De Dag van Pijn in het Hoofd
Letterlijk hoofdpijn had ik ervan. Braken ook.
Hij eet niet veel. Poept in zijn slaapnest. Wil niet eten als je kijkt. Allemaal dingen die niet kloppen. Met heel veel geduld en aandacht kan het wel goedkomen. Af en toe zwaait hij met z'n staart. Dat is een goed teken.
Maar hij kan verschrikkelijk schrikken van een deur die hard open en dicht gaat. Hij heeft hele stukken uit de deur gehapt. Het is een combinatie van stress, angst, trauma en zijn hormomen die opspelen als hij de vrouwtjes ruikt die van hun kant ook razend nieuwsgierig zijn naar hem, dwars door de deur heen.
Op dit moment zit hij officieel in quarantaine, dat was de voorwaarde van RVV om hem te mogen vervoeren. Eerst moet de uitslag van zijn bloed binnen zijn, dan mag hij pas naar buiten. Dat komt nu eigenlijk wel goed uit. Hem nu naar buiten laten gaan zou verschrikkelijke gevechten opleveren. Peter Klaver stelde vrijdag voor om zijn tanden af te vijlen. Ik was daar zwaar op tegen. Maar achteraf gezien... Ze zijn zo scherp als messen. Als hij wil kan hij zo je hele been openrijten.
Zaterdag 4 december 2004
De Dag van De Onvoorstelbare Puinhoop
Hoewel ik van plan was geweest bij Maximiliaan te gaan slapen durfde ik dat niet. Hij was zo wild dat hij absoluut geprobeerd had mij te dekken.
Iedereen vond het gister zo leuk dat hij in zo'n mooie ruimte kwam te wonen en de Telegraaf wilde dat ook per se op de foto zetten.
dank voor de foto's aan Ruud van der Linden - De Telegraaf
Een appartement voor een varken! Toen ik vanochtend wakker werd en het zo stil was aan de andere kant van de muur dacht ik dat hij tot bedaren gekomen was. Uit voorzorg had ik wel al alles weggehaald en gezet, dus meer dan een lege ruimte vol stro was het niet meer. Een mooie ruime varkensstal dat wel.
Toen ik ging kijken en hem riep zag ik niks. Alleen een grote bult stro. Ik dacht eerst dat hij nog lag te slapen. Maar ineens zag ik het.
De deur van de workshopruimte stond op een kier. Die was kennelijk niet op slot gegaan gisteravond! Ik riep M. maar kreeg geen antwoord en het gekke was dat ik de deur niet in kon. Het leek alsof die aan de andere kant gebarricadeerd was. Dat was ook zo! Toen ik me met geweld naar binnen had gewurmd, kon ik wel janken wat ik zag. M. had een ravage aangericht. Ik vond hem uiteindelijk in het keukentje. Alsof er een bom ontploft was. Het raam uit de buitendeur lag aan gruzelementen, zijn neus zat onder het bloed. Overal eten en melk op de grond, ik gleed uit over een paar liter slagroom, zijn mest en pies lag overal. Een ravage...
Het kostte heel wat moeite om hem weer mee te krijgen. Hij was erg bang en paniekerig. Zijn slagtanden leken ineens toch op wapens.
Aan een stuk door blaffen en grommen. Overstuur dus. Alsof hij zich nu pas realiseerde dat hij op vreemd terrein was. Dat feestje op 19 december is veel te vroeg realiseerde ik me meteen. Dat kan nog lang niet. Toen ik de kranten haalde bleken er prachtige foto's in te staan. Veel reacties. Een meisje schreef over zijn gelukzalige uitstraling. Dat was ook zo, alleen was hij toen nog half onder narcose...
Vrijdag 3 december 2004 - deel 2
De Dag van Maximiliaan
Wat een dag. Met de Blije Beesten Bus helemaal naar Klazinaveen-Noord, dat is een heel eind met een busje dat maar 90 kilometer kan. Midden in de nacht de beesten voeren en om 7.30 uur wegrijden. Om 10.30 uur arriveerden we. Knor was ook mee. Hij had een fantastische brancard gemaakt. Die bleek niet door het hekje te kunnen. Dierenarts Peter Klaver was er al en Marc van 2Vandaag. Even later radio Drenthe en TV Drenthe en de fotograaf van Het Dagblad van het Noorden. Eerst koffie. Daarna aan de slag. Een zaag geleend bij de buurman voor de brancard. Maximiliaan was leuk en levendig en genoot van zijn rol als popster, met al die media-aandacht en de druiven die ik hem voerde. Peter was behendig en precies zoals ik gehoopt had. Vakkundig. M. lag vrij snel onder zeil. Bloedtappen, tanden en hoefjes nagekeken - zagen er goed uit, een chip inbrengen en zijn binnenbal onderzoeken. Wat bleek? Niks binnenbal. Gewoon twee ballen. "Zal ik hem meteen castreren?" "Nee" zei ik "Doen we later wel bij mij 2Vandaag wil het ook filmen dan".
Toen kwam het echte werk. Met 6 man sterk hebben we M. op die brancard gehesen. Met vuurrode koppen, druipend van het zweet naar het busje gezeuld. Radio Noord-Holland belde voor interview. AT5 aan de telefoon. De dochters van Saakje stortten met een doodklap van de trap. Huilen!
Het was een heleboel gedoe tegelijk. Toen hij eenmaal achterin het busje lag onder zijn plaid, keihard snurkend, moest ik naast hem gaan liggen voor film en foto's. Toen naar huis, want daar had ik afspraken met de media. Halverwege Klazinaveen stond er een filmploegje van Z@ppelin, daar moest ook nog van alles voor en toen eindelijk naar huis. Marc - 2Vandaag - reed al filmend achter en naast ons mee.
Onderweg telefonische interviews met Dagblad van het Noorden, NoordHollands Dagblad en Telegraaf.
Maximiliaan heeft aan een stuk door liggen snurken, niet van plan ooit nog wakker te worden. Toen we in Amstelveen aankwamen stonden TV Noord-Holland, Radio Noord-Holland, een fotograaf van de Telegraaf allemaal al te wachten en ze zaten allemaal met een onmiddellijke deadline.
Dat was dus onmogelijk. Bovendien vlogen alle dieren op me af, die wilden aandacht en eten. En Maximiliaan? Die lag nog voor dood achterin, daar zat nog geen beweging in. Dat werd dus allemaal even heel erg hectisch. En iedereen dacht dat ik Maximiliaan zo maar even kon laten knorren voor de microfoon en dat hij zo maar even uit het busje zou komen huppelen.
Ik kon 10 keer zeggen dat hij nog steeds onder narcose was, maar dat is zo gek, mensen die geen dieren kennen denken altijd dat ze als een soort poppen zomaar alles op commando kunnen doen.
Dus zo goed en kwaad het ging daar dan toch nog iets van gemaakt en toen kwam er nog een fotograaf van Het Parool. Die had allerlei licht en standaards meegenomen en maakte er echt werk van. Leuk. Dat was dat. Toen iedereen weer weg was als een gek naar de dierenarts om daar het buisje bloed van M. te brengen dat bewaard moet blijven bij 20 graden onder nul. Ik had een extra buisje gevraagd voor een mogelijke contra-expertise, zodoende.
Om 19.00 uur kwam Maximiliaan pas echt bij. En toen begon het. Miss Piggy stond achter de deur de krijsen en toen kwam de beer in hem los.
Letterlijk. Binnen de kortste keren lagen alle potten in de serre aan gruzelementen. Alles zag zwart van de aarde. Verder smakte alles tegen de grond wat er in de ruimte stond. Maar dan ook alles. Ik rende als een gek heen en weer om alle spullen snel weg te gritsen om nog meer ongelukken te voorkomen. M. gromde en brulde als een leeuw en de typische berengeur die hij verspreidde deden mij onmiddellijk weer aan Stalker denken toen hij het ook nog zo op zijn heupen had. Toen kreeg M. een speciekuip met graniums te pakken, probeerde die te dekken en heeft die alle hoeken laten zien. Hij knalde voortdurend tegen de muur op en maakt een overdovende klereherrie. Welkom thuis Maximiliaan. Bekaf viel ik in bed.
Vrijdag 3 december 2004 - deel 1
De Dag van Alleen Maar Maximiliaan
Het begon al goed in de vroegte. Gisteravond belde het ANP nog laat op om 22.45 uur en in de heel vroege ochtend stond het al op de website van de Telegraaf: Mishandeld varken naar Familie Bofkont. Het is allemaal perfect gelopen. Maximiliaan is als een popster belaagd door de media. Hij zit nu veilig hier.
Het was een ontzettend leuke dag, hectisch en feestelijk tegelijk.
Morgen meer hierover.
Donderdag 2 december 2004
De Dag van De Bureaucratische Besognes
Al vroeg werd ik gebeld door Saakje, nu nog baasje van Maximiliaan - morgen niet meer - dat er geen toestemming werd gegeven voor het vervoer van Maximiliaan. Oorzaak: zij zou het adres van de boer waar hij vandaan komt niet meer weten. Door een brand bij haar thuis zijn alle paperassen verbrand en ze weet het niet meer uit haar hoofd. Ik geloof haar, dat had ze me al eens verteld. Maar de RVV nam daar geen genoegen mee.
Heen en weer gebel, gedoe. Een lang verhaal kort: even voor vijven kreeg ik een telefoontje dat het toch rond was. Er was nog met Den Haag overleg geweest en uiteindelijk was het voor mekaar.
Het was een race tegen de klok vanochtned want onderweg naar prospect moest ik nog een radio-interview geven. De reporter had haar huiswerk heel goed gedaan, dus dat was leuk praten. Ik kon veel vertellen. Daarna als een gek naar de IBM geraced.
Gesprek gehad bij de IBM. 30 zeer hoog opgeleide vrouwen willen een workshop in persoonlijke ontwikkeling. Best. Halverwege het gesprek begonnen ze over de varkens. Dat verraste mij want ik zou er zelf in die setting nooit over begonnen zijn. Maar het eind van het liedje is dat de varkens er zelfs een rol in gaan vervullen. Dat is natuurlijk helemaal super. 8 maart gaat die legendarische bijeenkomst plaatsvinden. Jottum!
Morgen is dus de grote dag. Ben zenuwachtig. Als alles maar goed gaat. Z'n bedje is al gespreid. Een mega bult hooi en stro opgestrooid in de melkerij. Daar zal hij voorlopig wonen. Ik ga er ook bij liggen 's nachts. Ben heel benieuwd. ÊEr komt ook veel media, zowel in Klazinaveen Noord als bij aankomst hier.
Verder heb ik nog een stukje geschreven over Prins Bernard & de Big op dierennieuws.nl
Woensdag 1 december 2004
De Dag van De Prinselijke Big
2Vandaag was hier en dat was goed. De redacteur had echte belangstelling en kon maar weer moeilijk wegkomen. Wil ook absoluut 's avonds komen filmen als ik de avonden straks bij Maximiliaan zal doorbrengen, inclusief bed en bureau. Leuk. Dat is nog niet eerder gedaan. Vrijdagochtend vroeg zal hij in Klazinaveen Noord staan. Volgende week draaien we hier dan nog een hele dag/avond.
Het is trouwens nog de vraag of het vrijdag doorgaat. Het aanvragen van de vervoerspapieren is laat gebeurd. Ik zal morgenochtend nog met de Directeur van de RVV Kring Noord moeten bellen.
Mijn hele avond was goed, want wat zag ik tijdens de herdenkingsfilmpjes van Prins Bernhard? De Prins met een big op de arm!
Een prachtig biggetje, ongeschonden, met staartje, zonder oormerk en met nog hangende oortjes. Een Nederlands Landvarkentje dus.
Er staat een lachende man naast. Een boer? Minister van Landbouw? Jammer dat de workshop 'Communicatie met het Varken' toen nog niet bestond want dan zou de prins geleerd hebben hoe hij een biggetje moest dragen.
Uit het ABC van 'Communicatie met het Varken' staat achter de IJ van IJzingwekkend: Biggen krijsen angstaanjagend als je ze optilt. Ondersteun hunt kont - kalmeer met stem. Het was maar een kort fragment, dus waarschijnlijk is het later wel goed gekomen met Prins & Big.
Dinsdag 30 november 2004
De Dag van Bijna Maximiliaan
Vrijdag is het zover. Dan ga ik Maximiliaan ophalen. Ben nu al zenuwachtig of alles wel goed zal gaan. Peter Klaver - voormalig dierenarts Artis - gaat mee en zal hem een roesje geven. Dan kan hij tegelijkertijd chippen en bloed afnemen om het testosteron te laten testen. Weten we of er nou wel of geen bal in zit. Morgen komt 2Vandaag om te bespreken over vrijdag en daarna. De bedoeling is een reportage van Maximiliaan op Het Beloofde Varkensland. Als alles goed gaat moet er natuurlijk ook een feestje komen. Zoveel mensen hebben meegeleefd.
Booswicht gaat goed. Ze liet de pil pardoes in haar bekje stoppen en ook het aanbrengen van de oogzalf ging goed. Niet te hard juichen natuurlijk want er moeten nog 9 dagen... Vanmiddag een businessbespreking gehad op de P.C.Hooft. Laat een van de twee heren nu dol zijn op varkens! Dat kom ik zelden of nooit tegen in het zakenleven. Varkens zijn meestal de "Ver-Van-Hun-Bed-Show", maar in dit geval dus niet. Hij schijnt thuis een groot schilderij van een varken te hebben, dat gaat hij voor me fotograferen. Verder hebben ze een soort netwerkclub van zakenlieden en mogelijk ga ik daar wat voor doen.
Miss Piggy ben ik aan het bestuderen, of beter gezegd aan het negeren, om te kijken hoe ik haar van dat krijsen af krijg. Wat ik vanavond deed, is dat iedere keer als ze voor een deur staat te krijsen, die deur gewoon niet meer opengaat. Dat betekent dat ik haar voortdurend voor de gek moet houden en heel veel omtrekkende bewegingen rond de boerderij maak. Dus of ik er zelf nu in of uit moet, die deur wordt dan consequent niet gebruikt. Nu is het handige van een vrijstaand pand dat je er vanaf verschillende kanten in en uit kunt, dus staat ze te krijsen voor de ene deur dan gebruik ik gewoon een andere, al moet ik er een heel eind voor omlopen. Een mens moet wat als je een varken wilt opvoeden...
Maandag 29 november 2004
De Dag van De Vervelende Varkens
Vandaag heel wat te stellen gehad met de varkens. Aagje brak uit en stond binnen de kortste keren bij de buren in het weiland. Geprobeerd haar daar weg te krijgen, maar dat lukte voor geen meter. Miss Piggy in haar stal gedaan met het idee dat zij maar een poosje bij Aagje moet wonen voor een heropvoeding. Maar zij heeft de hele dag aan een stuk door zitten krijsen. Vrouw Vos liep gewoon op haar gemak op het erf en begreep niet waarom er zo'n misbaar gemaakt moest worden. Ik dacht dat 2Vandaag zou komen, maar zag in mijn agenda dat ik een gesprek zou hebben over 16 december, voor als de dierenartsen komen.
Toen ik met de desbetreffende dame aan tafel zat, stonden de buurboeren ineens voor het raam met een stok in hun hand. Het was hun wel gelukt om Aagje naar huis te drijven. Weer het verzoek om haar te neusringen. Nee dus, geen sprake van. Ze mag nu niet meer van haar stekkie af voor dat het weiland omheind is. Miss Piggy bleek over het hek gesprongen te zijn, dus die heropvoeding gaat ook niet door. Godsamme wat een gedoe weer. Vermoeiend. Die Miss Piggy kost me heel wat hoofdbrekens. Hoe komt zij (en ik) van dat gekrijs af?
Leuk gesprek gehad voor de dierenartsenbijeenkomst. Ik ga een workshop geven over Dierenartsen & PR. Goed onderwerp, daar heb ik wel zin in. Vanavond met Booswicht naar de dokter geweest. Ze heeft een niesziekte-achtig iets. Injecties en pillen voorlopig. Meteen afspraak gemaakt voor de rest van het chippen. Pasta meegenomen als kalmering vooraf. Dat gaat nog heel wat worden volgende week. Maar eerst Maximiliaan. Die komt vrijdag. Morgen voorbereidingen treffen.