BILLIE BOFKONT VERTELT... (27) 1000 GERANIUMS In die zomer logeerden er ook nog een stuk of 10 kalfjes hier, zegt Brutale Griet. Die waren op een dag uitgebroken en toen liepen ze allemaal door de voortuin heen te springen. Ja, dat weet ik nog, roept Rosa. Ze vraten eerst alle Vlijtige Liesjes op. Weet je nog Griet, die ontzettend grote bak helemaal vol met die rode bloemetjes? In een klap was alles weg. Dafne heeft toen allemaal nieuwe planten gekocht. Knalrode geraniums. Het moest per se een bepaalde kleur rood zijn, anders was het niet goed. Stad en land liep ze af voor die kleur. Op een dag kwam ze thuis met 100 rode geraniums. Maar toen ze klaar was, zag je er nog bijna niks van. Het is hier zo groot, het verdwijnt in het niks, zei ze. Toen zette ze de oude boerenkar in de voortuin vol met potten geraniums. Kijk, dat begint er op te lijken, zei ze. Dat stond zo mooi, dat alle mensen er naar wezen.		Toen ging ze naar de bloemenveiling in Aalsmeer. Daar kocht ze 1000 rode geraniums. Dagen is ze bezig geweest om die allemaal in potten te krijgen. Nu krijgt het erf een samen- hang, zei ze. En het was waar. Als ze we in de boomgaard liepen zag je overal die grote rode plekken. Zeker een uur per dag was ze bezig met water geven. Een emmer water achterop de fiets en dan al die planten bij langs. En al dat fluitekruid! Velden vol met fluitekruid. Nu staat er niks meer. Dat komt door jullie. Jullie hebben alles omgewroet en nu groeit er nooit meer wat. De varkens duiken weg en doen net of ze niks horen. Maar Brutale Griet heeft wel gelijk denkt Billie Bofkont. Vooral Aagje kan er wat van. Als die haar neus in de grond boort... In het weiland voor de boerderij liepen ook twee hele grote dikke logeerkoeien, vertelt Rosamunde. Op een nacht was een kalfje geboren. We konden er nog net een glimp van zien, want de moeder schermde het af. Toen kwam de boer met zijn zoon en een veewagen. Ze liepen het weiland in. De boer tilde het kalf op en liep er zo mee weg. Hij zette het achter in de wagen en ze reden weg. De moeder stormde naar de hoek van het weiland. Ze strekte haar hals helemaal uit in de richting waarin haar kalf verdwenen was. Ze keek en keek. Toen begon ze aan een stuk door te loeien. Daarna rende ze naar een andere hoek en zag ons. Ze dacht dat wij haar kalfjes waren. Ze was helemaal van de kaart. © Copyright Familie Bofkont