De Moeder van Sjonnie heeft mij aangeroepen: ‘Dafne treur niet langer over mij, andere varkentjes hebben je nu nodig.’ Alsof ze het hoogstpersoonlijk geregisseerd had. De telefoon ging. Een opgewonden jongensstem:
‘Spreek ik met Stichting Bofkont? Ik zit hier met een biggetje dat net van de vrachtwagen gevallen is. Wat moet ik nu? Kunt u mij terugbellen?’
Ik verwachtte een big van zo’n 25 kilo. Op dat gewicht gaan de vleesbiggen door naar de afmester. Maar tot mijn stomme verbazing dook er een piepklein biggengezichtje op uit het dekentje dat de zorgzame jongen achter in zijn auto had gelegd.
Wat een kleintje! Ik schatte het babybiggetje op 3 weken, 6 kilo. En dan al op transport? Hoe kon dit?! Ook Dokter Peter was verbaasd. ‘Zo jong mogen ze nog niet vervoerd worden.’
Boer Edwin bood soelaas met geschikt voer voor pas gespeende babybiggetjes. Hij zei er dit over:
‘In Nederland zijn er naar schatting zo’n 20 tot 40 varkensbedrijven die hun biggen direct na het spenen naar de afmester sturen. Zelf vind ik het niks, maar het bestaat dus.’
Het biggetje ligt nu in bed op Het Beloofde Varkensland. Hoe gáát het eigenlijk met deze kleine grote held?
Wordt Vervolgd.