De Moeder van Sjonnie is een nachtje weggeweest. Gisteren kwam ze weer terug. Haar as blijft voor altijd op het Bofkonteiland. Daar hoort ze, bij haar jongens.
Hoe gaat het nu met haar jongens?
Donderdagmiddag lagen ze alle vijf voor haar huisje te posten. Wachten op de uitslag. Wachten op witte rook. Opmerkelijk: Moederskind Willy lag tegen Kleine Beer aan. Deden ze nooit. Willy was áltijd samen met zijn pleegmoedertje.
De volgende ochtend stond hij verbaasd te kijken op de drempel van haar huisje. De Moeder van Sjonnie lag onder een doek, lekker ingestopt voor de Big Sleep.
Zonnebloemen, appeltaart, bofkontboerinnen. De jongens kregen appels, een hele kruiwagen vol.
Willy heeft het begrepen. En hij weet nu hoe het moet. Het Bofkonteiland heeft voortaan een gastheer.
Fijne woensdag allemaal!
PS
Dank voor de stralende bloemen, de kaarten, de reacties, de drop, de chocola, de appels, het veldboeketje van Koen en Dylan, het onmogelijke werk van Dennis en Erin (met wie je altijd weer de oorlog kunt winnen), boertje John en de Vrienden van Familie Bofkont die zaterdagmiddag voor wat welkome afleiding zorgden. Dank allemaal!