Varkensstal door dierenactivisten bezet in Boxtel. Ik dacht laat ik deze blog maar weer eens van stal halen:

Vrijdag 26 oktober 2018

TIJD VOOR BOERKNUFFELEN
pleidooi voor een liefdevol activisme

Varkensboeren zijn geen monsters. Geen boer die ‘s ochtends handenwrijvend zijn bed uitspringt: vandaag ga ik weer lekker varkens mishandelen. Of: laat ik vanmiddag mijn stal eens in de fik steken, dan krijg ik lekker veel geld van de verzekering. Toch zijn er dierenactivisten die zo denken.

Wat schieten de varkens daar mee op?

Voor wie zich écht druk maakt om varkenswelzijn: begin met aandacht voor de boer en laat je verrassen. Wie weet komt het tot een liefdevol activisme en daar wordt iedereen beter van. De varkens voorop.

Fijne vrijdag allemaal!

PS
Gelukkig komt er héél voorzichtig iets op gang. Ik citeer de dramaturg Luttikhedde van de voorstelling Maalkop:

‘Ik wil een gesprek op gang brengen met dit stuk – tussen boeren, met hulpverlening en erfbetreders. Maar ik hoop ook burgers te doen begrijpen dat het leven van boeren op verschillende punten wezenlijk anders is dan van mensen in de stad, dat boeren te maken hebben met soorten druk, binding, verantwoordelijkheid en waarden die voor buitenstaanders bijna niet te begrijpen zijn. Er is zo weinig medeleven met deze groep mensen, die toch ons voedsel produceren – die de basis vormen van dat we in leven zijn. Het stuk gaat hopelijk dus niet alleen over een boer, of over zelfdoding, maar ook over waardering en empathie.’
Bron: de Correspondent – Hiske Versprille

PPS
De keren dat ik de Vrienden van Familie Bofkont (lees: veel veganisten) kennis liet maken met de boeren van La Mama & Edwin, Aagje de Tweede, Sjonnie, De Moeder van Sjonnie, Betsy & Co en de Grannies, was iedereen lyrisch na afloop: ‘Wát een lieve mensen!’

Dionne Warwick:
‘What the world needs now is love, sweet love
It’s the only thing that there’s just too little of
What the world needs now is love, sweet love,
No not just for some but for everyone.’
https://youtu.be/PdzR8oO2KhY