Ook Vriend van Familie Bofkont worden?
Facebook.com/FamilieBofkont & Twitter @FamilieBofkont
varkensmassage & stierknuffelen
Al duizenden mensen hebben de Familie Bofkont Workshop gevolgd :-)
Lees hier de reportage Familie Bofkont Workshop in Roots magazine.
;){kind=link}
De Familie Bofkont Workshop is elke zondag, het hele jaar door.
Programma aanvragen? mail@familiebofkont.nl
Voor data klik hier - Voor foto's klik hier
Besloten groep: Verjaardag - Vrijgezel - Teambuilding - Bedrijfsuitje - etc.
maandag t/m zaterdag - mail@familiebofkont.nl
Donderdag 31 januari 2013
De Dag van Varkens redden werd griezelen...
Zondag werd ik gebeld. Zorgboerderij met ziek varken.Dierenarts weet niet wat het is. Of ik het weet.
Helaas wel. Sinds een paar maanden sterk vermagerd?
Niet meer willen eten? Ondertemperatuur?
Dat kan maar 1 ding betekenen.
Ik kende het varken. Ellert. Ze was 1 van de 2 achtergelaten kune kune varkens na een scheiding. Zonder verzorging. Enfin, een heel drama, dat zich in 2009 afspeelde. Ik heb ze toen uiteindelijk bij die zorgboerderij kunnen herplaatsen.
Maar niet voordat Jaro en ik er een doodeng varkensavontuur door beleefden. Heb net de betreffende weblog van 8 maart 2009 herlezen.
Griezel nog even mee:
Uit de weblog van 8 maart 2009:
Het was inmiddels avond, stikkedonker en we moesten ergens op een zeedijk zijn in de middle of nowhere. Niet te vinden. Bellen naar Dennis. Die loodste ons via zijn beeldscherm naar de plaats delict in een volstrekt uitgestorven gebied. Het regende en waaide keihard, op het lugubere af.
We reden over een heel smal modderig weggetje op het donkere leegstaande pand af, dat als enige in de wijde omgeving te bekennen was. Jaro sprong over een hek en verdween in de duisternis op zoek naar de plek van de verlaten varkens waar ik zoveel mails over gekregen had. Ik zou intussen gaan uitzoeken waar ik de bus kon keren op dat doodlopende weggetje.
Zie ik ineens in mijn achteruitkijkspiegel twee koplampen opduiken. De auto stopt een meter of 20 achter mij. Er gaat een dreiging vanuit. Foute boel. Ik weet het meteen. Bellen! Ik moet Jaro waarschuwen! Maar waar ik ook zoek, geen mobiel. 'Als ie zich nu maar schuihoudt achter dat huis'. Ik geef gas, rij een stukje door op zoek naar een inham, in de hoop dat de auto mij passeert. Dan kan Jaro in de bus springen, gas en weg! Dat soort gedachten gaan vliegensvlug door me heen.
Maar de auto blijft staan waar ie staat. Even later begrijp ik waarom: Ik kom uit op niks. Het weggetje houdt op. En er is nergens een plek om te keren. Er is maar 1 mogelijkheid en dat is achteruit. Ik zit als een rat in de val. Ineens zie ik Jaro opduiken. "Schiet op!" sis ik hem toe. "Blijf daar niet staan! Spring die bus in!"
Binnen no time zit ie naast me en ik probeer de deuren aan de binnenkant op slot te doen. Vergeefs, want ik weet niet hoe dat moet. Jaro ook niet. Inmiddels krijg ik razendsnel informatie van hem. Er zitten 2 kerels in die auto. Wat Jaro daar aan het doen was. Dat moesten ze maar aan mij vragen, was zijn antwoord geweest. Goed. Binnen een seconde neem ik een besluit. "Jaro we gaan er op af. 1, 2, 3, in godsnaam!"
We springen de bus uit en lopen naar het licht van die brandende koplampen. Een meter of 10, 15. Daar zwaaien de portieren open en er komen 2 gestaltes op ons af, waarvan 1 met het formaat van een klerenkast. Shit! Ik haal diep adem en loop met uitgestoken hand op hem af: "Dafne Westerhof van Het Beloofde Varkensland uit Amstelveen. Ik heb een tip gekregen van de Dierenbescherming over twee varkentjes. Of ik even wilde gaan kijken".
De man is een en al achterdocht, weigert mijn hand, neemt hem dan toch vol tegenzin aan. "Bewijs dat dan maar eens". Ik wijs op het logo op de bus. "Kom maar mee". Ik ruk de achterdeur open en toon de dikke laag stro. De mannen zijn niet overtuigd. Ik loop naar voren en pak mijn mandje. "Hier, de PAROOL PS. Dat ben ik met BabyBig. Ik hou de cover onder het licht van de de koplampen: "Kijk maar. Daar staat het. 'Welkom op Het Beloofde Varkensland'". De mannen twijfelen. En voor nog meer bewijs blader ik vliegensvlug de 8 pagina's tellende coverstory voor hun ogen door. Ik zie Arie Bombarie voorbij flitsen, Miss Piggy, Aagje, Vrouw Vos, Maximiliaan, Mannetje Bromsnor, Rosamunde, Brutale Griet. "Ziet u wel?"
"Er zijn hier geen varkens meer," luidt het antwoord. "Wat doen jullie daar met die bus? Wilden jullie weer gaan inbreken?" Weer gaan inbreken? Hoezo weer gaan inbreken? De kwestie wordt steeds ingewikkelder. Er blijkt daar ingebroken te zijn, de avond daarvoor. De mannen denken ons op heterdaad betrapt te hebben.
Hoe kan ik ook zo stom zijn om in het donker op werkbezoek te gaan bij een paar achtergelaten varkens? Dat de varkens daar niet meer zitten, dat weet ik allang. Maar dat kan ik maar beter niet kan zeggen, want wat hadden we daar dan inderdaad nog te zoeken? Een lang verhaal kort: Op een gegeven moment zitten we gelukkig weer in de bus en daar gaan we. Ze hebben ons nog een heel stuk achtervolgd.
Toen we eindelijk op de snelweg zaten, keken Jaro en ik mekaar aan. Pffft. Zo. Dat doen we dus nooit weer, in het donker op zoek naar achtergelaten varkens.
De waarheid was dat ik een paar weken daarvoor de Kune Kune Varkentjes al had kunnen herplaatsen vanaf hun tijdelijke opvang. De varkentjes wonen al lang en breed op een boerderij in Friesland. Ik had dat adres voor ze geregeld en was van te voren nog naar Friesland gegaan om te kijken of dat een geschikte plek was voor de verlaten varkens.
Waarom dan toch nog naar de plaats van delict? Nu ik toch in Bergen op Zoom was en zo dicht in de buurt, wilde ik eens met eigen ogen zien waar die arme varkentjes achtergelaten waren. Zonder stro, zonder eten en drinken, tot de goede buurvrouw zich over hen ontfermde. En hoe de inspecteur van LID toch tot zulke liefdeloze besluiten had kunnen komen bij de afhandeling van die hele kwestie.
Maar, zoals gezegd dat hadden we dus beter niet kunnen doen.
Feit is dat Jaro en ik beiden het gevoel hadden 'door het oog van de naald' gekropen te zijn. Welke naald? Daar wil ik verder niet over nadenken, heb ik besloten. Maar dat de "Familie Bofkont op papier" als beschermengeltjes over ons gewaakt hebben, dat staat voor ons allebei als een paal boven water.
Dat waren andere tijden, terug naar de onze.
De arme Ellert is dinsdag ingeslapen. Kanker.
Ze heeft bijna 4 mooie jaren gehad op de zorgboerderij en die pakt niemand haar meer af.
Met dank aan Wim en Ria.
PS
Brammert blijft nu samen met de geiten. Een ander varken erbij was beter geweest, maar Wim vertelde dat ze aan 't afbouwen zijn met de zorgboerderij. Dat snap ik.
De subside op zorgboerderijen is dramatisch gekrompen. Crisis :-(
Woensdag 30 januari 2013
De Dag van Zon-meditatie met Rosamunde...
Beesten zijn net mensen.Zodra de zon schijnt willen ze zonnebaden.
Ogen dicht en lekker mijmeren.
Het wintersportzonnetje van vorige week deed Rosamunde zichtbaar goed :-)
Wat ziet ze er goed uit he voor bijna 16 jaar?
Meer bofkont filmpjes op het YouTube kanaal van Familie Bofkont.
Dinsdag 29 januari 2013
De Dag van Keiler & Bert...
Hoe is het toch met Keiler & Bert?Nou, zo dus.
Hartstikke goed :-)
FOTO'S Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 27 januari 2013
Bekijk
hier de fotoreportage.Zaterdag 26 januari 2013
De Dag van Varken in Mokum...
Gisteravond werd Marc-Marie Huijbregts terecht de hemel ingeprezen in de DWDD door Matthijs van Nieuwkerk over zijn spel in 't Schaep in Mokum.Maar hij vergat nog iemand te noemen: Zeeman :-)
Afgelopen maandag was de uitzending waar Zeeman ook in meespeelde.
Nog te zien op uitzendinggemist.nl:
De scene met Zeeman begint vanaf 17.30 minuten.
Maar de hele aflevering is meer dan de moeite waard
met een grote lach en een nog grotere traan.
Hier de making of:
Starring Zeeman & Marc-Marie Huijbregts!
Vrijdag 25 januari 2013
De Dag van Zorgenkind Mister Frisling...
Al een poos aan 't tobben met Mister Frisling.Hij heeft een raar wondje aan zijn buik.
Niet groter dan een erwt, maar ondertussen...
'Hou em binnen tot het genezen is', zei varkensarts Peter Kaver. 'Er mag geen vuil bij komen. Dagelijks schoonspoelen met betadine en dan komt het wel goed'.
Maar het kwam niet goed.
In het kort komt het hier op neer:
Medicatie lukt niet meer, omdat Mister Frisling wel smult van zijn boterham met pindakaas, maar heel secuur de pillen weer uitspuugt. De eerste twee dagen trapte ie er in, maar daarna was het afgelopen. Zelfs door de pillen te verpulveren en te vermengen met verboden lievelingsvoer zoals zachte kattenbrokjes. Hij neemt een hapje, spuugt het uit en raakt het nooit meer aan. Opereren is uitgesloten, i.v.m. met de plek van het wondje en zijn navelbreukoperatie, zo'n 3,5 jaar geleden nu. Sinds een paar dagen wil hij ook het schoonspoelen met de betadine niet meer.
En als dat nog niet genoeg is: Mister Frisling kan niet binnen zijn. Hij wordt stapelgek van binnen zitten. We hebben dus al moeten smokkelen en het binnenblijven afgewisseld met een paar uurtjes naar buiten.
En wat is hij dan blij!
Aan niets is te merken dat hij zich niet goed voelt, integendeel. Je hart breekt bij het idee dat hij misschien wel nooit meer naar buiten zou kunnen, want daar lijkt/leek het op neer te komen.
Van de week de knoop doorgehakt.
Mister Frisling is nergens zonder zijn eigen leven. Misschien komt het nog vanzelf goed, misschien gaat het mis, maar een zwijn in gevangenschap is het allerergste. En nu danst hij weer rondjes in de sneeuw, pest Sjonnie en Moszko als vanouds, neemt de benen voor Keiler en ploft 's avonds weer naast Juffrouw Loes in het stro, want met haar brengt hij toch het liefst de nacht door. Wilde zwijnen onder mekaar, nietwaar.
Kortom, Mister Frisling is weer de oude, zij het dan wel met een gemeen rotwondje op zijn buik, maar als het aan hem ligt bestaat dat gewoon niet.
En nu het wonderlijke: gisteren leek het wondje ineens wat rustiger geworden. Droger en minder vurig. Duimen en hopen dus. Maar Mister Frisling heeft weer de tijd van zijn leven. Dat is wat telt.
Hoe lang of kort dat dan ook nog mag zijn...
Meer bofkont filmpjes op het YouTube kanaal van Familie Bofkont.
Woensdag 24 januari 2013
De Dag van Buiten koud - Binnen warm...
Woensdag 23 januari 2013
De Dag van Happy Pigs in Laos...
Kreeg zo'n leuke foto van een bofkontfan uit den vreemde.Dat zijn nog eens happy pigs.
Ik heb haar nog niet gesproken, maar krijg er wel meteen vragen bij.
Dit zijn geen wilde varkens, dus moeten het 'gehouden' varkens zijn.
Hoe wordt die varkenshouderij dan gerund?
Of is er toch ergens een omheining, die op de foto niet te zien is?
't Liefst zou ik er even naar toe gaan om te kijken.
Wie weet komt dat er ooit nog van :-)
Maandag 21 januari 2013
De Dag van Tafeltje Dekje voor verlaten dieren...
Vanaf het negende levensjaar kun je een varken oud noemen. Miss Universe hoort ook al een paar jaar bij de oudjes. En nu heeft ze ontdekt dat je op haar leeftijd niet per se al naar een bejaardentehuis hoeft, maar dat je er wel iedere ochtend kunt ontbijten.Sinds een poosje gaat ze ontbijten in het oudemannetjeshuis. Iedere ochtend staat ze al voor de deur te wachten. Billie Bofkont en Mannetje Bromsnor ontvangen haar met gemengde gevoelens, want Missie is erg bazig. Soms wil ze na het ontbijt nog een dutje doen en dan bij voorkeur in hun bed :-) Maar meestal vertrekt ze meteen weer na het eten, want thuis wacht haar zoon Zwarte Prins.
Sinds het winterweer nog meer ontbijters. Niet op het erf, maar op weg naar boodschappen doen trof ik twee intens zielige haantjes in de sneeuw aan. Helemaal in elkaar gedoken onder een fietstunneltje. Dat had zo niet nog een nacht moeten duren, dan waren ze bezweken van honger en kou.
Maar nu kijken ze iedere dag uit naar hun maaltijd. Een hele berg gemengd graan en een paar kuipjes met zachte kattenbrokjes. Smullen! Kraaien en fazanten hebben het ontbijtbuffet ook ontdekt en schuiven gezellig aan.
Het lijkt er op dat iemand nog snel een zwikje huisdieren gedumpt heeft voor de wintersportvakantie, want er huppelen ineens ook een stel konijntjes op de dijk. Ze schieten weg onder de struiken in de berm, dus ik hoop dat ze daar dan ook het door ons gebrachte eten vinden.
Bulle stond gisteren gewoon buiten te drinken. Het sneeuwde, maar dat was geen reden voor Mem om haar zoon binnen te willen voeden. Zo zie je nog eens wat, als koeien hun eigen levens mogen leiden.
De varkens lagen toen allang diep onder het stro. Die kunnen niet tegen kou. Mister Frisling heeft niet voor niks zo'n dikke laag onderwol. Daar moeten wilde zwijnen de winter mee door komen. Maar bij Familie Bofkont kunnen ze binnen slapen, en daar zeggen die slimmerikken geen nee tegen :-)
Zaterdag 19 januari 2013
De Dag van Koeknuffelen, Stierknuffelen en Buffelknuffelen...
Buffelknuffelen is wel een leuk woord. Het ziet er leuk uit met die twee u's en vier ff-en. Maar verder vind ik knuffelen als woord irritant, te prieterig, te zijig, ik krijg er de kriebels van. Maar de bezigheid is verre van dat.Niets leuker dan Zeus en Herman die naar het gezelschap toelopen en zich aansluiten in de kring tijdens de Familie Bofkont Workshop. Heb ik net uitgelegd dat een koe, stier, os of buffel altijd rechtdoor loopt of je er nu staat op niet, komen die twee er ineens aan.
Je ziet iedereen razendsnel denken: moeten we nu opzij stappen, moeten we wat doen of juist niet, maar dan zijn de heren al tussen de mensen in gaan staan. Ze vinden bezoek reuze gezellig, willen meedoen en vragen om, jawel daar is dat woord weer, om een knuffel :-)
Zeus en Herman zijn net als de rest van de bofkontkudde met de fles grootgebracht. Ze zijn dus van jongs af aan gewend om door mensen aangeraakt te worden. Dat aanraken en aaien doen ze onderling ook in de vorm van elkaar likken. Kalfjes doen dat al en volwassen koeien, stieren, ossen en buffels blijven dat doen om elkaars bestaan te bevestigen.
Zeus en Dolle Mina zijn bijvoorbeeld erg op elkaar gesteld. Dolle Mina likt Zeus dan ook vaak. Zij likt. Hij ontvangt, Teken dat Zeus hoger in rang staat dan zij.
Het aanraken, aaien en knuffelen :-) van Zeus, Herman, Mozzarello, Rosamunde, Dolle Mina, Mem en Bulle doet iets met je. Vooral ook omdat ze ons er 'zoveel voor teruggeven'. Want ze ervaren onze aanrakingen als likken en beschouwen ons mensen dus als onderdeel van hun kudde.
En dan Bulle die met zijn anderhalf jaar nog steeds bij zijn moeder Mem drinkt (!), maar zich ook steeds meer als womanizer ontwikkelt. Hij weet niet hoeveel vrouwelijke knuffels hij per workshop in de wacht moet slepen.
Mozzarello - de razendslimme waterbuffel - heeft veel van de varkensmasage afgekeken. Oh, moet dat zo? zag ik hem regelmatig denken in de Varkensmassagesalon. Gewoon op je zij gaan liggen en dan al dat heerlijks maar over je heen laten komen.
Wat het allerfijnst is? En dat is alleen voor de ver-vergevorderde koeknuffelaars weggelegd: Een poosje op Zeus liggen met je ogen dicht. Je waant je in een andere wereld: de ondragelijke lichtheid van het bestaan. Alsof Zeus je op zijn rug door zee meeneemt naar Kreta. Precies zoals de Griekse oppergod Zeus - heerser van hemel en aarde - zich tot een witte stier transformeerde om de prinses Europa te verleiden. Feitelijk is daar toen het koeknuffelen, nou ja stierknuffelen dan, ontstaan :-)
Veel later (november 1994) heb ik de contactmogelijkheden tussen koeien en mensen uit de doeken gedaan in het Agrarisch Dagblad. Dat ging over lichaamstaal en interactie. En daar gaat het nog steeds over. En als iedereen dat nou koeknuffelen wil noemen, mij best. Maar voor mij begint het nog steeds bij kennis. Weten hoe hard melkkoeien moeten werken, hoe de productie van melk (en kaas etc.) in elkaar steekt, en dan pas weten wie je aait. Want de ene koe is de andere niet en dat maakt het boeiend.
En koeien en ossen, die helemaal niet mee hoeven te doen met welke productie dan ook (melk of vlees), zijn natuurlijk bofkonten van de bovenste plank. Zoals de kudde van Familie Bofkont. Een vrij leven voor zichzelf en dan ook nog geknuffeld worden. Welke koe zou daar geen moord voor doen?
Familie Bofkont Workshop: koeknuffelen, stierknuffelen, buffelknuffelen en varkensmassage.
Info: mail@familiebofkont.nl
Vrijdag 18 januari 2013
De Dag van Als ik later groot ben...
Sneeuw in de Bovenkerkerpolder.Wintersport en sprookje ineen.
Ik liep een stukje de polder in op weg naar een tractor.
In die tractor zat een boer, die ik een goed nieuw jaar wilde wensen.
En het jaar gaat goed worden. Sprookjesachtig goed.
Want de boer zei ja, toen ik hem een vraag stelde.
Zo'n later-als-ik-groot-ben-vraag, die ik m'n leven lang zal blijven stellen, ook al word ik 110. Mijn dag kon niet meer stuk en ik loop nog steeds op een wolk. Jullie krijgen het ongetwijfeld te horen, als het zover is. Want het is groot varkensnieuws :-)
Toevallig kwam ik een foto tegen uit de tijd dat ik zo'n jaar of 8 was.
Mijn vader had een sneeuwpop gemaakt. Geen sneeuwman, maar een sneeuwvrouw.
Erg gewaagd in die tijd :-) Voor mijn idee had die sneeuwpop enorme memmen.
Maar nu zie ik dat dat wel meeviel. Cup B?
Of de perceptie van een bos hout voor de deur is voorgoed veranderd door al die belachelijk grote voorgevels van nu [ met dank aan de plastische chirurgie :-) ]
Ik weet nog hoe trots ik was, dat mijn vader zo'n mooie sneeuwpop had gemaakt. Maar ook hoe verwachtingsvol ik was naar het grote leven. Nog steeds als er sneeuw ligt, krijg ik het later-als-ik-groot-ben gevoel sterker dan ooit. En nog steeds ontstaan daar nieuwe plannen uit. Wordt Vervolgd.
Woensdag 16 januari 2013
De Dag van De Verwende Varkenszoon...
Het dagelijks ritueel voor varkens die naar hun eigen aard kunnen leven: Bed opmaken voor de nacht. Ex bio-industriemoeder La Mama doet dat nu ook al weer ruim drie jaar op Het Beloofde Varkensland.En wie staat daar bij te wachten tot ie eindelijk kan gaan liggen? Haar zoon Edwin. Roze lummel in de pubertijd, te beroerd om zelf een poot uit te steken als hij z'n eigen moeder toch in de buurt heeft. En zo ging het gisteravond dus ook weer. La Mama bereidde zich voor op een koude nacht. Edwin stond erbij en keek er naar.
Toen ze eindelijk allebei lagen, heb ik ze nog eens lekker ingestopt. Beter dan Edwin kan een varken het niet hebben. Levenslang een eigen moeder en dan ook nog eens extra ingestopt worden door een varkenshoedster. Hij was dan ook al in dromenland toen ik weer over het sneeuw-erf naar m'n eigen bed gleed. La Mama smekte nog wat na van een lekker hapje hooi. En toen legde ze haar lieve varkenshoofd ook neer.
Tevreden varkens. Als je ergens een goed humeur van krijgt...
PS
Maak je eigen feelgood moment en geef Familie Bofkont ook een baaltje hooi om lekker van te eten of een baal stro om lekker onder te liggen. Onmisbaar in deze koude sneeuwdagen.
Dankjewel!
GIRO 469 Familie Bofkont
Amstelveen
o.v.v. bed opmaken
Meer bofkont filmpjes op het YouTube kanaal van Familie Bofkont.
Maandag 14 januari 2013
De Dag van Mijn naam is Haas...
Lange Lijs en Lange Haas worden allang Lijs en Haas genoemd. En als je Haas heet, ga je je daar kennelijk ook naar gedragen.Leuke workshop gisteren. Heerlijk fris winterweer. Des te knusser de tussenstops bij de warme Ot & Sien kachel en de hete soep. En ook de varkens namen hun maatregelen. In de varkensmassagesalon speelde zich het volgende tafereel af:
Brutus had zich pontificaal op de beste plek onder het solarium genesteld. Daar wilde Lijs ook wel liggen. Brutus had daar geen zin in. Maar Lijs is niet gek en weet wel hoe ze met mopperende oude mannen moet omgaan. Heel voorzichtig vleide ze zich naast Brutus neer en probeerde hem daarbij zo min mogelijk te storen. Het lukte. Maar toen.
Haas. Nog nooit heeft een varkentje met zo'n schijnheilig smoeltje een ligplaatsje veroverd. Zij presteerde het om zich vervolgens tussen Brutus en Lijs in te wurmen. Dat mag een prestatie van formaat heten: 'Mijn naam is Haas. Ik weet van niks. Is hier wat gebeurd dan, daar weet ik niks van...'
Varkens zijn meesters in lichaamstaal. Kijk maar hoe we onmiddellijk de gedachten van Haas konden lezen. Zeg nou zelf. Daar ligt toch een Haas?
Vrijdag 11 januari 2013
De Dag van de Stilte voor de storm...
Vanavond een stiltemediatie op het Museumplein. Neem matje, deken en kussen mee, staat er op de website. Lekker op die koude straatstenen :-) Het vriest.Jan Mulder trapt af met een praatje over windmolens die net zoveel herrie maken als een Boeing 747. Daarna legt ook hij z'n benen in zijn nek en mediteert een potje met het Amsterdamse volk mee.
Ik wil er graag naar toe. Zal niet gaan. De laatste hand aan het boek. Wat?? Nog niet af? Nee. Ten eerste word je hier voortdurend ingehaald door de waan van de dag. Is het niet de begrafenis van Golden Girl, dan is het wel de verjaardag van Juffrouw Loes of voorbereiding en geven van workshops.
How to write a book in 28 days? Daar zijn peperdure cursussen voor. Ja, ja. Dat geld kun je beter gebruiken om het te laten drukken. Het schrijven op zich ging snel, dat klopt.
Maar dan het herschrijven. Schrappen, schrappen en nog eens schrappen. Dan de foto's. Uitzoeken, uitzoeken en uitzoeken. Is dat allemaal gedaan, kom je ineens een mapje tegen met nog veel mooiere. En zo gaat het al weken. Over het kaft ga ik maar niet eens meer hebben. Keuzestress heet dat tegenwoordig.
Je eerste boek hoeft niet je beste te zijn, sprak iemand wijs. En: voor wie schrijf je dit boek? Zinnige uitspraken, waar je weer focus van krijgt.
En het eind komt in zicht :-) Ik heb de smaak te pakken gekregen. Een opzetje voor het volgende boek is er ook al :-) Hopelijk word ik 300 jaar. Iedere bofkont verdient nog een eigen boekje. En dan breng ik die allemaal naar de bibliotheek en worden ze hopelijk aan flarden gelezen.
Gisteren kreeg ik een schattig klein boekje opgestuurd van een bofkontfan. Heel oud met rafelrandjes van het lezen. Kleine Varkentjes heet het. Gaat over een lui varkentje, dat erg dom is. Zo dom, dat hij alsmaar wordt uitgelachen op school. En hij lust alles, maakt niet uit wat. En hij is een grote viezerik want hij wast zich nooit.
Alleen daarom al moet Familie Bofkont naar de bibliotheek. Om al die domme cliches over varkens, wat zeg ik, die gemene leugens, recht te zetten. Alleen van dat vele eten klopt. De rest zijn hardnekkige misverstanden. Daar doe je de varkens zo tekort mee. En dat verklaart denk ik ook hun wereldwijde onderdrukking.
De bibliotheek heeft al eens gebeld of ik wat voor ze had. Jazeker. Straks. Met alle liefde. 37.000 woorden - 176 pagina's + 17 paginagrote foto's + 60 middelgrote foto's + 48 kleine foto's + 116 pasfoto's. Familie Bofkont komt eraan!
Donderdag 10 januari 2013
De Dag van Getroffen door een foto...
Zaterdag een hele ploeg helpers op het erf
ter voorbereiding van het partijtje van Juffrouw Loes.
Even snel een foto gemaakt, leuk voor later.
En door die foto word ik getroffen.
We zien een hardwerkend boerengezin uit 1950 met meiden en knechten rondom hun trots, de os, die binnenkort naar de slager gaat. Oh nee, we zien Cees en Erin en Orson en Huub en Jaro en Franca. En Herman. De bofkont die lekker voor zichzelf leeft en nooit naar de slager zal gaan.
Wat ik er mee zeggen wil is dit:
Familie Bofkont - zo hip als wat - roept de sfeer op van vervlogen romantische boerentaferelen.
De Bofkontboerderij als boerderij van de toekomst, maar ook als boerderij van het verleden.
Veel mooier dan dat kan eigenlijk niet.
Woensdag 9 januari 2013
De Dag van Meningen & Media...
Dank allemaal voor het meedenken!Leuk om al die meningen te lezen.
Voors & tegens, voor beide is wat te zeggen.
Waarom wel, waarom niet meedoen? De laatste paar jaar ben ik amper op media-verzoeken in gegaan. De eerste vraag die ik mezelf nu stel is: wat heeft Familie Bofkont er aan? Komt die goed uit de verf? Kan ik het bofkontverhaal er in kwijt? Maar er is in de loop der tijd iets bij gekomen. Wil daarna niet iedereen een schattig roze biggetje in huis?! Of anders in ieder geval dan toch zeker wel een 'kleinblijvende' Pinokkio.
Ik zie nog de boze verslaggever voor me, toen hij hier was voor een interview over Vrouw Vos en ik tegelijkertijd Mister Frisling de fles moest geven. Dat wilde hij natuurlijk op de foto, want hoe vaak zie je een wildzwijnenbaby aan de fles? Gelijk had ie, maar ik weigerde. Ook al omdat het in dit geval om een 'bijvangst' ging, een buitenkansje voor de fotograaf (het interview ging over Vrouw Vos), en de foto van Mister Frisling dan geheid een eigen leven zou gaan leiden. Ik heb een keer met een jonge Juffrouw Loes in een magazine gestaan, maar dat was toen functioneel bij het interview. Zoiets als functioneel naakt :-)
Terug naar de boerinnen. Ik heb een paar afleveringen bekeken. Vrolijk, niks aan de hand programma. Meetbare wedstrijd-items. Koeien scheren. Zichtbaar resultaat. Welke koe is het beste geschoren, zonder strepen en/of huidbeschadigingen? Ezels melken. Zichtbaar resultaat. Wie heeft er de meeste melk uit gekregen?
Maar een varken masseren? Hoe meet je dat? Dat kan ik wel zien, maar daar gaat dan een jury over. Niet ik. Hoe kan de jury zo'n 'exotisch' verschijnsel beoordelen? Zou het niet in lachen/gieren/brullen blijven steken? Want een varken masseren of een koe borstelen is immers 'nergens voor nodig'. En daarmee raak je meteen de essentie. Zoals een gefrustreerde boer hier eens uitriep: 'die beesten hebben het hier veel te goed!' Daar staat tegenover dat hier laatst een nog steeds praktizerend 80-jarig varkensboertje (hardcore industrie) de middag van zijn leven had.
;)
En dat zou dus interessant zijn. Als het daarover zou kunnen gaan. Waarom varkens masseren? Waarom een os borstelen? Waarom uberhaupt een os? Wat heeft dat voor nut? Maar daar is het programma niet voor. Daar komt bij dat ik het voor de varkens niet leuk zou vinden als zij in opdracht gemasseerd zouden moeten worden, enkel en alleen om daar punten mee te moeten scoren. Mijn varkens zijn niet gek. Die worden dan narrig of geven een beuk, en is dat dan promotie voor Familie Bofkont?
En last but not least: alles valt en staat in de montagekamer. Daar heb je geen enkele invloed op. In de paar minuten die elke boerin krijgt om haar bedrijf neer te zetten, kun je van alles roepen, maar de montage bepaalt wat er van overblijft en in welke context. Inderdaad, hier spreekt iemand die door mediaschade en schande wijs is geworden :-)
Maar niemand van jullie hoeft bang te zijn: ook al had ik ja gezegd, ik had nooit handelingen verricht tegen mijn geweten in, en die worst had ik ook heus wel laten staan :-)
Dank voor jullie interessante reacties. En iedereen heeft gelijk:
'Natuurlijk DOEN! Meer bekendheid voor jullie prachtige boerderij is altijd goed. Goede promotie gelegenheid! Succes!'
'Het is een prachtige manier om met je idealen aan de weg te timmeren. En biggen couperen? Weigeren! Net als tijdens je studie.'
'Moeilijk! Al of niet mee te doen... Overigens, wat een lieve foto van Lamme Zus, ze heeft zo'n lief, edel gezicht! Ik zou het eerlijk gezegd niet direct weten waar je verstandig aan doet. Misschien is het wel leuk om mee te doen en geeft die ervaring je voldoening. Anderzijds weet ik niet of het wel helemaal aansluit bij de wijze van boeren zoals jij (en wij) het zien. Maar daarom juist misschien wel weer een uitdaging daar iets aan toe te voegen, gewoon ter verrijking van de ervaringen?! Jij hebt een goed gevoel voor dingen, doe wat je hart jou ingeeft... Gelukkig sta je heel sterk in je schoenen!'
'Ik zeg DOEN. Laat ze maar eens zien hoe het hoort. Ze kunnen zoveel van jou leren. Dus doen.'
'Wat lastig zeg. Het is natuurlijk mooi als er meer bekendheid door komt, maar het moet dan wel op een serieuze wijze gebracht worden. Net zo als die Animal Crackers, je wil niet met alles geassocieerd worden…. Wat zijn die andere 3 boerderijen voor bedrijven? Allemaal bio-industrie? Of ook bijvoorbeeld een zorgboerderij, een agrarisch bedrijf? Komt het Beloofde Varkensland goed uit de verf in zo’n programma? Kan je daar duidelijk je verhaal kwijt? En er komt nog bij: Wil je die vreemde mensen op jouw boerderij laten werken? Ben je daar dan zelf bij? Kan je zelf aangeven wat je daarbij wel en niet wil? Ik kan me bijna niet voorstellen dat ze in beeld brengen hoe je een big ‘geboortezorg’ mag geven, maar je weet maar nooit. En misschien word je achter de schermen wel met allerlei ander dierenleed geconfronteerd. Kan je dat zelf aan op dit moment? Want je moet om de dieren denken, maar vooral ook om jezelf hoor! Je hebt al zoveel gedoe te verwerken. Aan de andere kant: stel dat je veel goede publiciteit krijgt, wie weet wat dat kan doen voor HBV. En je hebt op voorhand al gewonnen natuurlijk, dat spreekt voor zich'J
'Dacht direct NIET doen!!! Al die flauwe kul elke keer op de tv. Aan de andere kant kan je hiermee ook laten zien hoe het anders kan en is het misschien wel een goed, sta-er-nog-steeds-niet -achter, idee.'
'Betreft je vraag over het t.v. programma. Direct dacht ik DOEN. Vorig seizoen heb ik een aantal afleveringen gezien van deze serie. Er doen boerinnen mee van allerlei boerenbedrijven. Daarom denk ik dat het een heel goed podium is om veel mensen kennis te laten maken en misschien wel bewust te maken van wat jij doet bij Bofkont. Het is nl. een goed bekeken programma op een gunstig tijdstip (tussen 19.00 en 20.00 uur vorig jaar). Wie weet wat je hiermee bereikt en hoeveel ogen je hiermee zult openen!!'
'Ik zeg: niet doen! je weet al hoe het bij die boerinnen thuis er aan toe gaat :-( je hart zal weer breken! Publiciteit voor De Familie Bofont en waar ze voor staat is goed, maar niet in dit soort programma's.'
'Ik zou het nooit doen want je bent gewoon de beste.'
'Haha de beste boerin van Nederland, voor mij ben je dat al hoor. Maar natuurlijk moet je meedoen al is het alleen maar om te laten zien hoe het ook kan.'
'Leuk dat je bent gevraagd om mee te doen aan zo’n tv-programma... Lijkt mij ook best moeilijk om te beslissen hieraan mee te doen ja of nee... Maar ik denk dat je wel het nodige te vertellen hebt en meteen kunt laten zien hoe je ook met dieren om kunt gaan (lees: om zou moeten gaan) je bereikt op zo’n manier ook een groter publiek... Je hebt al veel fans, maar er kan altijd meer bij, lijkt mij... en ik zou niet aan de worst beginnen, maar juist laten zien hoe je lekker vega kunt eten! Succes met je overpeinzingen, maar ik zou zeggen: doen!'
'Als jij het psychisch aankunt om bijvoorbeeld biggenstaartjes te couperen of andere vreselijke dingen te moeten doen ... Het is wel een uitdaging om mee te doen en je mening/ervaringen te kunnen uitdragen op tv! Je kunt fantastisch en boeiend vertellen (is mijn ervaring bij een workshop) en wie weet kun je mensen op andere gedachten brengen? Zie het ook al voor me dat je bofkontsoep voor de boerinnenneuzen zet haha Ik vind overigens dit soort tvprogramma's vreselijk (boer zoekt vrouw bijvoorbeeld brr) en kijk alleen maar als ik weet dat jij meedoet.'
PS
En om te laten zien waarom het borstelen van een os zin heeft, kijk even naar dit tevreden veestapeltje :-)
Meer bofkont filmpjes op het YouTube kanaal van Familie Bofkont.
Dinsdag 8 januari 2013
De Dag van Wat zal ik doen?
Ben gevraagd voor TV-programma om mee te doen aan een boerinnenwedstrijd:Beste Boerin van Nederland heet 't, geloof ik.
Vier boerinnen brengen een dag op elkaars bedrijf door, moeten daar allerlei klussen doen,
voor elkaar koken en worden daarna nog onderworpen aan een boerenquizz.
Ik zie die boerinnen hier al zitten aan mijn bofkontsoep of vegaspekkies :-)
En wat zal ik daar dan moeten doen? Koeien scheren? Biggen couperen?
Boerenkool met worst eten? Voor dat laatste doe ik natuurlijk onmiddellijk mee :-)
Wat zal ik doen? Meedoen of niet? Ik heb alle voors & tegens natuurlijk al door mijn hoofd laten gaan, maar ben ook benieuwd wat jullie vinden: mail@familiebofkont.nl
Maandag 7 januari 2013
De Dag van Het partijtje van Juffrouw Loes...
'Dat ze maar lekker in de watten wordt gelegd en héél veel aandacht krijgt. Vanaf een andere locatie zal ik op haar proosten!', mailde een JL-fan, die tot haar spijt niet van de partij kon zijn.Nou, aan aandacht heeft het Juffrouw Loes zeker niet ontbroken op haar 5e verjaardag. Wel 70 - 80 gasten en een hooizoldertje vol geschenken. Die moest ik meteen in veiligheid brengen voor Sjonnie & Co. Niets was veilig voor ze, zeker de heerlijke zelfgebakken appeltaart en honderden appels niet :-)
Vandaag klim ik het zoldertje op en ga op mijn gemak alle cadeaus eens bewonderen. Hartverwarmend hoeveel fans Juffrouw Loes heeft en hoe ze allemaal hun best gedaan hebben.
Maar Juffrouw Loes was uit haar doen. Geniet ze altijd als geen ander van aandacht, slooft zich uit, springt over sloten en neemt dan het applaus in ontvangst, op haar verjaardag niks van dat al.
Ik zag het 's ochtends al meteen aan haar. Ze was in zichzelf teruggetrokken en toen haar gasten er allemaal waren, leek ze op een mokkend kind dat na een slapeloze nacht voor de grote dag, de verjaardagstress niet aan kon.
Dus toen het hele gezelschap een wandelingetje in de polder maakte, rende er geen Juffrouw Loes met ons mee en kregen we geen voorsteling van haar uitzinnige, ronddraaiende discodansjes. Pas op het laatst, toen iedereen vanuit de Varkensmassagesalon naar de bofkontsoep vertrok, maakte ze toch nog even haar opwachting.
Wie wel de show stal, was Wildeman. Hij viel voor een leuke dame en liet zich als een pasja door iedereen bewonderen. 'Wat een prachtige oren. Wat een tanden! En dat zo'n knaap van een keiler (mannetjes wildzwijn) zich zomaar liet masseren! De mensen konden er niet over uit.
En het weer speelde ook zo goed mee. Zonnetje, alle bofkonten in een opperbeste stemming - behalve het feestvarken dan:-) - Zeus en Herman met hun mooie zachte frisse vacht, iedereen stond ze te aaien en vond het maar wat stoer om bij zulke grote ossen te staan.
Lieve Bofkontfans, dank allemaal voor deze onvergetelijke dag op Het Beloofde Varkensland!
Leonie, Zachte Kees, Ingeborg, Erin, Maya, Cees, Orson, Martien, Arthur, Dennis, Franca, Huub, Liesbeth en Saskia, heeeeel erg bedankt voor jullie inzet om deze dag tot zo'n fijne dag met gelukkige beesten en mensen te maken!
En Jaro natuurlijk, die nu officieel is uitgeroepen tot 'Opperhoofd Persoonlijke Verzorging' van de bofkontkudde. Want een stier wassen met lekker warm water en shampoo, is niet iedereen gegeven :-)
PS
's Avonds laat kwam de aap uit de mouw.
Bij het laatste avondrondje, nou ja nachtrondje, want ik wilde eerst nog de slotaflevering van 'Those who kill' meemaken, trof ik Juffrouw Loes nog buiten aan. Berig! En dat verklaarde de melancholie, die er bij haar altijd aan vooraf gaat. Oh Juffrouw Loes, wat moet ik toch met jou? Ik ken er nog eentje, die maar niet van ophouden wist in haar zoektocht naar een man: Miss Universe. En we weten allemaal waar die vasthoudendheid toe leidde...
Zaterdag 5 januari 2013
De Dag van Golden Girl R.I.P
Droevig nieuws.Golden Girl is naar de kippenhemel vertrokken.
Peter heeft gedaan wat ie kon, maar Golden Girl had geen toekomst meer.
Met pijn in z'n hart heeft hij de operatie moeten staken.
Golden Girls zijn eenzijdig gefokt op een intensieve carriere als legkip, daardoor zijn het zwakke dieren. Haar leven bij Familie Bofkont heeft toch wel 2,5 keer langer geduurd dan 'de bedoeling' was.
Ik ben zo blij dat haar een leven als legbatterijkip bespaard is gebleven. Ze heeft het hier mooi gehad. Haar oude mannetje is met haar mee gegaan. Zonder zijn Golden Girl had zijn leven geen zin meer. Bovendien had hij een maagkwaal. Dit lieve oudje (Amstelparkhaantje!) is hier heel oud geworden, in ieder geval 12 jaar, maar waarschijnlijk nog veel ouder.
Dit filmpje is eind december 2012 gemaakt.
's Morgens trof ik ze samen in hun voerton aan.
Heel stilletjes met bleke smoeltjes.
Een verpleegtehuis voor oude en zieke kipjes.
'Van oude dieren en de dingen die voorbij gaan...'
Iedereen heel erg bedankt voor de mentale en praktische ondersteuning!
Dinsdag 1 januari 2013
De Dag van Business as Usual :-)
Familie Bofkont wenst iedereen een inspirerend 2013 toe!Het jaar begint al goed. Golden Girl redt het niet tenzij ze geopereerd wordt.
De operatie is aanstaande vrijdag.
De eerste keer dat er bij Familie Bofkont een kip wordt geopereerd.
Voor hier niks ongewoons, voor een heleboel mensen waarschijnlijk bizar,
als ze 's avonds voor een paar euro een plofkip op tafel hebben staan,
terwijl Golden Girl vrijdag ook op tafel ligt - de operatietafel -
maar dan voor ik weet niet hoeveel euro's.
Operaties kosten nu eenmaal heel veel geld.
En het is niet de bedoeling dat haar lieve oude haantje weduwnaar gaat worden...
Dus: Wie doet er mee?
Stichting Familie Bofkont is door de belastingdienst aangemerkt
als Algemeen Nut Beogende Instelling (ANBI) voor onbepaalde tijd.Dat betekent dat steun voor de operatie van Golden Girl fiscaal aftrekbaar is.
Ze kunnen het dus toch leuker maken :-)
| mail@familiebofkont.nl | www.familiebofkont.nl |