Vijf keer heen en weer naar Drenthe voor tweedehands paaltjes, 1 euro voor écht kastanjehout. Een kóópje, mevrouw. Dan nog een paar keer naar Putten voor het goedkoopste gaas, en ein-de-loos buffelen met wisselende klussers om het Bofkonteiland te omheinen.
Dennis, Orson, Alex met die Servische Zweed, hoe heette die ook alweer, o ja Luke, Bianca, Gerrit, Cees met zijn zoon en Cornelius. Meter voor meter, honderden paaltjes, honderden meters gaas. Er kwam geen eind aan…
Dat was in 2014.
Vorige week kwamen we er bij toeval achter: de paaltjes zijn rot en Henkie vond het gras bij de buren groener. Gelukkig liep dat goed af.
Alles moet eruit.
Alles moet opnieuw met betere materialen. Maar hoe gaan we dat doen met 5 van die pottekijkers om ons heen? Vorige keer was het eiland nog onbewoond. Dat is nu anders. Voor je het weet zwieren de jongens van De Moeder van Sjonnie met z’n allen gearmd over de N201.
Er zit niks anders op. De jongens van De Moeder van Sjonnie moeten naar een wisselwoning. De erfenis van Muk komt in beeld. Haar woning staat leeg en grenst min of meer aan het land. Dat moet te doen zijn, tijdelijk. Kind kan de was doen.
Ja, als het zó makkelijk ging.
Om te beginnen zijn die jongens geen biggen meer. De evacuatie van het Bofkonteiland naar Het Beloofde Varkensland gaat nog heel wat worden. Dat wordt weer een Operatie Petticoat.
Wordt Vervolgd.
_____
Facebook + reacties https://facebook.com/FamilieBofkont/posts/33424913724293950/