De Dag van de Varkensflat
Vandaag lopen boerinnen op het koude natte erf. Geen varken liet zich zien. Overal hopen en bulten stro, waar ze lekker onder lagen.
Maximiliaan had het weer op z'n heupen. Eens in de zoveel tijd heeft hij nog (of weer?) een aanvalbui. Dan mag ik de ruimte niet in waar hij ligt, d.w.z. ik mag de hooiberg niet in.
Toen ik langs hem heen liep om hooi voor de koeien te halen schoot ie ineens onder het stro vandaan. Dreigend. Hij bleef me achtervolgen, klappertandend, schuim op de bek. Waarschijnlijk ook omdat hij en Theo nog steeds vechtpartijen hebben, wil/moet hij z'n gram bij iemand anders halen.
Ik ben er zonder kleerscheuren van afgekomen - z'n slagtanden zijn al weer enorm gegroeid sinds vorig jaar - maar ik moet me toch eens bezinnen om hem dit gedrag af te leren, want leuk is het niet. Een bezem meenemen en hem van me afduwen, zoiets. Gadver, daar ben ik helemaal niet van, maar er zal niks anders op zitten...
Een poosje op bezoek geweest bij de Drie Musketiers. Het zijn net klimgeiten, ze klauteren altijd de hooiberg in, verspreid over de verdiepingen, net een varkensflat. Ook zag ik dat Bonestaakje helemaal boven op de strotribune zat. Ziet er enig uit maar ik moet er morgen toch eens even met Erik naar gaan kijken, of dat allemaal wel vertrouwd is, omdat er hier en daar wel wat gaten zullen zitten...
Ze worden beresterk die mannetjes, met etenstijd moet ik nog uitkijken want ze gooien je zo tegen de vlakte. Staan ze met z'n allen om me heen te duwen en te dauwen, Miss Piggy en BabyBig zijn ook niet meer zulke zoete dametjes, dat ik soms echt moet oppassen om op de been te blijven. Varkens, het zijn gedomesticeerde dieren, met een wilde inborst. En die wilde inborst maakt ze nu net zo boeiend. Maar het zijn geen katjes om zonder handschoenen aan te pakken...
Zaterdag 10 december 2005
De Dag van De Foto
Er duikt steeds meer op rond Brutus. 'Brutus is een echte bofkont' stond er in het Woerdense Nieuwsblad en TV Noord-Holland schijnt het item van TV Utrecht gekocht te hebben. Erik kwam het al zappend tegen.
Van dat alles zag ik niets. Zoals ik ook niet eens de uitzending van Het Lagerhuis heb gezien waar ik notabene juryvoorzitter in was, op 24 maart 2001!
Vanmiddag bedacht ik dat het toch wel jammer is misschien.
Goed voornemen voor het nieuwe jaar. Al die omroepen bestoken of ze het nog hebben en om een tape vragen. Altijd leuk om nog eens te zien voor als je 80 bent. Maar ik vrees dat ik veeeeel te laat ben met dit soort vragen.
Vijf jaar na dato, weinig kans, Mevrouw Bofkont...
Donderdag 8 december 2005
De Dag van Het Pepernotenmeisje
Ik werd laatst in de Rode Hoed aangesproken door een filosofe. Ze werkt met een groep kinderen aan een project over dieren en met name de dieren uit de bio-industrie. Of ze op 8 december met de kinderen naar Het Beloofde Varkensland mocht komen. Van te voren hadden de kinderen moeten nadenken over een aantal vragen, zoals 'kunnen dieren pijn hebben' en 'zijn dieren vies?'
Ze kwamen in de late namiddag met de taxi, dus het werd al snel donker, maar dat maakte het allemaal des te spannender.
De hele Familie Bofkont en hun behuizing maakten enorme indruk op ze. Over letterlijk alles vuurden ze vragen op me af. Of de slagroom gemaakt was van verse koeienmelk, wat er allemaal in de appeltaart zat, waar mijn bed stond, hoe oud ik was, waarom de varkens allemaal onder het stro lagen, hoe oud Arie Bombarie kon worden, of er koeienvlaaien verstopt lagen onder het stro, waarom Brutale Griet zo heette, waarom de naam Het Beloofde Varkensland etc.etc. Kortom, filosoofjes in de dop dus.
Maar wild waren ze ook. Koud binnen, of hingen ze al ondersteboven aan de ijzeren trekstangen, die de boerderijmuren met muurankers overeind houden. Voor we naar buiten gingen moesten ze eerst allemaal hun zakken omkeren. Daar kwam van alles uit. Een meisje had nog een handjevol pepernoten in haar jaszak. Ik legde uit dat de varkens met hun scherpe neuzen haar om die pepernoten geen moment met rust zouden laten.
En zo geschiedde. Toen we alle dieren nog wat gevoerd en welterusten gewenst hadden - en dat had nog heel wat voeten in de aarde -, want ze vonden alles behoorlijk eng, moesten we nog naar Aagje. Die was erg onrustig en greep plotseling het pepernotenmeisje bij haar jas. En ja hoor, er waren wat kruimels in haar jaszak achtergebleven...
Na afloop gingen we chips eten en kreeg ik mooie cadeautjes.
Het Beloofde Varkensland werd uitgeroepen tot de leukste ' kinderboerderij ' van de hele wereld. Voor die kwalificatie zijn dus blijkbaar niet per se jonge dieren voor nodig.
Toen haalde ik de Magier er nog even bij. Dat is een mannetje geworden! Hij wil geen vreemde mensen meer in huis hebben en ging vrijwel meteen tot de aanval over. Nou, dat weten we dan ook weer. Kleine dieren worden groot...
Woensdag 7 december 2005
De Dag van Het Overtollige Varkentje
'Oh' door Liu Ye
Kreeg een brief van een man wiens dochter al een paar jaar een varkentje in huis heeft. Hij stuurde het stukje mee, dat laatst in de NRC stond over Het Beloofde Varkensland. Haar varkentje zou er precies zo uitzien als het zwijntje op de foto.
Nu heeft zijn dochter een kind gekregen en is de woonkamer binnenkort te klein voor een varken, een hond, een kat en een kruipende baby.
Dus nu moet het varkentje weg.
Hoe breng je mensen aan het verstand dat je niet aan een dier moet beginnen als je niet van plan bent om 't te verzorgen voor de rest van zijn leven? Waarom bestaat er niet zoiets als een diploma voor je aan een dier begint? Het gebeurt vaker, zodra er kinderen komen gaan de dieren richting asiel. Arm varkentje. Het zoveelste arme varkentje...
Dinsdag 6 december 2005
De Dag van De Slager Die Brutus Mist
Gister kwam de productieman van Toneelgroep Amsterdam praten over de mogelijlkheid om een paar varkens mee te laten spelen in hun film en toneelproductie. Het gaat over een periode van zeker 10 dagen en daarna een maand lang in het theater. Hij schrok zich wild toen hij Brutus zag, zo groot. Ik heb hem het een en ander verteld over de aard van varkens en hij raakte er steeds meer van overtuigd dat een schaap wellicht een geschikter dier voor zoiets is, dan een eigenwijs varken. Groot gelijk heeft ie.
Toen Brutus de stem van de slager hoorde, scheen ie overeind gesprongen te zijn. Ik was er helaas niet bij, maar dat weerzien is vast opzienbarend geweest. Later nog een verontruste slager aan de telefoon, omdat de uitzending van Omroep Max verplaatst zou worden naar vrijdag. En dat hij dan al z'n kennissen moest gaan bellen om dat te melden. Maar uiteindelijk blijkt het Brutusfilmpje toch op woensdag te komen. Dus morgen allemaal kijken naar MAX & Catherine van 17.35 tot 18.30 uur op Nederland 1.
Ontzettend gelachen om de Sinterklaasuitzending van Paul de Leeuw. Wat is die jongen toch een giga improvisatietalent.
Er waren ook mensen die op 5 december jarig zijn en hoe dat dan is. Niemand vond dat leuk.
Mijn zus is ook op 5 december geboren, dus gister ook jarig. Ze is snipverkouden. Heel raar, dat je ook nog 'gewoon' ziek kunt zijn, terwijl je al zo ziek bent.
Morgen ga ik mee naar de hypertermie behandling (inwendige bestraling).