De Dag van Beroemde Nelis
Na de workshop van vanmiddag, wederom druk bezocht en een goede bijeenkomst, een ware invasie uit Amsterdam.
Wat was er aan de hand? Daar woont Nelis - 65 - een schat van een man die als wees in een tehuis voor verstandelijk gehandicapten is opgegroeid. Hij had een hartenwens: beroemd worden omdat iedereen dan aardig voor je is. Er is een boek voor en over hem gemaakt op basis van foto's waarop hij stralend hij allemaal bekende Nederlanders staat. Afgelopen september kwam dat boek uit.
Voorwoord van Theo van Gogh, een etalage bij boekhandel Scheltema, signeersessies, en hij had wekenland geoefend op z'n handtekening, want hij kan natuurlijk niet lezen en schrijven. Hij was op RTL Boulevard, in veel kranten en op de radio. Nu maakt de Humanistische Omroep een reportage over Nelis en kwam hij vanmiddag met z'n medebewoners op bezoek bij de dieren.
Nou dat was een belevenis. Twee gloednieuwe taxibusjes en daar kwamen ongeveer 16 man uit gerold. Nelis met een prachtige hoed op en Carla - zijn verkering - aan z'n arm. Begeleiders, de chauffeurs, een fotograaf en de radioreporter. Een echte ster dus met gevolg.Het was enig. De spontaniteit was hartverwarmend. Hij had z'n boek voor me meegenomen als cadeau, met handtekening. Mooi voorwoord en ontroerende foto van Nelis en Theo van Gogh.
Prachtig. Werkelijk prachtig. Eerst taart eten en kletsen. Ze begonnen meteen over Maximiliaan. Daarna kennismaken met de Familie Bofkont en uitgebreide fotosessies.Totale chaos, maar verschrikkelijk leuk. Ze willen terugkomen met meer groepen uit hun huis.
Van mij mogen ze. Een feest! Kijkt allen op www.nelisberoemd.nl
Zaterdag 22 januari 2005
De Dag van Kribbige Miss Universe
Bruid & Vriendinnen vanmiddag. Ze werd overstelpt met geschenken. Voornamelijk boerderijdieren van pluche, tractors met biggen achterin, een wekker met koeiengeloei, dat soort cadeaus. Ze zat er dan ook met een heel dikke buik bij, dus toepasselijk. Werd leuke middag.
Miss Universe vond er maar niks aan. Ze is kribbig de laatste tijd en wil niet veel contact. Ik laat haar maar. Wie weet is ze jaloers. Maximiliaan heeft veel aandacht voor Miss Piggy en slaapt nu ook bij haar.
Vrijdag 21 januari 2005
De Dag van De Straf
Dood neervallen op bed is een, maar dan blijft er wel veel werk liggen. Dus voor straf moest ik vanochtend om vier uur opstaan, omdat ik allerlei dingen moest afmaken, offertes, brieven, achterstallig onderhoud qua papierwerk, dat soort klusjes.
Veel is af, nog niet alles, maar het lucht wel op. Morgen wordt druk en zondag helemaal. Vast een begin gemaakt met de voorbereidingen. Het gaat al weer een stuk beter met de spieren. Ik kan weer bewegen.
Donderdag 20 januari 2005
De Dag van Het Gesloopte Lijf
Gister heb ik een megagevecht geleverd met Miss Piggy. Dat kwam zo: De zakken voer - ieder 25 kilo - lagen nog achter in de BB Bus. Ik was er nog niet aan toe gekomen om ze in het voerhok te installeren. Daar moet ik altijd echt even de tijd voor hebben als de dieren zich op dat moment ook net allemaal elders ophouden. Anders word ik gemolesteerd, de winnaar staat al bij voorbaat vast en de hoofdpprijs ook in de vorm van bijvoorbeeld 25 kilo kippengraan uitgestort op het erf. Met alle gevolgen van dien, want als zo'n zak eenmaal op de grond ligt, storten de varkens zich er als hyena's op. Heel slecht voor hun gezondheid en voor mijn humeur.
Dus dacht ik hun voer snel even vanuit het BB Busje in een paar emmers te storten. Dat ging ook goed. Het busje stond in de buitenstal, de varkens waren al aan het smullen tot Miss Piggy ineens door kreeg wat ik aan het doen was. Omdat zij kan springen, dook ze het busje in, scheurde en sleurde aan de zakken, het voer stroomde uit de bus het erf over. Daar kwam Maximiliaan aan. De rest laat zich raden.
Ik heb met man en macht geprobeerd Miss Piggy het busje uit te krijgen. Maar als zij eruit was, moest ik nog naar achteren met m'n kop onder de laadklep doorduiken om die dicht te gooien. Op dat moment zag zij iedere keer weer kans om er opnieuw in te springen. Er schijnen moeders te zijn, die hun kinderen wel eens achter het behang willen plakken...
Vandaag kon ik m'n armen nauwelijks meer optillen. Alles deed zeer. Gesloopt. Een ander woord is er niet voor. Vanmiddag klant op de P.C. Heerlijk om met een mens aan tafel te zitten, geen gevechten, geen gedoe. Daarna voor dood neergevallen op bed. Heerlijk.
Woensdag 19 januari 2005
De Dag van De Zon
Miss Piggy stond vandaag doodstil op een luw plekje in de zon. Grootmoedertije en Boy George lagen erbij. Een plaatje! Maar een camera die weigerde, dus weg mooie kaart. Ik ben benieuwd hoe de Belgische boerinnen vandaag gevaren zijn. Ze wilden nummer 5 gaan masseren. Het waren aardige meisjes/vrouwen, hartstikke jong nog.
Wat mij zo verwondert is dat ze helemaal uit gaan van de mens en niet van het varken. Ze denken oprecht dat een varken dolblij is met vloerverwarming. Dat ze dan op kaal beton leven, dat is schoon en netjes want stro is maar een broeinest van ziektekiemen.
Toen ik zei dat slapen onder stro onder meer te maken heeft met een basisgevoel van veiligheid en bescherming zaten ze wel instemmend te knikken. Helemaal toen ik voorstelde dat zij dan ook maar voortaan helemaal naakt zonder dekens en lakens zouden moeten slapen in een goed verwarmde kamer. Dat leek ze toch ook niet zo'n aanlokkelijk idee.
Hoe zou ik de varkensboeren nou toch kunnen overtuigen dat ze van de natuurlijke leefwijze van een varken moeten uitgaan?
Kreeg een prachtige getekende kaart van Myrte. Haar bezoek aan Miss Piggy heeft indruk gemaakt. Haar vader vertelde ook dat ze de nachten eraan voorafgaand nauwelijks kon slapen van de opwinding. Ik hoop dat ze nog eens terugkomt. Dan zal ze wel opkijken hoe groot Miss Piggy dan is geworden. Het gaat trouwens erg goed met Miss P. Ze is veel rustiger geworden, krijst lang zoveel niet meer en ze loopt weer als een kievit, zonder dat er een dierenarts bij te pas moest komen.
Dinsdag 18 januari 2005
De Dag van Aagje en Maximiliaan
Aagje is berig en Maximiliaan heeft de hele dag bij haar hek gestaan. Hij probeerde steeds of hij niet ergens een gat vond om bij haar te komen. Aagje stond doodstil met haar oren naar achteren gestrekt. Ondertussen maakte M. de meest spannenede geluiden en ze vond het prachtig. Hij maakte haar echt het hof.
De Belgische cameraploeg was veel te laat, dus het was al donker voor we aan het werk konden. Maar godzijdank kwam er toch nog veel van terecht, dat had ik eerlijk gezegd niet verwacht. Berige Aagje en Vrouw Vos die niet te genieten was. Maar de Belgische varkensboerinnen hebben ze toch nog gemasseerd. Ze zouden het ook gaan proberen met 'nummer 5'. Ze hebben 450 zeugen en 900 vleesvarkens! Ze zeiden dat ze veel nieuwe dingen over de varkens hadden gehoord en dat ze er echt iets van opgestoken hadden.