle Haagse KB zo, maar in het geval van Maxima nog eens extra zunig.
Het gevolg is dat ze op een ijskoude betonnen vloer ligt met die zwakke achterbenen. Als het rheuma of artrose o.i.d. is, waasr het erg op lijkt, dan is het in haar geval helemaal van levensbelang dat ze het goed warm heeft. Dus Den Haag, kom op geef die varkens en zeker Maxima bergen en bergen stro!
Dit en nog meer komt er in mijn rapport te staan.
In april ga ik dat tijdens de gemeenteraadsvergadering aanbieden.
En Tjerk van der Veen is ijzersterk. Die blijft maar doorgaan. Lang niet iedereen vindt dat leuk. En voor hem is het ook niet leuk om alsmaar de kwaaie pier te moeten zijn. Maar hij geeft niet op en uiteindelijk zullen de dieren hem dankbaar zijn...
Vrijdag 18 februari 2005
De Dag van De Brandwond
Eergister stootte ik met een halfnaakte rug tegen de kachel toen ik met BabyBig in gevecht was. Een kwestie van een ultrakorte confrontatie.
Au! Je schrikt, deinst terug en dat was het dan. Het gekke is dat het pas pijn gaat doen als je weer 'los' bent. Dat bleef zo en toen ik het aanraakte voelde het ribbelig. Bij toeval zag ik het veel later - ik was het al lang weer vergeten - in de spiegel. Jeetje Mina.
Een enorm grote paarsrode vlek met blaren. Sommige waren al open. Zag er uit als een echte brandwond. Opgezocht op internet en ja hoor, tweedegraads dus.
Vannacht slecht geslapen omdat het brandde als een gek. Naar de dokter gaan is ook weer zo'n gedoe, daar kom ik gewoon nooit.
Ja jaren terug, toen ik duivenvoer in mijn oor gekregen had en dat er niet meer uitkreeg. Na een week is dat er toen met een enorme tang uitgehaald, erg pijnlijk. Ik ga er maar van uit dat deze brandwond vanzelf geneest. Iemand riep iets over Witch Hazel, een soort zalf, dat ga ik maar eens proberen.
De ochtend doorgebracht met geregel voor de SKBN dag aanstaande dinsdag. Daarna kwamen er twee meiden van een organisatie om te kijken of er hier wat kan voor hun bedrijf in de zomer. Het Parool belde dat de reportage twee weken is opgeschoven. Des te beter want dan is het hopelijker wat leuker weer voor de foto's.
Rosamunde & Brutale Griet hebben weer enorm huisgehouden. Het hele erf ligt bezaaid met koeienvlaaien. Ze banjeren dwars over en door alles heen. Vannacht ben ik nog even gaan kijken. Rosa lag prinsheerlijk te herkauwen naast de Volvo. Morgenavond moet ik alles gaan schoonmaken, want zondag komt er een groep. Maar eerst morgen naar Den Haag op varkensbezoek.
Daarover morgen meer.
Donderdag 17 februari 2005
De Dag van Miss Piggy & Haar Grote Vriendin
Prachtige foto's stuurde Myrte op van het bezoek van haar en haar familie hier. Je kunt wel zien dat haar vader - de fotograaf - oog voor compositie heeft. Myrte schrok een beetje terug van de onstuimigheid van Miss Piggy. Ik denk dat de meeste mensen geen weet hebben van wat voor dieren varkens en biggen eigenlijk zijn. De kleine BabyBig is met haar vier weken nu al zo sterk en wild dat ik er zelf ook weer versteld van sta.
Miss Piggy heeft trouwens ontdekt hoe ze de boomgaard in moet komen. Daar heeft ze binnen no time een grasveldje van 4000 vierkante meter op de neus genomen. Het lijkt wel of er duizend mollen tegelijkertijd een molshoop gemaakt hebben...
Brutale Griet en Rosamunde hebben ook weer feest want de dames zijn weer eens uitgebroken. Nu struinen er twee van die gigantische beesten op het erf rond. Als ze jeuk hebben weten ze mijn Volvo te vinden. De sierstrippen liggen al weer in het hooi en de buitenspiegels hangen al weer op een oor.
Het leek me altijd zo leuk om twee van die loslopende Heilige Koeien te hebben. Dat is ook leuk, alleen zo heilig zijn ze helemaal niet.
Het is erg onpraktisch, want je glijdt om de haverklap uit in de koeienvlaaien en als ze jeuk aan hun hoorns hebben moeten de auto's het altijd ontzien, met menige deuk als resultaat.
Kreeg nog een mooie condoleancekaart van alle mensen van de Sophia Vereeniging. De Familie Bofkont wordt serieus genomen en staat op de kaart!
Dinsdag 15 februari 2005
De Dag van De Stokoudjes
Willempie en Golden Girl trekken steeds meer naar elkaar toe. Alsof ze aanvoelen dat ze het beiden niet meer lang zullen maken.
Willempie valt af en toe 's nachts van het hekje. Ik heb hem een paar keer op de grond gevonden en dan kan hij niet meer overeind komen. Een keer lag hij naar adem te happen. Toen heb ik hem een poosje iedere avond in een mandje naast mijn bed gezet. Dat leek me toch uiteindelijk ook niet goed, vanwege het te grote temperatuurverschil.
Nu heb ik een mand met stro aan zijn hek gehangen en zet ik hem daar 's avonds in. Die mand hangt hoog. Want er komt wel eens rat op bezoek...
Dat is mijn angst. Dat hij door een rat te grazen genomen wordt terwijl hij daar hulpeloos op de grond zou liggen. (ratten vreten zich door de anus een weg naar binnen). Dat gruwelbeeld stond mij voor ogen temeer ook omdat er al een paar kuikentjes geroofd zijn. En dan Willempie die geen enkel verweer zou hebben.....
Enfin. Gisteravond dus zaten die twee oudjes zo lief naast mekaar op het hekje. Een hele prestatie om daar nog bovenop te komen. Toen een stukje niks en daarnaast pas de andere kipjes.
'Als ik hem nu weghaal, zit Golden Girl daar alleen' dacht ik.
En daar zat ze dus ineens zonder de bescherming van Willempie.
Dat vond ze niet leuk en dat was ook niet leuk...
Vanochtend stonden ze samen als vanouds aan de ontbijttafel van de poezen. Ouder en veel strammer dan vorige jaren, maar nog steeds dol op hun zachte brokjes.
Maandag 14 februari 2005
De Dag van de VarkensValentijn
Nou dat was een echte Valentijnsdag vandaag. Een gedoe op het erf! Miss Universe is berig, Miss Piggy is berig - 8 maanden(!) en Aagje was op het hysterische af. En dat allemaal om Maximiliaan heen. Miss Piggy smolt gewoon van verliefdheid en werd bijna een met hem. Toen ik buiten kwam zag ik het meteen. Ze stond met M. voor het hek van Aagje en die sprong er bijna over heen.
Maximiliaan was link. Daar kon je niet te dicht bij in de buurt komen. Ondanks zijn castratie is hij nog zeeeeer geïnteresseerd. Rosmunde had het ook op haar heupen. Die was uitgebroken en liep te struinen over het erf. En dat alles in beurtelings zonneschijn en dan weer striemende hagelstenen.
Het interview met Het Parool heeft de hele dag geduurd. Hij kwam om 11.00 uur en ging om 18.15 uur naar huis. Non stop zitten praten. Tussendoor koffie, taart, broodjes, sap, thee, chocola, maar zelfs dan werkten we gewoon door. En nog heb ik hele stukken weg moeten laten. zoals bijvoorbeeld de oormerkenkwestie. Maar dat zou hij wel in de archieven op gaan zoeken.
We hebben natuurlijk ook nog allerlei dingen gedaan zoals het borstelen van Brutale Griet en de mannetjes verwend met appeltjes. Daarna nog even bij Aagje en Vrouw Vos. Maar Aagje was onberekenbaar, stond met het schuim op haar bek, hysterische ogen, op het gevaarlijke af. Wegwezen dus. Berige zeugen moet je met rust laten, tenzij je een beer bent.
Maar BabyBig liet zich graag in zijn armen wiegen. Paar mooie foto's van. Nu de fotograaf nog en dan staat het er op zaterdag 26 februari allemaal in. Daar krijgt hij nog een hele kluif aan om dat allemaal uit te werken.