Op de veemarkt loeiden de kalfjes de oren van mijn hoofd.
Later begreep ik dat dit (ook) van de honger was. Die zou pas gestild worden op de plaats van bestemming. Geduld, lieve kalfjes. Eerst moeten jullie nog verhandeld, vervolgens opgeladen en dan vervoerd naar een kalverafmester, ergens in de wereld. Dat zou dus nog wel even gaan duren.
Arme kalfjes.
Dus toen we – 5 jaar na Zeus – opnieuw naar de veemarkt gingen op zoek naar een kalfje, waren we voorbereid. We namen een thermoskan met warme kalfjesmelk mee. Maar die thermoskan ging ongebruikt weer mee terug naar Het Beloofde Koeienland.
Pas op de derde keer vond ik een kalfje voor Rosamunde. Hét kalfje dat haar verdriet om Brutale Griet zou komen verzachten. Daar hoopte ik op. (Het was 11 juni 2013. Rosa was toen precies 15 maanden in diepe rouw om haar overleden levensvriendin. Brutale Griet ging naar de Koeienhemel op 11 maart 2012).
Op de papieren die ik meekreeg van de veehandelaar las ik dat Grietje – tuurlijk vernoemd naar – uit Weesp kwam. Grietje had dus voor het laatst gedronken in Weesp. De afstand van Weesp naar de veemarkt in Purmerend viel gelukkig mee.
En toen kreeg ze ook nog eens meteen warme melk in de Bokontbus op weg naar Het Beloofde Koeienland. Grietje had dus niks te klagen.
Wat zag ik nog meer op haar papieren? Dat ze op 10 mei geboren was. Dus toen Grietje een bofkont werd, was ze 4 weken plus 1 dag oud.
Vandaag is Grietje jarig. Nu al 8 jaar een bofkont. Hoera!
Wordt Vervolgd. Morgen deel 2.
GRIETJE
een kalfje voor rosamunde
https://familiebofkont.nl/boek/grietje/
PS
De eerste keer dat ik op de Veemarkt in Purmerend was, is bijna 13 jaar geleden. De laatste keer 8 jaar geleden. Waarom de kalfjes geen drinken kregen onderweg, en ook niet op de veemarkt, weet ik niet. Een logistiek probleem? Wagenziekte? Misschien dat het nu inmiddels – anno 2021 – anders gaat. De moeite waard om nog eens te gaan en het aan de marktmeester te vragen.
#kalfjes #veemarkt #koe #rouw