BILLIE BOFKONT VERTELT... (7) KOETJES & KALFJES Daar komt Brutale Griet ook aan. 'Weet je nog van onze eerste ontmoeting?' vraagt Billie meteen. 'Met Bessie samen?' De twee koeien weten het nog heel goed. 'Ik zie jullie nog zo samen lopen,' zegt Rosa. 'Dat was op zo'n grijze novemberdag. Ineens zag ik twee donkere koppies uit de staldeur steken. Moet je nou eens kijken, zei ik nog tegen Brutale Griet. Wat gaan we nou krijgen? Bessie was het eerst buiten. Bij jou duurde dat wat langer'. 'Jij liep eerst heel voorzichtig aan alles te snuffelen en wat rond te kijken. 'En toen je ons zag, bleef je meteen op een afstand stil staan.' 'Bessie niet. Die kwam meteen op ons af en rook aan mijn hoeven.' voegt Brutale Griet er aan toe. 'Daar was ik heel verbaasd over'. Maar Billie Bofkont snapt dat. 'Wij varkens		moeten altijd eerst aan alles ruiken,' zegt hij. Zo zijn wij nu eenmaal'. Maar dat hebben Rosamunde en Brutale Griet na al die jaren inmiddels wel begrepen. 'Hoe oud waren jullie toen?' vraagt Aagje natuurlijk weer. 'Eens even kijken. Ik ben van 1 mei 1997 en Rosamunde van 10 mei 1997. Dus een half jaar. Ja, we waren toen pas 6 maanden. En nu worden al weer 10 jaar in mei', zegt Rosamunde. Ze kan het nauwelijks geloven. 'Hoe was het hier toen jullie kwamen' vraagt Billie Bofkont nu. Dat was natuurlijk heel anders toen, dat kan niet anders.' De zwart-witte dames knikken beiden heftig. 'Nou en of. Willempie woonde hier met een paar hennetjes. En Scheefbekje natuurlijk, zijn zoon. En dat lieve duifje, vult Brutale Griet aan. Weet je dat nog Rosa? Wat was dat een lief duifje.' Maar dat herinnert Billie Bofkont zich ook nog heel goed. 'Duifje zat altijd op Dafne's toetsenbord en op haar hoofd en ze sliep in haar jaszak.' 'En al die katjes! roept Rosa ineens. Dat poezenpaleis, met dat hoge flatgebouw van lege dozen! Allemaal kleintjes van Rode Poes en Grijze Kat. Roodpels, Zachte Kees, Gekke Goudoog, Heksje en Spookje! Die kwamen altijd bij ons in het stro spelen. Dafne was altijd zo bezorgd dat we misschien per ongeluk op ze zouden gaan staan'. En dan tuimelen de herinneringen over elkaar heen. © Copyright Familie Bofkont