GENEESVARKEN AAGJE

'Docteur Aagje' - geneesvarken avant la lettre - in haar varkensmassagesalonnetje - 2003

Er staat een paard in de gang van een ziekenhuis. Fascinerende fotoreportage in de Volkskrant over een geneespaard: ‘Docteur Peyo’. Dit paard bezoekt doodzieke mensen.


‘Docteur Peyo’ gaat autonoom te werk. Hij beslist zelf welke patiënten zijn bezoek het hardst nodig hebben en dat zijn vrijwel altijd degenen die het mentaal en fysiek het zwaarst hebben, of stervende zijn. En voor wie zijn bezoek ook een moment van vreugde en troost is.

‘Toen ik vorig jaar een reportage hierover op tv zag, was ik eerst sceptisch. Ik wilde het met eigen ogen zien’, zegt fotograaf Jérémy Lempin – zelf geen paardenman en zelfs een beetje bang voor ze. En voor gezonde mensen is Peyo niet echt een knuffelpaard. ‘Toen ik Peyo voor het eerst zag, vond ik hem heel mooi, maar ik kon hem niet aaien. Hij laat zich niet benaderen en hij beslist zelf wie hij wil ontmoeten. Maar zodra hij weet dat iemand hem nodig heeft, is hij heel zacht en geruststellend.

Zo volgde hij het paard in het palliatieve zorgcentrum van l’Hôpital du Calais. Hij zag de steun die ‘Docteur Peyo’ bood aan Marion, een 24-jarige moeder met uitgezaaide kanker, en haar 7-jarige zoontje Ethan. Hij was erbij toen Peyo afscheid nam van Daniel, een voormalige ruiter, en hem later begeleidde bij de uitvaart. En bij elke ontmoeting, elk beeld voel je de intensiteit van het contact en de belangeloze liefde die het paard de mens in zulke kwetsbare momenten geeft.’
Bron: Volkskrant 7 april 2021

FOTO https://2021.bfknt.nl/20210507-de-volkskrant-paard-docteur-peyo.jpg

De Volkskrant fotoreportage is alleen toegangkelijk voor abonnees.
Dezelfde fotoreportage met nog meer foto’s – adembenemend – staat ook in The Guardian:
https://www.theguardian.com/society/gallery/2021/mar/12/doctor-peyo-the-horse-comforting-cancer-patients-in-calais-in-pictures


Toen ik die ontroerende reportage zag dacht terug aan Aagje. Een zondagmiddag op Het Beloofde Varkensland, 100 jaar geleden. Het fenomeen varkensmassage bestond nog maar net. Van heinde en verre reisden mensen af naar Het Beloofde Varkensland om dat wereldwonder te komen aanschouwen. Het eerste varkensmassagesalonnetje, twee varkens: Vrouw Vos & Aagje (de Eerste). Ook Aagje liet toen haar oog vallen op iemand die haar ’t hardst nodig had. De volgende dag belde de dame in kwestie me op. Ik schreef er een stukje over in dierenmagazine Levende Have.

FOTO https://2004.bfknt.nl/20041200-levende-have-covergirl-aagje.jpg


Uit Levende Have:

AAGJE & ANNEKE

“Weet je wat het is Dafne, ik heb veel verdriet in mijn leven gehad.

Maar toen ik bij Aagje in het hok stapte viel alle leed van me af.

Ik was weer terug in mijn kindertijd. Ik heb de avond van mijn leven gehad.

Weet je wat ik eigenlijk had willen doen toen ik haar zo zag in dat stro?

Ik had op mijn knieën met haar mee willen wroeten.

“Waarom heb je dat niet gedáán,” roep ik uit.

“Ach, ik weet niet, de anderen moeten ook nog aan de beurt komen, dacht ik.”

Als ik de telefoon neerleg zie ik het weer voor me. Twaalf man op strobalen

om Aagje heen, in het licht van de looplamp. Zes aan de ene, zes aan de

andere kant. In het midden Aagje als gastvrouw. Haar stalletje, haar plek.

Buiten alles al donker. De harmonie in vorm en sfeer bijna tastbaar.

“Niks doen,” had ik uitgelegd, “alleen rustig ademen. Ze komt vanzelf wel

naar je toe. Als je bang bent, gewoon rustig door blijven ademen”.

Aagje nam de tijd. Ze liep de hele rij langs. Bleef af en toe wat dralen,

snuffelde wat, maar nee, door naar de volgende. Ze zoekt iemand, schoot

het door me heen. Toen kwam ze bij Anneke. Aarzelde geen moment.

En deed iets wat ik nooit eerder van haar zag.

Aagje gaf kopjes! Als een kat! Met die enorme kop!

We hielden allemaal onze adem in. Hier gebeurde niet zomaar wat.

Dit was een geheim tussen een varken en een vrouw.

Anneke straalde stil.

Eerder op de avond tijdens het voorstelrondje. Anneke:

“Mijn opa had vroeger een varken. Ik sloop ‘s nachts mijn bed

uit om bij haar te liggen, omdat ik haar eenzaam vond.

Truus heette ze. En op een dag was ze zomaar weg…”

Dafne Westerhof geeft workshops ‘Communicatie met het Varken’ om te laten zien dat een varken veel meer is dan alleen een lekker speklapje.


AAGJE – eeuwig slachtvarken
https://familiebofkont.nl/boek/aagje

#varkens #paarden #varkensmassage #troost