De Dag van Yoshi
Vandaag was Belinda Meuldijk hier met haar zonen en een aantal vrienden en vriendinnen. Haar autistische zoon Yoshi had de middag van z'n leven. Hij was ontwapenend en had gouden opmerkingen.
Toen hij languit naast Aagje in het stro lag en ik net deed of hij een varken was dat hoognodig gemasseerd moest worden zei hij dat ik nog een mooie vrouw ben voor mijn leeftijd, anders had hij dat niet toegestaan. Geweldig.
Het gaat goed met Baby Big. Ik merk wel dat het te vroeg is voor een nieuw dier. Ik zit nog te veel met Lady Lolita in mijn hoofd.
Zaterdag 29 januari 2005
De Dag van de Duurste Big ter Wereld
Wat een dag. De mensen stonden zich te vergapen.
Er stond iemand met een biggencouveuse. Dat leek net een magnetron, of zo'n ding waar normaal gegrillde kippen of hotdogs in liggen. Nu lagen er 4 snoezige biggetjes in. Toen de krant vroeg of ik een van de beestjes op mijn arm wide nemen voor de foto hoefde ik niet lang te aarzelen.
Een bonte Pietrain, een beauty. 14 daagjes oud. Ze was wel bang in het begin maar ze werd snel rustig. De fotograaf heeft als een wilde staan knippen. Nic en z'n vader liepen ineens weg en kwamen even later lachend terug. "Het is geregeld!" Wat hadden ze nou gedaan? Ze hadden dat biggetje gekocht! Voor mij.
Ik had wel geroepen dat ik haar mee zou nemen, maar zo letterlijk hadden ze dat niet hoeven nemen. Hoe dan ook, dat schatje is mee gegaan en ligt nu in bed te slapen.
Ik hoorde dat die couveuse man haar helemaal niet wilde verkopen, omdat ze zo mooi is. Maar uiteindelijk is hij door de knieen gegaan voor € 200,-. 200 EURO!!! Voor een vleesvarkentje? Dat is de duurste big ter wereld. Ik geloof dat de varkensprijzen op nog geen € 1,50 per kilo ligt. Wat zal ze wegen? Hooguit 3 kilo...
Vrijdag 28 januari 2005
De Dag van De Eigen Pers-chef
Lady Lolita staat in het Parool. Erg mooi stukje en foto. Er komen veel condoleances binnen. Kaarten, briefjes, mails, ook van vreemden. Myrte heeft een prachtige kaart gemaakt van Lady Lolita met vleugeltjes op weg naar de Varkenshemel.
Toen we op de Land & Tuinbouw Salon in Roeselare - Belgie - aankwamen hing meteen het hele bestuur aan m'n nek om op de foto te gaan. Stand opgebouwd. Mooi geworden. Het BB Busje heeft enorm veel bekijks.
Bij de opening werd ik toegesproken door o.a. de Minister van Buitenlandse Zaken, die mij een gouden toekomst in Vlaanderen voorspelde met m'n varkensmassages. Er schijnen meer varkens dan mensen te wonen. Applaus en veel gelach. Ik ben maar even opgestaan om het applaus in ontvangst te nemen. Een vertoning.
Zit nu in Hotel de Bonte Os. Moe en morgen wordt het erg druk. Nic - de organisator van het congres - heeft allerlei persafspraken gemaakt met kranten en tv. Die moeten tussen mijn optredens door plaats vinden. Sjiek hoor zo'n eigen pers-chef.
Donderdag 27 januari 2005
De Dag van Het Kipje Zonder Lady Lolita
Parool belde over Lady Lolita.
Zo'n mal gezicht dat ze niet meer in haar hoekje ligt.
De hele dag bezig geweest alles in orde te maken voor Belgie, maar m'n hoofd is er helemaal niet bij.
Het witte kipje zit nog op precies dezelfde plek te broeden, maar ze zit er erg bloot, zonder de bescherming van Lady Lolita.
Woensdag 26 januari 2005
De Dag Om Nooit Meer Te Vergeten
Lady Lolita. Ze is niet meer hier.
Ik heb gedaan wat er kon binnen de omstandigheden.
Die zijn niet mooi voor een overleden varkentje.
Maar om haar aan het dijkje voor Het Beloofde Varkensland aan de kant van de weg te leggen ging me te ver. Daar zou ze met een grijper in een vrachtwagen gegooid worden, zo wil de wet.
We hebben haar zelf met de BlijeBeestenBus weggebracht naar het destructiebedrijf in Son, bij Eindhoven.
In een prachtige kist door Dennis gemaakt, die ik 's nachts had gebeld met het droeve nieuws. Dat mocht niet, maar ik deed dat toch.
Het hele verslag inclusief foto's komt er nog aan.
Morgen moet ik voor twee dagen naar Belgie om daar de Landbouwbeurs op stelten te zetten. En daar heb ik nu helemaal geen zin in. Maar ik ben ingehuurd en de show must go on...
Dinsdag 25 januari 2005
De Dag van Lady Lolita
Lady Lolita is dood. Vanavond om 22.00 uur. Arm wijffie. Ze was op, gewoon op.
Vanochtend met het voeren bleef ze liggen. Toen ik ging kijken ademde ze heel moeilijk. Het witte kipje zat nog steeds achter haar te broeden. Om 14.00 uur kwam Jaques Beerens, die haar al eerder behandelde een paar jaar geleden voor hernia.
Slechte longen, vocht erachter, slecht hart. Hij gaf haar geen kans meer.
Drie injecties. Ik wilde kijken hoe het ging. Maar het ging niet. Ze at nog wel appeltjes. Maar het werd erger. Vanavond lag ze te vechten om adem. Dienstdoende dierenarts gebeld. Ze is er gelukkig van af. Maar wat is het treurig. Morgen meer.
Maandag 24 januari 2005
De Dag van Twee Gemiste Kansen
Bij het voeren vanochtend was Maximiliaan in een kwaaie bui. Narrig, opvliegend en aanvallerig. Oppassen geblazen dus. Toen ik ineens begreep waarom. Daar stonden ze. Miss Piggy in de zon, stokstijf stil, en wie stond er bovenop haar in de bekende varkensliefdeshouding? Maximiliaan. Vandaar hun amoreuze geflikflooi gistermiddag in het zonnetje en het samen slapen daarna in het stro...
Naar binnen gestormd voor camera. Toen ik terugkwam was het voorbij. Natuurlijk. Zo gaat het altijd. Hij bleef haar wel de hele tijd achtervolgen en op een gegeven moment stonden ze samen op het land. Eindelijk! Maximiliaan in het weiland.
Dat weet hij nu dus ook. Maar ik had geen tijd om er bij te blijven voor een volgende kans, want Dagblad Trouw zou komen en de boel moest aan kant.
Toen de fotograaf later arriveerde en steunde bij het zien van al die publicaties en foto's wat hij er nog aan toe te voegen had, zijn we eerst begonnen bij Vrouw Vos en Aagje. Aagje had helemaal geen zin in pers. Ze lag achter en bleef dat ook doen.
Toen Vrouw Vos. Die deed ook al zo raar. Ik denk dat ze berig worden. Een appeltje dan maar. Ik ging ze halen, liep terug en wie zag ik daar staan? Maximiliaan bovenop Miss Universe. Zo snel vreemgaan... binnen en paar uurtjes...
Miss Universe lustte er wel pap van. De fotograaf had het ook al gezien en we hebben nog geprobeerd het vast te leggen. Nee dus. Miss Uinverse was helemaal van haar apropos, besprong toen de journaliste, viel uit tegen mij, dus dat werd ook niks.
Terug naar Vrouw Vos en Aagje. Die werden compleet wild van de appels. De journaliste was er bang voor en begreep toen ook in volle omvang wat ik bedoeld had met 'hier hun eigen wil ontwikkeld in alle vrijheid', zo gingen te tekeer.
Later zei ze tegen mij dat ze zag dat ik toen ook ontzag voor ze had. "Ja, wat dacht je? Zulke enorme oerbeesten, dat is ook precies de bedoeling. Ze dwingen respect af en zo hoort het ook." Als een varken gaat eten ontwikkelen ze op dat moment een extra stresshormoon, dan moet je ze met rust laten. "Ik zou er nooit bovenop durven liggen, zoals jij wel doet", zei ze.
Gelukkig was de fotograaf kalm. Het heeft een aantal mooie plaatjes opgeleverd zag ik. Vrouw Vos die met een enorm grote geopende bek tegen het hek opspringt. En met Aagje ook een paar goeie. We zien het wel, volgende week maandag of dinsdag in TROUW.
Wonderlijk weer, vanochtend alles wit bij het wakker worden, toen zon en harde koude wind, daarna een echte sneeuwbui (hoi!) en toen weer regen.