SPIRIT
‘Ik heb 5 weken vakantie en kom zeker ook naar Het Beloofde Varkensland, zo mooi hoe je de spirit blijft vasthouden,’ laat Giel weten.
‘Negenhonderd workshops en iedere keer opnieuw die passie en gedrevenheid, hoe doe je dat toch?’ ook een vraag die blijft terugkomen.
Hoe ik dat doe?
Noodzaak.
NOODZAAK
Noodzaak, veroorzaakt door een eeuwigdurende verliefdheid op varkens. Op de boerenschool was ik nog niet verliefd. Wel een diep gevoeld mededogen: ‘Deze dieren ga ik helpen.’
STRAALVERLIEFD
Ik moest ze eerst nog leren kennen. Straalverliefd werd ik toen dat gebeurde. Daar heb ik ook al bijna 25 jaar de tijd voor gehad. En nog steeds kan ik zeggen: verliefd. Onvoorwaardelijk. Op hun smoeltjes, op hun hoefjes, op hun geluiden, op hun gevoeligheid, op hun kribbigheid.
Niet iedereen is verliefd op varkens. Dat hoeft ook niet. Ik ben ook niet verliefd op paarden (maar wat niet is kan altijd nog komen ;-)), toch wens ik paarden het allerbeste toe.
ERKENNING
Ziedaar de noodzaak. Over het allerbeste voor varkens versta ik dat we (de mensheid) anders over ze gaan denken. Dat is stap 1.
Denken en erkennen.
Kijk ik naar het megasuccesvolle programma ‘We zijn er bijna’ van Omroep Max, met wekelijks tussen de 1 en 2 miljoen kijkers, hoor ik een deelnemer (man van in de 70) dit zeggen:
ZWIJNTJERIJDEN
‘Vroeger werd het varken bij ons aan huis geslacht. Op de slachtdag mochten wij eerst nog altijd even op het varken zitten. Zwijntjerijden, noemden we dat.’ Ik weet hoe dat geweest moet zijn voor dat arme varken met zijn/haar ingeboren angst voor fixatie. En dan ook nog geslacht worden. De jongen van toen had geen idee, de man van vandaag nog steeds niet. Hij lachte er nog steeds bij.
Dat die man dat zegt, daar is niks mis bij. Als kind met de paplepel ingegoten, zo ging dat toen. Maar zou het niet prachtig zijn als het ‘zwijntjerijden’ van toen, even ter discussie wordt gesteld in dat programma? Dat iemand daar iets over zegt. Niet op een zeikmanier, maar er wel even bij stilstaan hoe de tijden veranderd zijn. 1 tot 1,5 miljoen kijkers! Wat een bereik.
VARKENS EMANCIPATIE
Waar het om gaat: we moeten anders tegen varkens aan gaan kijken. Wat vroeger mocht en kon, is niet meer van deze tijd. Emanciperen = te leren.
Maar wel op een leuke manier.
IEMAND MOET HET DOEN
Ook iets voor de nieuwe premier van Engeland. Die stak in zijn studententijd zijn geslachtsdeel in de bek van een varkenskop. Joelende studenten, drank, en zo’n lief hoofd varkenshoofd op tafel. Held. Als hij dat nou nog gedurfd had in de bek van een lévend varken… liefst een geile beer :-).
Varkens zijn altijd de klos. Wat geeft dat nou, die stomme beesten. Dat dédain voor varkens, die vernederingen, daar moeten we van af. Maar iemand moet dat wel blijven zeggen. Omdat het nodig is. Op naar de 1000-ste workshop!
Fijne woensdag allemaal!
PS
De penningmeester van Stichting Familie Bofkont: ‘Dafne, volgens mij hebben de mensen hun salaris weer binnen.’ Ja mensen, ook in het Varkensparadijs kan het er banaal aan toegaan. Ik kan het ook niet helpen. Zo’n 5-sterren hotel kost nu eenmaal handenvol geld.
Tikkie voor VARKENSPARADIJS
https://FamilieBofkont.nl/Tikkie-voor-VARKENSPARADIJS.html
(voor iDeal klik ook op tikkie-link)
#varkens #emancipatie