De Dag van Myrte's Mooie Tekening
Godzijdank is Myrte's Tekening terecht! Dacht dat ie weg was. Ze heeft zo'n mooie tekening gemaakt van Lady Lolita die opstijgt naar de Varkenshemel. Nog steeds komen er reacties binnen op Lady Lolita. Dat doet me echt goed. Jaro, haar veertienjarige fan, schreef dat hij zo'n spijt heeft dat hij haar niet nog eens is komen opzoeken. Dat was hij al lang van plan, maar 't kwam er niet van. Ik zie hem nog bij haar zitten, zachtjes praten, een beetje smoezen. LL vond het prachtig, die aandacht. Later mailde hij dat hij helemaal verliefd op haar geworden was en hij altijd wilde komen helpen, al moest hij midden in de nacht op de fiets uit Amsterdam komen...
Over oudjes gesproken. Willempie en Golden Girl zijn echte stokoudjes geworden. Ze zitten de hele dag een beetje te dutten en zijn niet tot veel meer in staat. Ik vrees dat ze het niet echt lang meer maken. Vanmiddag had Golden Girl zo'n bleek kippensmoeltje. Dan gaat het meestal heel snel, als ze van die bleke koppies krijgen. Ik probeer ze nog zoveel mogelijk te verwennen.
Lekkere zachte kattenbrokjes uit blik vinden ze heerlijk. Willempie zit graag bij de warme kachel. Ik hoop dat ze nog van deze zomer kunnen genieten. Morgen vroeg uit de veren. Parool interview, leuk.
Zaterdag 12 februari 2005
De Dag van Ster BabyBig
Leuke middag met een groep communicatie adviseurs. Ze hadden in de krant gelezen over Lady Lolita. Geweldig hoe de Familie Bofkont is gaan leven. BabyBig was de ster van de middag. Dat biggie is echt geweldig. Iedereen kan haar zomaar optillen als een hond of poes. Ze gilt of schreeuwt niet zoals ALLE BIGGEN dan altijd doen. Integendeel. Ze vindt het heerlijk! Voortdurend wil ze onder mensen zijn, op schoot zitten, opgetild worden. Na afloop kreeg ik een prachtig geschenk. Een moeder varken met 4 biggetjes. Prachtig gemaakt. Met een hekje rondom dat ook nog open kan. En dat alles van stof. Geen meilge zoete knuffels, maar gewoon echt mooi gemaakt. Een aanwinst. Al met al een geslaagde dag.
Vrijdag 11 februari 2005
De Dag van Ouwehands Dierenpark
Vanmiddag bespreking in Ouwehands Dierenpark voor de komende SKBN Dag (Stichting Kinderboerderijen Nederland). Er zijn onzettend veel aanmeldingen. Nu al meer dan 450! Daar moet nu dus het een en ander op aangepast worden. Ik neem de hele Familie Bofkont als decor mee. Verder is de bedoeling dat ik dag in goede banen leid en de verbindende teksten spreek. Ben ook gevraagd om te schrijven voor het infobulletin. Ga ik doen.
Of ik Pistolen Paultje gekend had en wat ik van hem vond als dierenbeschermer, had RTV Noord Holland van mij willen weten als ik bereikbaar geweest was. Nou niks eigenlijk want ik 'kende' hem net als iedereen alleen maar vanuit de krant. Wel grappig dat de dierenbescherming meteen riep dat hij nooit Dierenbeschermer van het Jaar geweest was. Kennelijk was dat gesuggereerd in de krant... hahaha.
Vanavond was ik op bezoek bij een van de knapste varkens die ik ooit zag. Een vrouwtjes Gottinger met een heel open snoet en enorm grote bruine ogen. Dat zie je bijna nooit, meestal zijn de ogen half dicht tot dicht, maar dit varkentje had bijna poppenogen. Prachtig!
Donderdag 10 februari 2005
De Dag van Het Berenkantoor en de Wegenwacht
bron: www.hella.com
Voor ik het vergeet:
Stichting Viervoeters (van de Beren) zoekt officemanager. Met dierenbeschermings achtergrond - woonachtig in Amsterdam/omgeving, 32 uur/week. Salaris: 1800/2000 bruto full time basis. - Niet vies van administratieve/secretariele taken.
Dus wie wil solliciteren? Laat maar weten dan stuur ik de gegevens wel door.
Vanochtend lag er een dood haantje op het erf. Zo maar dood neergevallen uit de boom. Zo moet het gaan. 's Avonds op een boomtak gaan slapen, midden in de nacht een hartstilstand van ouderdom krijgen en boem afgelopen.
Vanmiddag zou Frans Bosman komen van Het Parool. Hij belde. Autopech, niet ver hier vandaan. Moest wachten op de Wegenwacht.
Omdat koffie, stroopwafels en alles al klaar stond heeft Knor dat in een mandje met de BB Bus naar hem toegebracht. Grote verrassing want hij had het busje nog nooit gezien. Staat daar ineens een varken voor z'n neus met verse koffie en koek!
De Wegenwacht kwam uiteindelijk opdagen. Frans vroeg of hij ook koffie wilde met een stroopwafel, maar de man had meer interesse in de routebeschrijving van Het Beloofde Varkensland, die hij in de auto zag liggen. "Gaat u daar naartoe? Waar ligt dat nou precies, ik heb er al zoveel over gehoord!" Soort sprookje. Meneer Wegenwacht op zoek naar Het Beloofde Varkensland. Wordt verliefd op een varken. Wil nooit meer naar huis. Zoiets.
Enfin, heel gedoe met die auto, kon niet gemaakt, over en weer gebeld, ontzettend gelachen ook en besloten om de afspraak te verplaatsen naar aanstaande maandag.
Ik heb geprobeerd om BabyBig te filmen. Ze groeit snel en wordt morgen al 4 weken. Al dubbel zo oud dan toen ze hier kwam. Dat viel niet mee omdat ze me overal achterna scheurt en ik dus voornamelijk mijn eigen voeten heb vastgelegd. Ze wordt met de dag leuker en brutaler. Ik ga op zoek naar een speelkameraadje. Dat verdient ze.
Woensdag 9 februari 2005
De Dag van De NIPO - Adoptie Ouders
Gister had TROUW een hele pagina en mooie foto. Sfeervol.
Mooie reacties. Een meisje dat een agrarische opleiding had gedaan, gegruwd had van de dingen die ze daar zag. Sindsdien doodsbang was voor de priemende oogjes van de varkens die dwars door je heen kijken. Het klonk alsof de varkens wraak zouden nemen. En waarom ook niet? Veel aanvragen ook weer van mensen die hier als vrijwilliger willen werken. Binnenkort kunnen ze aan de slag, want er staan hier grote veranderingen op stapel. Morgen komt het Parool en die ga ik dat eens haarfijn uit de doeken doen.
Gister nog met bonzend hoofd te bed, vandaag er weer uit en de verkoudheid gezegd nu eens op te donderen want ik heb gewoon te veel te doen. BabyBig vannacht alleen in een kamertje. Dat viel niet mee. Ze stond te krijsen dat het een aard had. Op een gegeven moment viel ze wel in slaap. Dat beessie barst van de energie, wat een kracht voor zo'n klein dier, ze is nu al de sterkste met haar drie weken.
Adopteer een Bofkont slaat goed aan! Een afdeling van NIPO is gezamenlijk adoptieouders geworden van Miss Universe. Mannetje Bromsnor is populair. Hij wordt vaak gekozen...
Kreeg een mail van de Belgische dierenbescherming. Groot drama daar. Een vrouw die met twee hangbuikjes begon, en ze heeft laten aanfokken, heeft er nu 150 (!) en is aan het dementeren geslagen. Wat nu met die 150 zwijntjes? Ze willen ze verdelen over Belgie en Nederland. Zijn in niet al te beste conditie etc. Lijkt me geen goed plan. Ik heb ze adviseerd om ze daar te laten en een heel gedegen plan van aanpak voorgesteld. De varkentjes zijn niet tam, hartstikke schuw en wild, dus vangen etc. dat wordt niks dan ellende.
En een drama in Brunssum (Limburg) met een woedende actiegroep die wil voorkomen dat er twee varkens op een kinderboerderij worden afgemaakt omdat de eigenaar weer met jonge biggen wil beginnen. Althans dat is het verhaal. Grote spandoeken met protesten. Het zal niet baten vrees ik. Ook daar weer: verzin praktische oplossingen en ga aan de slag. Ontplooi eigen initiatief, een ander doet het niet voor je. Koppen bij mekaar, huur een landje, koop die twee dieren vrij, timmer een huisje en verzorg ze met een paar vrijwilligers. Moet te doen zijn.
Dinsdag 8 februari 2005
De Dag van Nog Meer BabyBig
De verkoudheid had nog geen zin om op te stappen zodat ik begin van de middag m'n bed instruikelde. BabyBig was letterlijk teveel aan m'n hoofd want dat spatte zowat uit mekaar van de koppijn. En dan is dat biggengebonk geen pretje. Dus BabyBig moest in de aangrenzende kamer. Dat beviel haar niks.
Maandag 7 februari 2005
De Dag van O Ja Nu Weet Ik Het Weer
Nu weet ik ineens weer waarom Aagje - 6,5 jaar geleden - niet bij mij in bed kon slapen. Daar was ze te wild voor. En nu weet ik ook waarom. Daar was ze al te oud voor.
Met haar drie weken was het een ongeleid projectiel. Dat dacht ik toen. Maar nu BabyBig drie weken geworden is en precies hetzelfde gedrag vertoont weet ik nu dat dit de normale ontwikkeling van een big is.
Ik word systematisch gesloopt en er is geen ontkomen aan. Dat schattige kleine neusje van haar, daar is niks schattigs meer aan als je door haar bebulldozerd wordt. Kei en keihard is die neus. Als een appelboor drilt ze die je vlees in en dat doet hartstikke pijn. Alleen als ze echt slaapt is het nog te doen, maar zodra ze wakker is gaat ze tot de aanval over. Worstelen met Baby Big zou een nieuwe workshop kunnen gaan heten.
Ik moet dus iets anders verzinnen. Een big in bed kan dus tot twee-en-halve week en daarna is het uit met de pret.
Wat niet wegneemt dat het fantastisch is dat ze zich zo goed en snel ontwikkelt. Al dat gestoot en gewroet is natuurlijk bedoeld om al spelenderwijs krachten te meten me broers en zussen en de ontembare drift tot wroeten als voorloper om later zelfstandig aan eten te kunen komen.