De Dag van De Zanger
Heerlijk weer, zo zacht en zonder wind, dat De Zanger weer eens lekker op zijn waranda kon gaan liggen. De laatste week had ik het luik dichtgelaten, want er stond een gemene wind op. Maar vandaag kon het weer. Een feest om te zien hoe dat opaatje nog genieten kan op z'n oude dag. Hij ligt daar lekker beschermd tegen Arie Bombarie. Die rotzak stak z'n kop door de spijlen van het hekje en beet hem dan keihard.
De arme blinde Zanger, schrok zich ongelukkig en durfde niet meer naar buiten te gaan. Maar nu is er rondom gaas gespannen en ligt hij er lekker veilig. Wie weet maakt hij de volgende zomer nog mee...
Vrijdag 11 november 2005
De Dag Van De Weduwnaar
Arme Willempie, nu is hij alweer weduwnaar voor de zoveelste keer. Minnie is overleden. Niks geleden, zomaar ineens lag ze dood.
Een prachtige dood, zo zou je het ieder dier (en mens) toewensen. Maar voor Willem is het niet leuk. Dat malle haantje - de allerallereerste bewoner van de boerderij (naast Stinkwijfje, Mollie & Booswicht dan, maar die kwamen mee uit de stad) heeft al menig vrouwtje overleefd.
Golden Girl, Groentje, Witje, Bruintje, Zwartje en nu dan Minnie. Het gekke is dat ik iedere keer denk dat Willempie het niet lang meer maakt, dat duurt nu al zo'n paar jaar en de laatste maand dacht ik dat het nu wel snel afgelopen zou zijn met hem, maar nee dus.
Minnie en hij hadden een innig huwelijk. Zij werd hier zo'n drie jaar geleden door een Rotterdams echtpaar gebracht, omdat ze voortdurend op haar kop gezeten werd door andere dieren. Een klein bruin krielkipje, schattig beestje, maar o zo schuw. Dat is ze altijd gebleven, van iedere beweging schrok ze zich dood. Er werd om haar gunsten gevochten door Willem en zijn zoon Scheefbekje.
Een poosje geleden heb ik de twee oudjes een eigen aanleunwoning gegeven. Ze wilden toch al heel lang niet meer naar buiten, dus kregen ze 'de mooie kamer' van de boerderij, waar vroeger de boer en zijn familie koffie dronken op zondag. En daar zaten ze heerlijk een beetje te soezen in de zon die door de glas in lood ramen van de erker naar binnen scheen.
Iedere dag was ik benieuwd of Willem er nog was. Nooit gedacht dat Minnie eerder zou gaan.
Nu heeft Willem gezelschap van Manke Nelis, een half verlamd haantje, dat nog geniet van het leven als hij maar niet op z'n kop gezeten wordt.
Donderdag 10 november 2005
De Dag van De Gevallen Vrouw
Ik was vandaag jarig en ik wilde mezelf trakteren op een wandeling door de polder. Dus ik trok er op uit. Het regende en dat maakte het alleen maar leuker, want ik hou van lopen in de regen. Brammetje & Gieltje renden achter me aan. Toen we een heel eind weg waren begonnen ze een beetje te jammeren. Ik denk dat ze heimwee kregen. Dus ik draaide me om en liep een eindje terug. Ze sprongen letterlijk een meter in de lucht van bijdschap en renden als idioten richting boerderij. Ik er achter aan en probeerde wat foto's te maken. Het volgende moment lag ik plat op de bek. hahaha. De camera lag eerst en daar bonsde ik met een doodklap met mijn voorhoofd boven op. Lens onder het water, dag mooi foto's, misschien zelfs dag camera. Vallen is merkwaardig. Zo sta je, zo lig je. En je kunt er niks tegen doen.