Het is weer zover. Offer’feest’. Van 11 t/m 15 augustus.
Uit Trouw:
‘Het islamitische Offerfeest zorgt voor een wereldwijde piek in de vraag naar schapen. Koeweit haalt ze uit Roemenië, nu Australië deze overzeese veetransporten onlangs heeft verboden. De schapen worden onder erbarmelijke omstandigheden vervoerd en bezwijken massaal aan de hitte.’
De 70.000 arme schapen leggen 8000 kilometer af per omgebouwd containerschip…
De stakkers staan 3 weken lang op elkaar gepropt…
Aan boord geboren lammetjes worden vertrapt…
Aan de hitte (40 graden) bezweken ooien en rammen worden overboord gegooid…
De dieren die het overleefd hebben, wacht de ritiuele slacht…
Wie het hele stuk uit Trouw wil lezen:
https://www.trouw.nl/duurzaamheid-natuur/schapen-gaan-op-horrortocht-voor-het-offerfeest~bf4a7c68/
Ik lees de artikelen, probeer door snel scrollen de foto’s te vermijden. De beelden staan evengoed op mijn netvlies. Je staat gewoon naar adem te happen bij zoveel leed.
SCHOONHEID ALS TROOST
Snel aan Gevaarlijke Eddy en Caesar denken. De tijd dat ik lammetjesvroedvrouw was bij de schaapskudde in Rheden. Twee uur op, 2 uur af: de schaapsherder en ik wisselden elkaar af. Paar uurtjes slapen in een hutje op de hei, dan door de koude sterrennacht naar de schaapskooi. Barende ooien bijstaan. Ik had het voor geen goud willen missen. Ieder jaar als ik over de offer’feesten’ lees, denk ik er weer aan. Bij zoveel gruwel kun je maar op één ding terugvallen: schoonheid. Schoonheid als troost.
DAGBOEK VAN EEN LAMMETJESVROEDVROUW
Ik hield er een dagboekje van bij. Mijn eerste schreden op het blogpad (2002).
http://www.familiebofkont.nl/lammetjesvroedvrouw.html
Fijne maandag allemaal!