Keiler stond te rommelen onder de hooikap.
Altijd wel wat te vinden bij die koeien.
Ineens ging de staldeur open.
Wie kwam daar linea recta op hem afgeschuifeld?
Bert.
“Dag Keiler,” zei Bert.
Het laatste onderonsje tussen de oude stiefbroers.
Even tevoren, binnen, achter die staldeur:
“Oom Bert wil naar buiten.”
“Ja, maar als ie omvalt, hoe krijgen we hem dan weer binnen?”
“Maar dit is zijn laatste dag. En dit is zijn lievelingsweer.
Moet je kijken. Knalblauw winterweer.”
En zo geschiedde.
Oom Bert’s Wil Was Wet.
Wordt Vervolgd.
KEILER & BERT – VERBROEDERING
https://familiebofkont.nl/boek/keiler-en-bert/