De Dag van Teun van 538
M. liet zich vanochtend achter z'n oortjes kriebelen. Ik heb besloten om het heel rustig aan te gaan doen met hem. Misschien doe ik voorlopig wel eens helemaal niks. Ga ik over een poosje op een stoeltje een boek bij hem lezen of zo. Het is pionieren, dit heb ik natuurlijk ook nog nooit bij de hand gehad. Het maakt het wel interessant om af te wachten of hij ooit nog vertrouwen krijgt en kan schenken. Maar het begint bij mij. Ik moet ook weer vertrouwen in hem zien te krijgen. We staan dus quitte.
Vanmiddag workshop. Aagje lag prinsheerlijk onder de warmtelampen. Mooi gezicht met dat prachtige licht. Leek wel een kerststal. Miss Piggy stal de show, liet zich aan alle kanten verwennen, net toen Teun van radio 538, die er ook bij was voor de eerste keer de uitzending in moest met mij. Hij maakt een zaterdag- en zondagmiddagprogramma, waarin hij steeds de boer op gaat naar een of andere bijeenkomst. Hij deed het leuk. Na afloop is hij nog een poosje gebleven, was echt geinteresseerd geraakt.
Daarna vliegensvlug voeren, douchen en naar het feestje van Belinda Meuldijk, die een kalender heeft gemaakt voor haar goede doel: de Underdogkalender. Hier en daar wat gezwaaid en handen gegeven en niet lang gebleven want ik zit met een deadline voor een paar stukken die af moeten, o.a. voor op de site van de KRO over de oormerken.
Zaterdag 11 december 2004
De Dag van De Arme Kwaaie Pier
Toen ik gisteravond nog heel laat ging kijken hoorde en zag ik niks. Een dikke bult stro achter in zijn stalletje, dus daar zou hij dan wel onder liggen. Zij nieuwe huis is onderveer 6x8 meter. Lekker ruim met voor een deel transparante platen in het dak, dus veel licht.
Aan beide kanten deuren. Daar zijn nu halfhoge schotten voor geschroefd. Dat is handig. Je kunt de deur opendoen zonder dat hij er uitfloept en je staat zelf veilig. Want toen ik vanochtend ging voeren, stormde hij al weer in de aanvalshouding op me af. Op zich een goed teken.
Het gaat dus goed met hem na de operatie. Ik had pijnstillers en antobioticatabletten in druiven verstopt. Die heb ik met de hand gevoerd. Dat ging goed. Maar na de eerste druif trapte hij er niet meer in. Hij liet ze zo uit z'n bek vallen en de hanen hebben toen gesmuld van een antibiotica-bonbon. Een boterham met pindakaas ging beter. Als die pillen er maar in gaan.
Door een van de schotten kan hij zijn neus steken en dat doet hij maar wat graag, omdat hij Miss Piggy dan kan ruiken. Dan wordt hij meteen weer wild. Verder een begin gemaakt met zijn oude huis op te ruimen. Het stinkt er helemaal naar beer. Peter K. belde nog hoe het gaat. Benadrukte nog eens dat M. nu nog 5 weken in staat is om zich voort te planten. Eerst maar eens een goed hek aanbrengen rondom de uitloop, dan kan hij binnenkort een frisse neus gaan halen.
Vrijdag 10 december 2004
De Dag van De Operatie
De melkerij is veranderd in een operatiezaaltje. De castratie heeft al uren geleden plaatsgevonden maar het ruikt nog helemaal naar desinfecteringsspul, je waant je in een ziekenhuis. Godzijdank liet Maximiliaan zich benaderen op het moment dat hij verdoofd moest worden. Dat was vanochtend nog absoluut niet het geval. Ik hield er zelfs al rekening mee dat hij 'gedart' zou moeten worden. (verdoving via een geschoten pijltje). Dat zou geen punt geweest zijn voor dierenarts Peter Klaver die normaliter met exoten werkt.
Het was een echte operatie. Peter had een assistente meegenomen. Het ging goed. Ik kon filmen en foto's nemen en D. heeft meteen z'n tanden een stuk ingekort. Vorige week was ik er nog zo op tegen, nu is het pure noodzaak voor eigen veiligheid. Dat lijkt zo lang geleden, vorige week toen alles nog koek en ei leek. Nu heb ik er een nachtmerrie-achtig gevoel over.
Peter had ook geen idee hoe het nu verder zou gaan en of het ooit nog goed komt. We houden er rekening mee dat hij net als een wild beest in Artis achter de 'tralies' zal moeten. D.w.z. een hok of stal met stevig hekwerk, een uitloop en een handig systeem om even snel wat voer en water binnen te zetten. Een keer in de week het hok uitmesten, terwijl Maximiliaan dan achter een hek zit. Zoiets. Hoe anders had ik het me voorgesteld... Maar wie weet, wie weet, pakt het nog anders uit.
Nadat zijn ballen keurig naast elkaar op een stukje papier lagen, ging Boy George bovenop Max liggen. Mooie foto's kunnen maken. Daarna hebben we Max met brancard en al op een dolly gehesen en naar het witte huisje gereden. Daar gaat hij voorlopig wonen. Gisteravond als een gek dat nog in orde gemaakt, een grote schoonmaakbeurt, allerlei losse troep en rommel verwijderd, bergen nieuw stro aangesleept en de deuren aan de binnenkant goed gebarricadeerd.
Ik kan nu makkelijk eten en drinken brengen zonder dat ik naar binnen hoef. Peter raadde aan om altijd een kort stuk hout bij me te hebben, zodat ik daarmee in geval van nood op z'n ogen kan slaan. Het is te erg voor woorden dat ik daar rekening mee moet houden. Ik zie mezelf dat ook niet doen.
Maar een kwaaie beer is levensgevaarlijk, zei Peter en je hoeft niet te denken dat je dat ooit van hem wint. Een hond kun je nog vermanend toespreken en laten merken wie de baas is, maar met een varken - en zeker met een beer - kun je dat vergeten.
Wie weet komt het nog goed. Het duurt ongeveer 4 maanden om te zien of de castratie gewerkt heeft. Als het allemaal goed gaat kan hij dan ook naar buiten met een ruime uitloop. Om 20.00 uur was hij nog niet helemaal uit de narcose en toen ik om 22.00 uur nog weer eens ging kijken zag ik helemaal niks dan stro.
Ben benieuwd hoe ik em morgen aantref.
Donderdag 9 december 2004
De Dag van Monster Maximiliaan
Maximiliaan Westerhof kreeg een leuke kaart. Er zijn al vele kaarten op de mat gevallen voor de Heer Maximiliaan Westerhof.
"Lieve Max, doe maar rustig aan en verken je nieuwe huis maar eens rustig hoor! Je vrouw heeft alleen het beste met je voor..."
Tja, wat zal ik zeggen? Vandaag heb ik een heel andere Max leren kennen en ik ben me rot geschrokken. Toen ik vanochtend zijn etensbak had neergezet keek hij de hele tijd achterom met een vals oogje. Ik had het eerst niet zo door. Maar toen ik de waterbak wilde neerzetten draaide hij zich vliegensvlug om - wat kunnen varkens toch onvoorstelbaar snel zijn - en opende de aanval. In een woord verschrikkelijk. De lieve Max is veranderd in een monster. Schuimbekkend met klapperende kaken, een geopende muil met tanden als wapens. Zoals een echte beer dus vecht.
Eerst dacht ik nog in mijn naïviteit dat het een vergissing was. Maar nee. Ik heb me niet vergist. Ik mag er niet meer komen. Max is veranderd in een uiterst agressieve beer. Ik nam een bezem mee om hem af te weren, sprak hem met strenge stem toe, maar het had geen enkel effect. Hij werd er alleen maar nog agressiever van. Wegwezen dus, want een kwaaie beer is gevaarlijk en niet zo'n klein beetje ook.
Help, wat te doen? Ik ben er naar van. Dit is een enorme streep door de rekening. Ik kan nu niet eens meer binnendoor bij de andere dieren komen of naar de presentatiestal, want in het centrale deel van de boerderij ligt Max en daar kan ik niet meer doorheen. Alles buitenom gedaan, erg onhandig.
Heb inmiddels een plan van aanpak verzonnen en morgen wordt stap 1 gezet. Peter Klaver komt 's ochtends voor de castratie. Daarna zal moeten blijken of dat van enige invloed is op zijn gedrag. Ik heb wel een theorie voor zijn omslag en die heb ik vanavond gestaafd aan de mening van Marcel (sociobioloog). Hij denkt ook dat Max zijn hormonen op hol geslagen zijn nu hij in de buurt van zeugen verkeert en hij weet dat hij de enige beer op het erf is die kan dekken.
Hij ruikt ze door de deur heen en aan Billie Bofkont, Mannetje Bromsnor en Stalker heeft hij kunnen ruiken dat het weliswaar beren zijn, maar geen concurrentie, want gecastreerd. Dat maakt hem de big boss. Maar M. denkt daarbij dat er een enorme woede is losgebroken - en dat denk ik ook - vanwege zijn mishandeling en dat die nu pas loskomt. Of noem het valsheid als gevolg daarvan, dat kan ook. Plus de frustratie dat hij niet bij Miss Piggy en Miss Universe kan komen, die twee cockteasers.
Kortom ik zit met de gebakken peren. En... wat natuurlijk ook nog kan, maar laat Ik dat nog maar even voor me houden. Ik maak me grote zorgen hoe het nu allemaal verder moet. Maar eerst maar eens de dag van morgen doorkomen. Zo'n castratie Is ook weer een heel gedoe, zeker bij een volwassen dier is dat geen pretje. Misschien is hij wel nooit meer benaderbaar. Dat wordt nog wat morgen...
Woensdag 8 december 2004
De Dag van Heerser Maximiliaan
Ik begin nu een beetje kijk te krijgen op Maximiliaan. Hij kan enorm schrikken van mijn arm die omhoog gaat -bijvoorbeeld als ik iets moet tillen. Of van een schaduw boven hem - als ik de kattenbak wil legen en langs hem loop of mijn been als ik over het schot heen wil stappen. Alles wat dus hoog is of omhoog geheven, waarschijnlijk omdat hij geschopt en geslagen is. Ik zorg dat ik geen harde, onverwachte bewegingen maak en praat voortdurend om hem gerust te stellen.
Hij begint iets nieuwsgieriger te worden naar z'n omgeving. Nu ik de tijd heb genomen om de balans van de schade op te nemen val ik van de ene verbazing in de andere. Hij heeft hele stukken uit een houten deur gebeten. Zijn tanden zijn ook gelijk messen, vlijmscherp en erg lang. Peter stelde in Klazinaveen nog voor om ze eruit te slijpen, maar daar ben ik erg op tegen. Maar... hij is vandaag een paar keer behoorlijk agressief tegen me uitgevallen en een keer ging hij ook echt tot de aanval over. Dat komt denk ik omdat Miss Piggy als een idioot stond te krijsen en M. kreeg het helemaal op zijn heupen. Toen ik langsliep nam hij een aanloop...
Het is dus een echte volwassen beer en het is oppassen geblazen met meneer. Op zich is dat niks vreemds. Voor een volwassen stier, ram of bok moet je ook altijd uitkijken. Maar zo'n relatief klein zwijn met zulke lieve ogen, daarvan denk je dat het geen kwaad kan. En ik moet natuurlijk niet vergeten dat hij mishandeld is geweest. Volgende week komt Peter K. om hem te castreren. Dat zal voorlopig nog niks uitmaken want hij is al vier jaar beer en zijn gedrag zit dus in zijn systeem.
Vanmiddag een fotosessie voor het blad Vriendin. Fotograaf, styliste en visagiste. Een rustig team en Maximiliaan liet zich meteen omvallen toen ik mijn hand op hem legde. Boem, daar lag hij. Maar het flitsen en klikken van de camera bleef hem alert houden en ik moest op mijn hoede zijn. Hij ging ook nog een baal stro te lijf alsof het een willige zeug was. Mooi gezicht, die drift, die niets en niemand ontziet.
Hij heeft een mooie lichaamstaal. Lenig, soepel en elegant voor zo'n kolos. Toen we klaar waren vertelde de fotograaf - uit Indonesie - dat zijn grootvader was omgekomen door een zwijn, hij was door zijn slagtanden enorm verwond geraakt en hij is eraan gestorven omdat er een bacterie bijkwam. Ineens snapte ik zijn gepaste afstand en huiver toen ik Maximiliaan druiven voerde en hij daardoor goed zicht kreeg op die enorme tanden.
De foto's hebben we meteen bekeken op de laptop en er eentje uitgezocht. Goed geworden. Tuurlijk, betrokken aardige mensen, dat kan bijna niet mis gaan.
Dinsdag 7 december 2004
De Dag van De Dierenbeschermer Van Het Jaar
Ik hoorde zoiets komisch van een inside contact bij de Dierenbescherming. Het blijkt dat ik ter sprake kwam in hun vergadering als Dierenbeschermer van het Jaar 2004. Daar ontstond vervolgens commotie over. Een aantal durfde het niet aan, omdat ik een dierenactivist zou zijn... Zelden zoiets vreemds gehoord.
Win je de oormerkenzaak, word het je aangerekend door notabene de Dierenbescherming dat je een dierenactivist bent! Dat is zoiets als dat het je aangerekend wordt dat je een mond hebt om mee te praten of te eten. Heel merkwaardig. Erg geestig.
Maximiliaan was voorbeeldig tijdens de AT5 opname. Hij wordt iets kalmer en toegankelijker. Ben erg gek op hem. Ik denk dat het mooi geworden is. Verder nog steeds bezig de bende de baas te worden. Trouwens Aagje kon er ook wat van en Miss Piggy nu ook weer. Die hebben toch ook diverse keren behoorlijk huisgehouden. Aagje heeft er patent op om door de ruiten heen te gaan. Wat ik wel erg jammer vind is dat ik een van m'n gesneuvelde potten al meer dan 30 jaar had.
Maandag 6 december 2004
De Dag van Het Aangeboden Schilderij
Er komen nog steeds veel reacties, vooral ook uit het hoge noorden. Een Groningse kunstenaar bood me aan een schilderij uit te zoeken.
M. wilde vandaag geen druiven van me aannemen. Hij blaft en gromt nog steeds. Ik ga er gewoon af en toe bijzitten, praat wat tegen hem en af en toe mag ik hem achter zijn oortjes krabben.
De bloeduitslag zal voorlopig nog even op zich laten wachten begreep ik van Peter K. Hij raadde aan zo snel mogelijk te castreren. Ik heb Miss Piggy een uitgebreide massage gegeven, dat deed haar zichtbaar goed. Een begin gemaakt om die bende op te ruimen en schoon te maken. Morgenochtend komt AT5, dus ik moet wel.
Gerard Spong had vandaag een paginagroot artikel in Het Parool. De oormerkenzaak komt ook aan bod.
Dit weekend zijn er weer een paar hangbuikzwijntjes aangeboden. Ik ga er over denken. De dierenbescherming afdeling Tiel belde op, of ik geld nodig had i.v.m. de oormerkenrechtszaak. JA! Hij gaat het aankaarten op de landelijke vergadering aanstaande zaterdag. Heel goed.
Verder komt er van alles op me af. Van hulp tot spullen, ontzettend aardig allemaal. Aanvragen voor lezingen, workshops, het kan allemaal niet op.
Er hangt van alles in de lucht.