Vroeger had ik een motto: ‘Zonder de HEMA-worst kan ik niet bestaan.’
Ik riep het te pas en te onpas. En ik at het te pas en te onpas. Pas nadat ik er levende varkens voor in de plaats nam, lukte het me definitief afscheid te nemen van die verrukkelijke vette zoute zonde. Ik dacht er weer aan door mijn post over de Salami Sisters.
Ieder jaar merk ik voor het eerst op 18 januari, ook al zo lang ik me heugen kan, dit: op 18 januari verandert het licht. Het wordt scherper en op 18 januari blijft het een ietsie pietsie langer licht. Er hangt de belofte van een belofte in de lucht. Hoop.
Dan februari. Nu gaat het rap.
Gisteren liep ik door het land van Eberhard & Co, ik wilde een groot rondje maken. Via de achterpolder langs oude boerderijtjes, op het Bofkonteiland even het huisje van De Moeder van Sjonnie aantikken, en door de zijpolder weer terug naar Het Beloofde Varkensland.
Ineens een luide blaf en dof gebonk.
Toen ik me omdraaide denderden Eberhard & Co op me af. |k zag het meteen: zij voelen het ook. Ze kwamen hun blijdschap met me delen. Het voorjaar komt er weer aan! Zo hartverwarmend hun enthousiasme dat ik helemaal vergat mijn telefoon te pakken. Nog net het laatste staartje van hun gedraaf mee kunnen pakken.
Tussen zijn uitgelaten broers en zussen deed Fransje zijn uiterste best om de galopperende meute bij te kunnen benen. Dat lukte hem moeizaam, maar op wilskracht kwam hij toch nog een heel eindje. Dan Cees. Arme Cees. Ik zag hem in de verte aan komen hobbelen. Ik ook! Ik wil ook mee!
Oh de pijnlijke poten van vleesvarkens.
Of liever gezegd: de pijnlijke poten van langlevende vleesvarkens. Wist ik veel toen ik begon met biggetjes vrijkopen uit de bio-industrie. Die biggetjes worden gefokt om HEMA-worsten te worden. Maar dat de biggen er op gefokt worden om niet ouder te hoeven worden dan 6 maanden, daar heb ik me lelijk op verkeken. Want ouder worden dan hun ‘worstleeftijd’ betekent: last krijgen van hun poten.
En daar had niemand me voor kunnen waarschuwen. Dit wist niemand. Biggetjes vrijkopen om ze oud & gelukkig te laten worden, dat kwam 25 jaar geleden niet voor. En nu geven we per maand bijna 1000 euro uit aan arthrose verzachters en pijnbestrijding. Cees en Fransje zijn de enige vleesvarkens niet op Het Beloofde Varkensland ;-)
Zelfs Koertje loopt linksachter al niet helemaal lekker meer. Maar die is dan ook van het transport gesprongen. Alles beter dan in de HEMA-worst eindigen, moet hij gedacht hebben. En gelijk heeft ie!
Fijne dinsdag allemaal!
FILMPJE
https://Bofkont.TV/20200203-Bofkont-TV-Lente-in-aantocht-Blij.mov
QUOTE VAN DE DAG
‘Geweldig, zo een inkijkje, wat fijn dat de Salami Sisters je zo vertrouwden. Heel verhelderend. Top gedaan Dafne.’
Anneke van D.